I
Maandagochtend was er champagne op de Grote Uitgeverij. De Grote Uitgeverij is namelijk zelfstandig geworden, en is daarmee meteen de Grootste Zelfstandige Uitgeverij - althans, zo vermoed ik. Het was heuglijk nieuws, men was goedgeluimd (iemand schreeuwde zowaar 'yes!' en maakte daar een handgebaar bij, vlak nadat het nieuws was medegedeeld), en er was champagne. Ik vond dat een mooi begin van de week: champagne drinken met collega's.
II
Dinsdagochtend liep ik met lievelingscollega B. naar een winkel in de Utrechtsestraat waar onder meer sjaals verkocht worden. Collega B. wilde dolgraag een van die sjaals hebben, en aangezien ze binnenkort de Grote Uitgeverij verlaat, dachten we: dat is dan een mooi afscheidscadeau. En - hoe wrang - op weg naar die Utrechtsestraat passeerden we het pand waar de Grote Uitgeverij binnenkort in trekt. Want zonder verhuizing kun je net zo goed niet zelfstandig worden, daar komt het zo ongeveer op neer. We stonden even stil voor de nieuwe behuizing, zij en ik, en ik dacht: ja, alles goed en wel, collega B., maar die verhuizing ga jij dus niet meer meemaken. Als wij verhuizen, zit jij allang in het verre Qatar. Dat stemde me een beetje droef.
III
Woensdagavond ging ik met dichtersvriend A. naar de bioscoop, wat al veel te lang geleden was. We zagen El laberinto del fauno en we waren onder de indruk. Dat dichtersvriend A. onder de indruk was, bleek met name uit zijn beknopte oordeel: 'Heftig', toen we de filmzaal verlieten - dan weet je het wel. Ikzelve vond de film mooi en triestig en sprookjesachtig en al, maar de scène met de wijnfles behoort niet tot mijn favoriete-filmscènes-aller-tijden-met-een-wijnfles-erin, en dat lange bleke monster in de kelder had me, ware ik een jaar of zes geweest, de rest van mijn leven achtervolgd in gruweldromen. Ik was even heel blij dat ik geen jongetje van zes was. Later zei ik tegen enkele mensen: 'Het is een erg mooie film, maar niet voor jou, denk ik.'
IV
De webloggende receptioniste, die me onlangs bekende dat ze mijn stukjes al las vóór ze onze receptioniste werd, vroeg me of ik een idee had voor een nieuw stukje op haar eigen site. 'Neen,' zei ik, 'ik zou niet eens weten waar ik zelf over moest schrijven.' Later bedacht ik: het valt best mee, want ik kan bijvoorbeeld schrijven over champagne & vertrekkende collega's & lange bleke monsters & iemand die 'yes!' schreeuwt. Ik kan er alleen geen geheel van maken.
V.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten