De kleine Thijs is inmiddels al bijna drie en lang zo klein niet meer. Dit jaar is het dus eindelijk zover dat hij zijn schoen mag zetten. Hij doet dat schouderophalend en zonder een liedje te zingen en verhaspelt de namen van de kindervrienden tot Sinklaas en Swarpiet. Hij lijkt te denken dat hij er ons een plezier mee doet door te doen alsof hij enig geloof hecht aan onze leugens, en kijkt met een het-zal-mij-benieuwen-blik als hij gaat slapen.
Vanmorgen was hij echter blij met het cadeautje dat uit zijn schoen stak, een boekje over Diego, een van zijn onuitstaanbare tv-helden. Wel vond hij het erg slordig dat Sinterklaas de rol inpakpapier op de keukentafel had laten liggen.
V.