zondag 29 februari 2004

MAGAZIJNFESTIJN

Niels en ik waren vanmiddag op de lancering van de allereerste Magazijn (zie mijn bijdrage van eergisteren). Het was weer eens een drukte van jewelste in Private Banx. Wie naar de wc wilde, had dat beter thuis al gedaan. (Overigens: hoe heten die twee vrolijke meisjes die altijd staan te bedienen in Private Banx? Ik zou ze hier graag bij naam noemen, maar kan dat niet.) De drank was gratis, er waren versnaperingen, en iedereen kreeg zomaar een exemplaar mee van het prachtboek. 'Zolang je er maar niet stapels van meeneemt,' zoals Arjan van 521 ons toevoegde. 'Oudere schrijver' Arie S. hield een komische voordracht en overhandigde een eerste exemplaar van Magazijn aan 'jongere schrijver' Rashid N. Vlak daarvoor bracht Magazijn-redacteur Arjen F. de confrontatie tussen Nymph en Lurf van enkele weken geleden (in datzelfde Private Banx) nog even in herinnering. Erik de V. kwam me vanzelfsprekend de hand schudden - hij heeft daar sinds mijn verslag van de Nymph-avond op deze site een zekere reputatie in verkregen. En een zekere vaardigheid, dat moet gezegd. Ward W. zagen we intussen nergens. Oud-nimf en huidig magazijnmeisje Judith J. heeft de hele middag lopen stralen. Het was een goede presentatie.

Niels en ik hebben besloten om de presentatie van ons duoboek Dan debuteer ik ook eens in hetzelfde etablissement te houden, najaar 2005. Dan weten jullie dat vast. Schrijf het in jullie agenda's.

Elsie en ik zagen gisteren Lost in Translation in het Haagse Babylon-theater. Al het goede dat je hebt gehoord over die film, blijkt waar. Al het slechte dat je erover hoorde, berust op leugens en onwil. Dat Bill Murray vannacht de oscar voor beste mannelijke hoofdrol maar weg moge kapen. Het is nu of nooit, me dunkt.

Ik ben een beetje verliefd op Lost in Translation.

V.

zaterdag 28 februari 2004

24 REVISITED

Ik kan er dus met niemand over praten. Iedereen roept gelijk: "Ik wacht tot het op TV is!", "Ik ga de dvd-box kopen!", "Ik ben het nog steeds aan het downloaden!". Goddomme. 24 is ijzingwekkend spannend momenteel. En nu lees ik net dat ik vijf (5!) weken moet wachten op de volgende aflevering. Niet fijn.

Verder zag ik Battle Royale maar weer eens. Prachtfilm. Ik ben benieuwd naar deel 2.

N.

vrijdag 27 februari 2004

NIEUWE LETTEREN

Mensen vragen me nogal eens of ik het prachttijdschrift Nymph al mis. En of ik spijt heb van mijn beslissing. Het antwoord op beide vragen is een luid en duidelijk nee. Het is mooi geweest. Daar blijf ik bij. In het UvA-weekblad Folia word ik enigszins tendentieus geciteerd: er staat dat er volgens mij binnen Amsterdam geen literaire tijdschriften meer zouden zijn waar onbekend talent in kan publiceren. Zo heb ik het natuurlijk niet precies gezegd. Ik zei namelijk: binnen Amsterdam zijn er geen literaire tijdschriften meer die zich strikt op onbekend talent richten. Zoals Nymph deed. Een gat in de markt, lijkt me. Duurt het nog lang voor zo'n tijdschrift wordt opgericht?

Intussen verschijnt komende zondag de eerste Magazijn, een jaarboek waarin vier enthousiastelingen, onder wie oud-nimf Judith Janssen, de beste 13 schrijvers van 2003 hebben verzameld. Van alle 13 is een oud of nieuw verhaal(fragment) opgenomen en Joost Zwagerman schreef er een inleiding bij. Om in aanmerking te komen voor Magazijn, moeten de schrijvers niet alleen in 2003 een boek hebben gepubliceerd, ze moeten ook onder de 40 zijn. Arjan Peters maakte zich er vanmorgen in de Volkskrant vrolijk over dat een en ander ertoe heeft geleid dat Zwagerman (40) een jonge generatie schrijvers inleidt van wie Arie Storm (nog 40'er) een representant is. Ikzelf kijk niet zo nauw. Ik wens de makers en uitgevers van Magazijn grote successen toe. Zulke jaarboeken verschijnen al veel te weinig.

Ten slotte feliciteren Niels en ik vanaf deze plaats Walter van den Berg. Deze jongen gaat gewoon debuteren bij De Bezige Bij. Alsof het niets is.

V.

DOWNLOADCIRCUS

Ik kijk 24. Via allerlei illegale wegen ben ik inmiddels bij aflevering 15 van het derde seizoen. Toch jammer dat episode 14 maar met 10 kb/s binnen blijft komen.

N.

P.S. Gisteren was ik bijna in gevecht geraakt. Op zulke momenten ben ik blij dat ik zo dreigend uit mijn ogen kan kijken.

woensdag 25 februari 2004

STRAATTAFERELEN (4)

Hij komt aan rond een uur of één 's nachts. Het grijze autootje staat altijd op dezelfde plek. Stationair draaiend. Meestal heeft hij de stoel helemaal naar achter geduwd, soms ligt hij op de achterbank, de benen tegen de borst. Wanneer ik langs loop drukt hij snel, angstig, de pin van het deurslot naar beneden. Zopas zag ik zijn gezicht voor het eerst. Het lichtje boven de achteruitkijkspiegel stond aan: veertiger, baard, eenvoudig gekleed, kleurloze ogen, verslagen gelaat.

Een Panda. Met parkeervergunning.

N.

dinsdag 24 februari 2004

VISSER

Nu, deze 'waarschuwing' moet ik me zeker maar niet persoonlijk aantrekken?...

V.

ONE OF THESE DAYS I'M STARTING OVER...

Momenteel:

- lees ik Liefde bedrijven van Jean-Philippe Toussaint.

- luister ik veel naar Palace Music en Johan. Alweer.

- schenk ik nog een glas rosé in.

- ben ik erg te spreken over de bezoekersaantallen van onze site.

- zijn zeker 9 van mijn vrienden en vriendinnen on line op msn. Geen van hen voert een gesprek met mij.

V.

maandag 23 februari 2004

GULF SHORES

'Gulf Shores' is een van de mooiste liedjes die ik ken. Ja hoor, dat beweer ik hier gewoon. Het is een van de vele, vele prachtliedjes die Will Oldham heeft opgenomen, en je vindt het terug op de cd Lost Blues and Other Songs van Palace Music. Binnenkort verschijnt er een verzamel-cd van Palace Music onder de artiestennaam Bonnie 'Prince' Billy. Oldham is ongetwijfeld de lelijkste man die je in de hedendaagse popmuziek kunt vinden, maar zijn liedjes zijn er niet minder mooi om. Ik citeer hier, gewoon voor jullie genoegen, even een paar regels uit 'Gulf Shores':

It was hard enough to climb upon
It was slow-going at first
Sister, you have laid long in the sun
Aren't you dying of thirst?

Oh my dear your suit is candy-striped
And your legs are long and slim
If I whisper nothings in your ear
Will you pass them on to him?


Nu, is dat poëzie, of is het dat niet?

Over poëzie gesproken: Simon Vinkenoog is de interim-Dichter des Vaderlands geworden. Ik betreur dat. Ik kan met gemak 5 dichters noemen die ik liever op die plek had gezien. Wat zeg ik? Ik kan er met gemak 50 noemen. Ik heb niet veel tegen Vinkenoog persoonlijk (ik heb eigenlijk nooit eens iets tegen iemand persoonlijk), maar ik kan hem bezwaarlijk als een ook tegenwoordig nog invloedrijk dichter omschrijven, laat staan dat ik ook maar een van zijn gedichten kan noemen. Nu ja, het zij hem gegund, dat wel. En het is maar een interimpositie. Misschien maakt hij er wel iets heel moois van, en dan neem ik dit alles weer terug. Zet hem op, Simon!

(Ter zijde: in de Epibreren-poll omtrent die interimverkiezing stonden heel lang de dichtersvrienden Hanz en Ingmar op 1. Pas toen afgelopen vrijdag berichten over de verkiezing in enkele kranten verschenen, nam Vinkenoog plots die toppositie over. Wat kranten al niet kunnen betekenen in verkiezingstijd.)

Vandaag heb ik een langdurig gesprek gehad met vriend en aanstormend debutant Walter K. Zijn boek, Blauwe ogen heet het, wordt een mooie, mooie roman. Een debuut om jaloers op te zijn. Ik zeg het maar vast. Dit najaar ligt het in grote stapels in de boekhandel. Het is aan jullie om die stapels iets kleiner te maken.

V.

zondag 22 februari 2004

ONTWIKKELINGEN

Wat gebeurt er nu helemaal de laatste week? Wel, Niels en ik maken nieuwe vrienden. Zo heeft Paul Witteman ons gemaild in bewoordingen die er niet om logen, maar nu laat hij - teaser die hij is - in ene niets meer van zich horen. Ook zijn Niels en ik frequent aanwezig op andermans' weblogs. Ik noem die van Controllerboy Niels 't Hooft, die van het meisje Nicoliene en die van Jenneke H.

Aan de andere kant is er de bedroevend sneue hatemail die we plots ontvangen van ene Paul ter B. Een en al loze dreigementen stuurt die jongen ons, vermengd met quasi-homo-erotische poëzie. Nu, als Niels en ik érgens niet van gediend zijn, dan is het wel een mengeling van loze dreigementen met quasi-homo-erotische poëzie. Maar we laten ons er niet door opjagen, wat dacht je. Die scheldbriefjes van Paul hebben ongeveer hetzelfde effect op ons als een kleuter die z'n tong uitsteekt.

En verder... het is weer kouder dan goed voor ons is. Er zijn te weinig echt goede videoclips op tv - de clip van 'Toxic' staat me inmiddels op het netvlies gegrift (wat een vrolijk deuntje is dat toch!). Zelfs Idols is niet meer wat het geweest is, laten we er niet omheen draaien. Ik zou Lost in Translation wel eens willen zien. Ik zou wel weer eens in de zon op een bankje in een park willen zitten. Ik zou het album van Franz Ferdinand graag beluisteren, maar dan gewoon op m'n diskman en niet op internet. Ik vraag me af wanneer Niels Mad Monster Party? nu eens voor me opspoort. Ik moet broer Joey dringend eens terugmailen.

Soms zit ik in de trein en begin ik zomaar een beetje te schrijven. Woorden, achter elkaar, in een bepaalde volgorde, in mijn kleine notitieboekje. Stel je voor dat daar nog eens proza van komt.

V.

MUZIKALE TIPS VAN DE WEEK

Luister naar Franz Ferdinand. Hier de hele plaat. (Dank Ionica!)

Wellicht weet u dat Ryan Adams met z'n bezopen harses van het podium is gevallen en daarbij z'n pols brak. Horen hoe dat klinkt? Klik hier.

A.R.E. Weapons maken ook leuke muziekjes. Stukjes zijn te beluisteren alhier.

Donderdag zag ik in een halfvol Paradiso zeker 8 bandjes. Ghinzu was er een van. Het volledige album staat ook bij de VPRO online. Eerlijkheid doet mij zeggen dat het live allemaal een stuk minder was.

Tot zover.

N.

zaterdag 21 februari 2004

LONDEN

Ik ben een beetje verliefd op Londen, wisten jullie dat? Af en toe kijk ik hier dus naar.

V.

donderdag 19 februari 2004

PAUL WITTEMAN OP DE MAIL

Dat ons overleden prachttijdschrift NYMPH door alle lagen van de bevolking werd gelezen, mag bekend zijn. De inbox puilde altijd uit van gedichten, verhalen, halve romans, naaktfoto's van lezeressen en bedreigingen. Toch was onze verbazing redelijk groot toen we onderstaand bericht aantroffen:

Geachte afzender,

Vanaf heden heb ik een nieuw emailadres: paul.witteman@blabla.bla. Gelieve uw adresboek aan te passen. Uw bericht is echter wel ontvangen.

Met vriendelijke groet,
Paul Witteman


Toch maar even wat teruggestuurd:

Dank je wel, Paul!

We kennen je niet persoonlijk, hebben je nog nooit gesproken en kijken ook niet zo vaak naar je programma's, maar we zullen ons adresboek aanpassen. Wij hebben eveneens een nieuw adres: niels_en_vincent@hotmail.com. Doe je ding, man!

Hartelijke groet,
Niels en Vincent


Wat wij ons dus afvroegen: over wélk bericht heeft Witteman het in hemelsnaam?

N.

NIELS EN VINCENT STEUNEN HANZ EN INGMAR!

Je kunt nog maar enkele dagen invloed uitoefenen op de verkiezing van de volgende Dichter des Vaderlands, en daarom geven Niels en ik je bij dezen nog even een officieel stemadvies: Hanz Mirck en Ingmar Heytze zijn ons inziens de beste kandidaten om deze taak op zich te nemen.

Ga daarom even naar deze site, volg de instructies en breng je stem uit! (Let op: je mag maar één keer stemmen.)

V.

dinsdag 17 februari 2004

STRAATTAFERELEN (3)

Hij stond voor het atelier op de Plantage Muidergracht, net niet goed zichtbaar voor het lantarenlicht. Zijn jas en trui lagen al op de grond, zijn broek hing inmiddels op de enkels. Als hij zou gaan zitten kakken in het portiek, wat moest ik dan doen? Hard schreeuwen? Ernaartoe lopen en indien het gevaarlijk werd, met mijn blikken Guinness en de fles rode wijn op zijn kop meppen? De politie bellen? Er kwamen brommende klanken uit zijn mond, hij boog de knieën, kont naar achteren. Boven het atelier ging licht branden. Het raam ging open. Op datzelfde moment kletterden tientallen liters water op het plaveisel. Het raam ging weer dicht. Even leek hij versteend. Toen trok hij de broek op, grabbelde de kleren bijeen en hinkte weg. Pas toen hij de hoek om was, liep ik verder.

N.

maandag 16 februari 2004

FOTO VAN DE NYMPH-REDACTIE

Voor iedereen die een foto van de onlangs verscheiden NYMPH-redactie wil zien (dat zijn Niels, Martien, Janneke, Judith en ik): er staat een foto van ons op de 521-site.

V.

zondag 15 februari 2004

FILMS DIE IK AL VEEL TE LANG NIET GEZIEN HEB (1)

Toen ik een jaar of tien, elf was, vond ik Mad Monster Party? werkelijk geniaal. Ik spreek hier van een animatiefilm uit 1967 waarin allerlei Hollywood-horrorklassiekers werden geparodieerd. Het verhaal begint ermee dat dokter Frankenstein aankondigt met pensioen te gaan; op dit besluit volgt een hevige strijd om zijn opvolging als opperhoofd van alle filmmonsters. Poppenversies van onder anderen de Weerwolf, de Mummie, het monster van Frankenstein, de Onzichtbare Man, graaf Dracula, Dr. Jekyll en Mr. Hyde staan elkaar naar het leven, terwijl de sullige apothekersjongen Felix - de eigenlijke neef van dokter Frankenstein - een onwaarschijnlijke romance beleeft met de femme fatale Francesca. Gruwelijk slechte liedjes onderbreken de film talloze malen, er komt een Beatles-achtige band in voor die slechts bestaat uit skeletten met instrumenten, en de toen al bijna dode Boris Karloff verzorgt een van de stemmen.

Kent iemand deze film eigenlijk? En heeft iemand hem? Ik heb hem al veel te lang niet gezien.

V.

UPDATE
Een hele dag later en nog niemand heeft gereageerd. Denken jullie soms dat ik die film zelf verzonnen heb?

STRAATTAFERELEN (2)

Ze zitten altijd in het kleine parkje niet ver van mijn huis. Ze zoenen voortdurend. Op het bankje hebben ze hun naam geschreven. Hij is een magere jongen met een leren jas. Zij een klein meisje met een volle rugzak. Als ze afscheid nemen, klungelt zij nog minstens een kwartier met haar hoofddoek.

N.

zaterdag 14 februari 2004

LANG VERSLAG VAN DE LAATSTE NYMPH-AVOND

Donderdagavond vond Het Grote Afscheidsfeest Van NYMPH plaats. Het was een gedenkwaardige avond. Allereerst zijn Niels en ik, samen met de aankomende Dichter des Vaderlands Hanz Mirck, ergens wat gaan eten. Ik at niet veel, moet ik bekennen. Ik wist dat ik die avond een prachttijdschrift moest opheffen. Ik voelde me daar een beetje raar bij. Er was sprake van droefenis en berusting. En ook weemoedigheid.

Om 19 uur waren Niels, Hanz en ik in Private Banx, dé plek om een tijdschrift op te heffen. Tussen zeven en acht kwamen de verscheidene redactieleden binnen. Handen werden geschud, wangen werden gezoend. Angstvallig wachtten we de uitgevers van 521 af: zouden ze enorme stapels NYMPH’s meebrengen? En een fototoestel? Dat deden ze. Om 5 over 8 gingen Niels, Martien, Janneke, Judith en ik samen met een boel NYMPH’s op de foto voor het UvA-tijdschrift Folia. En het werd drukker. En drukker. En warmer. En de sfeer werd uitgelaten. Ik zag blije gezichten. Ik zag afwachtende blikken. Ik heb de hele avond wel vijftien keer moeten uitleggen waarom NYMPH ermee stopt. Ik heb drie handtekeningen gegeven. Ik heb even gedaan alsof ik boos was om het vervolgens meteen bij te leggen. Ik heb veel rode wijn gedronken. Ik heb Janwillem Slort een geheim ontfutseld. Ik heb roddels en geruchten gehoord.

Om 21 uur nam Martien plaats achter de microfoon om de woorden te spreken die toch eens gesproken moesten worden. Vervolgens ging het programma van start. Om en om verzorgden hij, Niels, Janneke en ik de presentatie van de avond, terwijl er geslaagde voordrachten waren van Jannah Loontjens, Janwillem, Thomas Möhlmann, Janneke zelf, Willem Thies en Hanz. Ergens was er een langdurige pauze, en de avond leek even een vreemde wending te nemen toen er een groepje mannen op middelbare leeftijd binnenkwam om de orde te verstoren. Het bleek te gaan om de redactie van het al tien jaar geleden ter ziele gegane blaadje Lurf, ooit een tegenhanger van NYMPH. De groep kalende, uitdijende mannen vond het lastig stil te blijven tijdens de voordrachten en schenen te denken dat het hún avond was. Het zijn precies dezelfde mannen die, vijftien jaar na hun studie te hebben afgerond, nog altijd poëzieavonden van eerstejaars studenten bezoeken om daar ‘boe’ te roepen naar de jonge schrijvers. Nadat Janneke de allerlaatste woorden had gesproken, greep opper-Lurf Erik Noomen zijn kans om een in alle haast in elkaar geschreven laatste Lurf te presenteren. Mensen begonnen door zijn speech heen te praten, niemand verstond iets van zijn woorden, maar vooraan vormde zich een boze, woedende meute, die sprak van een coup, en ik kon weinig anders doen dan naar voren stappen en een Lurf doormidden scheuren. Een kinderachtig gebaar, ik geef het toe, ik liet me meeslepen. Vervolgens heb ik het, zoals dat hoort, meteen goedgemaakt met de Lurven, en gingen we gebroederlijk samen op de foto. Het was geen avond voor conflicten. Daarna was alles weer vredig en goed. Van halfelf tot één draaide dj Reinier Kist de plaatjes en hebben we nog lang gepraat, gelachen, gevierd en gedroefd met z’n allen.

Zoals Niels al heeft geschreven, was vrijwel iedereen die ertoe deed aanwezig op ons festijn. Niet alleen de redactieleden van opgeheven tijdschriften als Golem en Jonge Huid, maar ook zo ongeveer de voltallige redacties van Bunker Hill en Lava. Er waren heuse journalisten, onder wie een bijzonder kortgeknipte Ward Wijndelts, er waren mensen die ik al jaren niet heb gezien, en ook oud-NYMPH-redactieleden als Joni Zwart, Daan Sleiffer, Daan Vree, Iris Drenth en Daniëlle Vermeulen kwamen afscheid nemen. De dichters Joost Baars, Bas Belleman, Tjitske Mussche en Hans Hoenselaars kwamen langs, wetenschapper en schrijver Agur Sevink kwam kennismaken (vanaf deze plek feliciteren wij hem met de 6de verjaardag van zijn dochtertje India), Peper Hofstede en ik vergeleken onze tanden, waarop dichter René Huigen luidruchtig kenbaar maakte dat hij toch echt de allergrootste had, enkele mensen gingen even naar buiten om daar ruzie te maken, ene Max de Waal kwam ruziemaken met Niels, waar Niels wijselijk niet op inging, Ricus van de Coevering bleek in ene een beugel te dragen terwijl Norbert Splint er weer vanaf was, Hanz Mirck vroeg het voltallige publiek even de ogen te sluiten, Ed Dewildere was zoals altijd de Grote Afwezige, Caroline Mulder kwam vertellen dat ze een groot fan is van onze site, Niels’ zusje Chanel vroeg zich af waar het allemaal toe leidde, Quirijn Slings bleef me tot vervelens toe vertellen hoe je Quirijn moet spellen, Victor Schiferli stond vriendelijk te glimlachen, vanzelfsprekend kwam Erik de Vries even wat handen schudden, Cor Vos was goedgestemd en Rob Kappen werkelijk euforisch, ergens legde ik ineens mijn hand op Jannah's buik, terwijl zijzelf me gedurende de hele avond zei dat ze bijna naar huis ging, Joris van Casteren spoorde me aan de microfoon uit te schakelen toen Erik Noomen zijn coup pleegde, Juliette van Wersch was de eerste die de nieuwe NYMPH ging zitten lezen, de uitgevershelden Susanne Diependaal, Esther Hendriks, Tom van Eck en Wanda Gloude zag ik voorbijkomen, evenals de onbetaalbare Job Zinkstok, Tsead Bruinja dacht er het zijne van, de hoofdredacteur van Lava vroeg me naar ons adressenbestand, collega’s van Janneke lieten hun NYMPH signeren, de uitgevers van 521 verkochten er stapels van, Femke Sterken kwam even bijpraten, de gebroeders Derks hadden een menigte vrienden en groupies bij zich, de uitbundige meisjes Monique Seignette en Femke van Heerdt kwamen vertellen over hun eigen tijdschrift-in-oprichting, en ik, ik zag dat het een heel, heel mooie avond was.

Uiteindelijk belandden we met een groep in een obscure bar die The Minds scheen te heten, en moesten Joni, Niels en ik heel nodig naar een FEBO.

Je had er eigenlijk bij moeten zijn.

V.

UPDATE
Ja, het zat er natuurlijk in dat ik mensen zou vergeten te vermelden in mijn verslag. Vooruit dan: de dichters Maurice Buehler en Johan Hendrikx waren er ook. Heeft iemand hen gezien? En de mooie toespraak die Willem Thies hield voor de redactie (in het bijzonder mijzelve) mag ook niet langer onvermeld blijven.

UPDATE 2
Goed goed. We proberen die namenlijst gewoon compleet te maken. Mensen die er ook waren en die ik tot op heden niet bij naam heb genoemd, zijn: de vriend van Judith (naam helaas vergeten), Sander Terbruggen, Mathijs Schiffers, Abel Schoenmaker, Frank van de Velde, Jasper Beerthuis, Marck Burema, Martijn Mertens, Steven Scholte, Mark-Edward Schaap, Rick van Dam, Daphne Kamp, Marike Kwakman, Sam Nemeth, Steven van Drie en Adriaan van Apeldoorn. Wie meldt zich verder nog?

KORT VERSLAG IN STEEKWOORDEN

Het was een mooie avond. Er waren lezers, fans, schrijvers, fotografen, groupies, volslagen onbekenden, vrienden, journalisten, vijanden, uitgevers, dichters, critici, fotomodellen, acteurs, wetenschappers, alcoholisten, dj's, regisseurs, gekken, redacteuren, kunstenaars, bardames en ontelbaar andere mensen.

Ik sloeg bijna iemand in elkaar. Ik dronk vodka uit een fles. Ik gaf mijn telefoonnummer aan ambitieuze meisjes. Ik maande de meute tot stilte. Ik voelde me melancholisch. Ik voelde me trots. Ik ging vaak naar het toilet. Ik gaf weinig geld uit. Ik sprak zaken uit. Ik was onbeleefd. Ik maakte nieuwe afspraken. Ik deelde handtekeningen uit. Ik miste bepaalde personen. Ik brak een ruzie af. Ik droeg een stoer pak. Ik at samen met Joni Zwart en Vincent ranzige snacks van de Febo.

Vincent en ik trokken thuis rode wijn open en aten Bugles. Wij draaiden muziekjes. Wij maakten bedden op. Wij gingen slapen. Wij stonden weer op. Wij spraken af dat Vincent over de avond zou berichten. Wij dronken koffie en lazen de krant.

Daarna gingen we de stad in. Lunchen. En naar boekenwinkels. Sommige dingen zullen altijd zo zijn.

N.

vrijdag 13 februari 2004

MORGEN VERTELLEN WE JE ALLES

Je leest het goed: morgen zal ik een Uitvoerig Verslag van De Allerlaatste NYMPH-Avond op deze site zetten. Vandaag zijn Niels en ik vooral moe.

Het enige wat vandaag uit onze handen komt, zijn vage plannen. Niels en ik denken er bijvoorbeeld over, nu we geen prachttijdschrift meer hoeven te maken en dus tijd over hebben, een nogal onorthodoxe broodjeszaak te beginnen met de naam PLANTJES EN BEESTJES - Broodjes zoals ze nooit bedoeld waren.

Bestellingen kunnen vanaf nu geplaatst worden.

V.

woensdag 11 februari 2004

STRAATTAFERELEN (1)

Vandaag kwam ik hem weer tegen. Nerveuze tred, vaal groen ski-jack. Kauwend. Iemand twee keer in één week tegenkomen terwijl hij al lopende een halve kilo-bak huzarensalade naar binnen aan het werken is.

N.

dinsdag 10 februari 2004

HET IS DUS TOCH ZOVER GEKOMEN

Gek is het wel: ik ben nog maar twee volle dagen hoofdredacteur van Nymph, het stoerste literaire tijdschrift dat er bestaat. Intussen geef ik het ene na het andere interview af aan belangstellende media. Het einde van Nymph blijkt namelijk nieuws te zijn. Donderdagavond, als de festiviteiten in Private Banx aanvangen, zal de voltallige redactie op de foto gaan voor het weekblad Folia. Vandaag werd ik bovendien ondervraagd door het tijdschrift Schrijven en die dichtersclub van Epibreren, en zondag en maandag maakte Literair Nederland vermelding van onze droeve tijding.

Nog even en ik praat alleen nog in de verleden tijd over Nymph.

Donderdagnacht, als alles dan eindelijk ten einde is, en Niels, Janneke, Martien, Judith en ik de tranen van elkaars wangen gedept hebben, en we voor de laatste keer hebben geschreeuwd 'Dat De Nieuwe Literatuur Nu Eindelijk Op Dient Te Bloeien', zullen Niels en ik naar zijn penthouse toe strompelen, bevriend als wij zijn. Daar aangekomen zullen we wellicht nog een fles wijn openen, en een zak Bugles, wie weet die dingen. Misschien werpen we zelfs nog een blik op die site van ons. Ook zullen we Niels' hond Yuka uitlaten, waarop zij enkele troostende woorden tot ons zal richten en ons een goedbedoelde knipoog zal toewerpen. En vervolgens zullen we gaan slapen. Alles in het nette, dat wel.

Vrijdag de dertiende zal alles anders zijn.

V.

maandag 9 februari 2004

AANRADERS / AFRADERS

Aanraders

- het mooie, mooie boekje Pobby en Dingan van Ben Rice. Het verscheen al in 2000, maar ik heb het dit weekend pas gelezen. Wie niet bang is voor kinderboeken (zoals ikzelve normaal gesproken ben), kan het maar beter vlug gaan lezen.

- de nieuwe roman van William Sutcliffe. De schrijver van De nieuweling en Ben je ervaren?, twee aanstekelijk grappige boeken, die helaas werden opgevolgd door De zeshoeksverhouding, een draak van een boek dat we het liefst zo snel mogelijk vergeten, heeft nu zijn vierde roman uit. Binnenkort verschijnt die in Nederland onder de titel Verkeerde vrienden. Het woord 'beklemmend' is op zijn plaats.

- het Grote NYMPH-afscheidsfeest van aanstaande donderdag. Niels, Martien, Janneke en ik verzorgen de presentatie, Reinier Kist draait de plaatjes, en er zijn optredens van Jannah Loontjens, Janwillem Slort, Thomas Möhlmann, Janneke Jonkman, Willem Thies en Hanz Mirck.

- de pure-chocolade-paaseitjes die weer bij de HEMA te koop zijn!

- de cd Different Class van Pulp. Ja, die cd is al 9 jaar oud. Maar haal hem gewoon weer eens uit de kast, je doet er niemand kwaad mee. Er staan minstens 5 klassieke popsongs op die cd, en ook de rest is de moeite waard. Liedjes als 'Something Changed' en 'Underwear' zijn tijdloos.

- de zoveelste herhaling van Seinfeld op Veronica.

Afraders

- deze man. Ik viel gisteren per ongeluk in zijn ochtendshow op RTL4. Mensen in badjassen. Roddelpraat. Ongeïnteresseerde, lethargische blikken. Grenzeloze stupiditeit. Een en al narigheid. Deze man is misschien nog wel erger dan Nol.

- elk tv-fragment waarin Janet en Justin ter sprake komen. Genoeg is genoeg.

- mensen die in de trein met hun voet al dan niet ritmisch op de grond stampen. Ik háát neuroses.

V.

zaterdag 7 februari 2004

FANMAIL!

Het heeft zeven maanden geduurd, maar enkele dagen terug hebben Niels en ik dan eindelijk dat gekregen waar we het allemaal voor doen: fanmail! Het meisje Ionica uit de prachtstad D. heeft ons een e-mail vol complimenten gestuurd. Ze blijkt te houden van de juiste boeken, de juiste muziek en - klaarblijkelijk - de juiste sites. Leve Ionica!

Snel meer. Ik weet dat ik weinig schrijf de laatste tijd. Over 5 dagen staan Niels en ik in onze corduroy pakken Nymph ten grave te dragen in een etablissement te Amsterdam, wat zeggen jullie me daarvan.

V.

donderdag 5 februari 2004

DE DODEN

Moeten we het nog hebben over Dinand en zijn overleden vrouw? Over het feit dat Vincent en ik het werkelijk waar niet helemaal begrijpen? Dat je een dag na de dood van je geliefde de studio in duikt om te zingen? Dat er 5 dagen later een complete clip is? Dat die clip een nogal vreemd soort van exhibitionisme laat zien? Dat deze publieke rouw op z'n zachtst gezegd opdringerig is?

Komt er nu ook een lied voor Fiep Westendorp? Of zullen ze daar direct een musical over maken, net zoals over Annie-MG? (Gestoord word ik van musicals. Ze maken verdomme van álles een musical! Ongelofelijk.)

Verder hadden we deze week nog een of andere drugsdealer die door de politie werd neergeknald, zelfmoordaanslagen in Israël en nog zo'n half miljoen anderen verloren levens. Liedjes voor iedereen! Musicals voor iedereen! 24 uur per dag stille tochten, de vlag op halfstok, monumenten onthullen, weblogs op zwart en televisietoespraken van Balkenende!

Ik ga even een glas wijn drinken.

N.

P.S. O ja, de debuutroman van Walter Kraut moet u maar gaan kopen. Blauwe ogen heet die. Deze nazomer in elke boekhandel.

woensdag 4 februari 2004

GOOGLE

Die hufters van Google hebben ons zowat geheel uit hun zoekmachines gefilterd! Blijkbaar denken ze daar dat iedereen vanzelf de weg wel vindt naar onze site. Wel, Niels en ik zullen maatregelen treffen. Ik denk er persoonlijk over om gewoon maar te stoppen met dat hele internet, en onze berichten op stencils te zetten die Niels en ik dan gratis verspreiden op Amsterdam CS. Waarschijnlijk levert ons dat nog meer roem op ook.

Over deze en andere frustraties lezen jullie ooit, later, in mijn denkbeeldige debuutroman, die ik voorlopig van de titel Ik hoef het alleen nog maar allemaal op te schrijven voorzie.

Iets heel anders: 's ochtends vroeg, thuis, voordat ik naar mijn werk ga, zap ik nogal eens langs CNN. Af en toe is daar deze man te zien, en die maakt meteen mijn hele dag goed. In het lichaam van deze journalist zit een verkapte talkshow host verborgen. Tragisch, dat wel.

V.

P.S. Nee, jullie lezen hier niets over dat hele Justin Timberlake/Janet Jackson-fiasco. Alsjeblieft zeg, waar zien jullie ons voor aan!

LONDEN

Films helpen niet meer, boeken niet, muziek al helemaal niet. Soms wil je niets.

Het enige wat ik graag zou doen is eten in Fifteen. Gratis. En de dag daarna naar Gordan Ramsay. Gratis.

N.

maandag 2 februari 2004

INGEZONDEN MEDEDELING

Ik ga hier geen gewoonte van maken, maar kom, laten we ons mengen in de strijd om een nieuwe Dichter des Vaderlands. De poëten Ingmar Heytze en Hanz Mirck stellen zich officieel kandidaat. Gezamenlijk nog wel. Zie hieronder:

---

Dichters Ingmar Heytze en Hanz Mirck stellen zich als duo kandidaat voor Dichter des Vaderlands
Arnhem/Utrecht

Gerrit Komrij vond de taak in zijn eentje te zwaar; samen denken Ingmar Heytze en Hanz Mirck de taak goed aan te kunnen. Al langer werken zij samen (aan een brievenroman en een dichtbundel), ze schreven samen een lofdicht voor de winnaars van de Johnny van Doornprijs en ook (zelfstandig) vele gelegenheidsgedichten, o.a. over de dood van prins Claus en de arrestatie van Saddam Hoessein.

Diverse dichters die kandidaat waren gesteld bedankten voor de eer (met als hoogtepunt de verkozen Rutger Kopland). Daarom lijkt het Heytze en Mirck zinnig zichzelf als duo kandidaat te stellen, want zij zijn wel ‘in’ voor de taak. De reisangst van Heytze kan door de reislustige Mirck gecompenseerd worden en bovendien gaat het in de eerste plaats om de poëzie.

Welnu, Heytze wordt de succesvolste dichter van zijn generatie genoemd en Mircks debuut werd lovend ontvangen en voor de C. Buddingh’prijs genomineerd. Van hem verschijnt binnenkort de roman Het Godsgeschenk.

Natuurlijk zijn er veel bekendere dichters te noemen, maar het is maar zeer de vraag of die de taak zien zitten… Mirck en Heytze willen op deze manier een concretere, doelgerichtere invulling geven aan de verkiezing.

Voor informatie kunt u contact opnemen met Ingmar Heytze en Hanz Mirck (hanzimirck@hotmail.com).

---

V.

zondag 1 februari 2004

TUSSENTIJDS

Ik zit nu te schrijven. Het is zaterdagnacht. Ondertussen probeer ik waar dan ook muziek van Gorki te downloaden. Dat gaat niet best. En ik weet dat ik die sympathieke Vlaamse band gewoon moet kopen, maar geld is er niet.

Ik lever links en rechts artikelen en verhalen in, maar de betaling zal pas maanden later plaatsvinden. Zo gaat dat, mensen, in de schrijverij. Iedereen wil je hebben, maar betalen doen ze het liefst zo laat mogelijk. Zoals je ook maar één keer per jaar je royalties krijgt (in mei). Nu zal dat dit jaar bar weinig voorstellen, daar ga ik niet over liegen. Die debuutroman van mij, hoe goed die ook mag zijn, is inmiddels bijna 4 jaar oud. Oude boeken verkopen niet. Zo simpel is het. En de bloemlezingen waaraan ik een verhaal leverde mogen dan met duizenden tegelijk over de toonbank gegaan zijn, er staan nog 30 andere schrijvers in.

Weet u wat ik het liefst zou zijn? Godsgruwelijk rijk. Zo rijk dat ik ál mijn eigen boeken zou kopen om een tweede druk af te dwingen. Zo rijk dat ik maanden en maanden nummer 1 zou staan op de bestsellerlijsten. Dat zou mij grappig lijken. Ik zou daar om kunnen lachen. Ik heb een vreemd gevoel voor humor.

Maar goed. Ik moet verder. Met Muziek Uit Openstaande Ramen. De roman die u in 2004 iedereen zal aanraden.

N.