Niels is er voor een week vandoor. Skiën met familie. Weg. Ik zit gewoon in Delft, waar het waait als een dolle. Gisteren zag ik hier in filmhuis Lumen de mooie film The Good Girl. Een van de Lumen-medewerkers zat ook in de zaal. Hij had niet door dat het, hoewel er heus grappige scènes in voorkwamen, een wat droeve film was. Hij zat steeds - in zijn eentje - hardop te lachen. Dit was een man die zichzelf graag hoorde. Ik vond dat een beetje gênant. Dus.
Afgelopen week las ik De muziek van het toeval, de vertaling van Paul Austers The Music of Chance. Ik nam me al tijden voor meer van Auster te lezen (sinds ik zijn meesterlijke New York-trilogie las), en nu is het er dan eindelijk van gekomen. Wat een goed boek is dat! Ik ben erg gesteld op Austers vertelwijze en plots, waarin de hoofdfiguren op basis van toevallige gebeurtenissen besluiten hun leven een totaal nieuwe wending geven. Alles gooien ze overboord, ze schuwen het avontuur niet, en het loopt vrijwel altijd desastreus met ze af. Dat dan weer wel. Aan de andere kant: ik heb dus alleen die trilogie en deze roman gelezen, dus ik ben geen Auster-kenner. Ik neem me wel voor er een te worden. Ik heb afgelopen week Orakelnacht besteld, zijn nieuwste roman. Ik houd jullie op de hoogte.
Nu: de Delftse binnenstad in!
V.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten