Zien jullie dat ook? Hoe Niels in zijn laatste bericht probeert een discussie aan te zwengelen? Ik juich dat toe, maar vraag me af of het niet wat al te veel overlapt met de Zomergasten-discussie die al gaande is op Literair Nederland.
Als je tegenwoordig Niels en Vincent intoetst op Google, kom je op deze pagina terecht! We tellen mee in internetland!
Het is tijd om over boeken te praten. Mijn vriendinnetje ligt hier op de bank Afgunst van Arie Storm te lezen, een boek dat ik nooit genoeg kan aanprijzen, terwijl ik me de afgelopen dagen op haar aanraden heb verdiept in Turks fruit van Jan Wolkers. Om tal van redenen was ik er niet eerder aan begonnen: zo was er Terug naar Oegstgeest, een boek dat ik op mijn dertiende las en dat me deed besluiten de boeken van Wolkers in het vervolg te mijden. Vermoedelijk was ik er gewoon te jong voor. Dan was er ook nog de ranzige, onfrisse, jaren-zeventig-kleurenverfilming van Turks fruit, die ik ook al op veel te jonge leeftijd zag. Een en ander vertekende mijn leeservaring enigszins. Ik zag bij het lezen voortdurend de oude Jan Wolkers en de jonge Monique van de Ven voor me. Hoe werkt het brein toch? Rutger Hauer was in geen velden of wegen te bekennen. Steeds hoorde ik die hese, ouwelijke stem van de grijze Wolkers, de laatste tijd voornamelijk bekend om de aandoenlijke wijze waarop hij tv-kijkers vertrouwd maakt met de hem omringende flora en fauna en om zijn glazen, om vernieling schreeuwende kunstwerken. Maar niet langer gedraald: wat een prachtig boek is dat Turks fruit! Dat ik daar op mijn zesentwintigste pas achter kom! Wat een droefenis en wat een vaart zit er in dat boek. Goed. Over dertien jaar maar eens Kort Amerikaans of De walgvogel uit de kast pakken. (Want ja, die boeken staan er gewoon. Die staan daar maar. Jaar in, jaar uit.)
Vandaag ben ik begonnen in Boetekleed van Ian McEwan. Het oogt veelbelovend. Ik heb me sinds kort voorgenomen alleen nog maar Mooie Boeken te lezen. Ik noem dat: een nobel streven. Bovendien is er vandaag goed nieuws te melden: na diverse overlegsituaties, discussies, voorgesprekken, hier en daar eens wat polsen, en getouwtrek, lijkt het erop dat ik een soort Vaste Medewerker van literair tijdschrift Parmentier ga worden, met ingang van dit najaar. Ik zeg het jullie maar vast.
Ik heb niet naar Zomergasten gekeken. Wat zeggen jullie me daarvan?
V.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten