Deze picknick is er niet een voor slechts twee personen. Want hoewel het meisje en ik ons hebben teruggetrokken van de wereld om ons heen, van leugens, tragiek en massahysterie, is onze teckel Debbie met ons mee. Zij drijft in een rubberbootje, want daar houdt ze van. Debbie is al een heel oude teckel, en het enige waar ze nog echt van geniet, is met ons picknicken in het park. Elke keer slepen we daarom dat ellendige rubberbootje met ons mee, en laten we haar een beetje dobberen in het water, tot de zon ondergaat en zolang de zomer het toelaat.
Debbie is misschien niet zo’n opvallende hond, maar hoe het ook zij, ze is nog nóóit van ons gestolen, en daar valt wat voor te zeggen.
Het meisje laat plots haar vorkje vallen, de slagroom over haar mooie zwarte rok, en stamelt: ‘Maar... wat áls ze onze teckel Debbie ineens komen stelen?’
‘Dat zou natuurlijk niet zo mooi zijn. Maar ze is toch nog nooit van ons gestolen?’
‘Daar heb je misschien wel gelijk in,’ zegt het meisje, en ze veegt de slagroom van haar been, daar waar de zonnestralen dansen.
Daar heb ik misschien inderdaad wel gelijk in, want onze teckel Debbie ís nog nooit van ons gestolen. Ook is ze nooit nageroepen op straat, wat veel wil zeggen voor een teckel, is ze nooit bekogeld met rotte tomaten of met van die groffe straatkeien die je in menige tuin aantreft. Nee, dat alles is haar bespaard gebleven. Wél is ze een keer aangevallen door een pitbull, die haar een half oor afbeet. Nu is daar niets meer van te zien: het haar is over de missende helft heen gegroeid, en Debbie is het allang vergeten. Ze kan zich niets meer herinneren, maar ze ligt in een bootje in de zon op een mooie zondagmiddag en ik weet dat ze glimlacht. En zij weet dat het goed is en dat ze ten minste nog nooit gestolen is.
‘Jij bent een boogschutter, maar ik ben een schorpioen,’ zegt het meisje. ‘Weet je wat dat betekent?’
‘Nee, ik weet niet wat dat betekent. Betekent dat iets, dat jij een schorpioen bent en ik een boogschutter?’
‘Nou ja... dat ligt eraan. Dat wil volgens de boekjes zeggen dat we misschien de ideale combinatie vormen om samen op een zonnige zondagmiddag een stukje appeltaart te eten, maar het houdt ook in dat we er niet veel meer van moeten verwachten. Je moet de sterren niet onderschatten, die weten ervan.’
‘Maar wat is Debbie dan?’
‘Debbie?’
‘Ja, wat is onze teckel Debbie dan, als jij een schorpioen bent en ik een boogschutter?’
‘Debbie is een teckel,’ zegt ze, en ze veegt een stukje zon uit haar ogen.
‘Ach ja, ze is een teckel,’ antwoord ik, terwijl ik me afvraag waar dit alles toe zal leiden en of het altijd zondag kan blijven en of het meisje weet van de vieze beestjes die over ons kleed lopen en of Debbie ooit gestolen zal worden. Ik denk van niet.
De avond nadert en de thee is op. Onze teckel Debbie dreigt weg te drijven, naar andere betere oorden en misschien wel naar Engeland, want als je heel ver een bepaalde kant uit drijft, kun je in Engeland terechtkomen, en dus halen we haar weer naar de kant. We trekken aan de lijn, tillen haar uit het rubberbootje, en het meisje neemt haar mee onder haar arm, want lopen doet ze niet meer zo goed, onze oude teckel Debbie. En ik zie hoe het meisje, mijn lieve warrige schorpioenmeisje, met onze teckel Debbie door het gras zweeft, huiswaarts, terwijl ik me vertil aan trommels, thermoskannen, een rubberbootje, een kleed met vastgekleefde vieze kleine beestjes erop, en wat al niet.
Ik roep het meisje en vraag haar even te wachten, maar ze zet gemoedelijk haar weg voort, en ik zie onze oude teckel Debbie lichtjes kwispelen in haar armen. Het meisje zegt iets, maar ik kan haar niet verstaan. Pas als ik weer een beetje ingelopen ben, versta ik wat ze me al een paar keer probeert te zeggen: ‘Denk je dat ze Debbie ooit van ons komen stelen? Denk je dat dat kan?’
‘Nee meisje, ik denk niet dat dat kan. Ik denk niet dat ze een oude teckel van ons komen stelen. Zo zijn ze niet, de mensen.’
‘Misschien heb je wel gelijk,’ mompelt het meisje en er valt een traan op haar wang. Op een zonnige zondagmiddag in het park.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten