Ook vanmiddag schijnt de zon, maar nu trappen we er niet meer in. Gisteren gingen Elsie en ik goedgeluimd de Delftse binnenstad in, want toen was het ook heel mooi weer. Terwijl we in een restaurant zaten, barstte buiten het onweer los. En toen moesten we nog helemaal thuis zien te komen. Dat is geen pretje als je geen jas bij je hebt. We zouden nog naar de film gaan (Spider-Man 2 dit keer), maar daar hadden we al geen zin meer in - je had onze vertoornde gezichten eens moeten zien. We hebben lekker thuis op de bank opnieuw naar 1969 gekeken, een prachtfilm (nu ja, als je niet per se bezwaren hebt tegen scenario's met nogal wat onwaarschijnlijkheden, open plekken en onduidelijke passages) met een jonge Kiefer Sutherland, Robert Downey Jr. en Winona Ryder in de hoofdrollen. En dat is natuurlijk ook leuk. Ik heb nog een tijd liggen opdrogen, op onze centrale verwarming, en uiteindelijk heb ik ook dat maar opgegeven.
Elsie heeft deze week de muziek van The Waxwings ontdekt. We zijn er gisteren nog naar gaan vragen in de Delftse platenzaken, maar daar deden ze alsof hun neus bloedde. We hebben de cd dan maar gewoon besteld. Hun liedje 'Almost All Day' vind ikzelve erg mooi, mochten jullie een tip willen. Ook luisterden we zojuist naar de nieuwe cd van de Kings of Convenience. Hippe vogels, dát zijn we.
Intussen ben ik vandaag verschillende keren op zoek gegaan naar de dagboeken die ik bijhield tussen 1991 en 1993. Ik was toen nog heel jong en jeugdig en al. Die dagboeken hield ik bij in kleine geruite schriftjes. Begin jaren negentig was ik er heel zuinig op, en droeg ik er zorg voor dat niemand ze ooit zou lezen. Later verhuisde ik naar Delft en waren die dagboeken zo ver weggezakt in mijn geheugen dat ik ze vergat mee te nemen. Ik denk dat het daarop neerkomt. Ik word daar een beetje ongemakkelijk van. Nu ja, als iemand ze vindt: niet lezen, en gewoon maar aan mij geven. Dat lijkt me het beste.
V.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten