Hoewel het een maand geleden is dat ik hier iets schreef, heb ik geen excuus voor mijn afwezigheid. Althans, ik heb geen excuus dat het plaatsen waard is. Maar ik was niet op vakantie, ik was niet in mineur en ik was niet op zoek naar mezelf. God, nee. Ik hield me gewoon een beetje op de achtergrond. Ik observeerde. Ik had ineens over heel veel dingen geen mening. En als ik er per ongeluk toch een had, ruilde ik die vijf minuten later in voor een volstrekt andere.
Ik was aan het werk. Ik hield rust. Ik stond erbij en keek ernaar. Ik dacht het mijne van het een en ander. En ik oordeelde: een maand kan misschien nét, maar als ik nog langer zwijg, ga ik te ver. Ja, nu komen jullie nog met 200 man tegelijk langs, elke dag weer, ook al zijn er slechts 2 nieuwe stukkies geplaatst in 4 weken tijd, maar ik mag er niet zomaar van uitgaan dat het zo blijft.
Kortom: laten we schrijven. Laten we terugkeren. Laten we weer onderwerpen bedenken. Laten we weer meningen krijgen. Laten we weer spitsvondig zijn. Laten we weer eens wat bloed onder nagels vandaan halen.
Maar vooral: laten wij dat doen. En niet ik alleen. Laat Niels en Vincent een nieuwe fase in gaan. Omdat alleen tekst ook heel stoer is.
V.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten