Wegens omstandigheden, gloednieuw, niet gebruikt toegangsbewijs voor het concert van Von Blondies, Black Rebel Motorcycle Club en The Killers, met aansluitend Classic Noodlanding! hedenavond vanaf 22.00 uur te Paradiso, Amsterdam.
Mail ons als je belangstelling hebt. Vincent en ik zijn te herkennen aan de afwezigheid van oranje in onze kledij. Ook zal er een lange jongen bij ons staan. Dat is Martien.
Laat je horen, wees geen vreemde!
N.
OMDAT ALLEEN TEKST OOK HEEL STOER IS
Literatuur, Film, Muziek en Andere Fijne Zaken
woensdag 30 juni 2004
dinsdag 29 juni 2004
ROMANS DIE OOIT GESCHREVEN ZULLEN WORDEN
Vanavond introduceer ik hier een spectaculaire nieuwe rubriek. Een rubriek die stof zal doen opwaaien. Een rubriek die tongen los zal maken. Een rubriek die alle andere rubrieken overbodig zal maken. De naam van die rubriek: Romans Die Ooit Geschreven Zullen Worden. Ik weet vrij zeker dat ook Niels enkele afleveringen uitstekend zou kunnen vullen, maar ik geef alvast het startschot door jullie de synopsis te presenteren van een van mijn eerste romans. Zie hier:
***
Vincent Schmitz
DIT IS NIET VAN JOU
Verbluffende roman over familiegeheimen, langharige inbrekers en verboden liefdes
VERSCHIJNT februari 2010
UITVOERING paperback
FORMAAT 12,5 x 20 cm
OMVANG ca 220 blz.
PRIJS ca 16,95 euro
NUR 301
Dit is niet van jou is een roman van uitersten. Een roman zoals hij nooit bedoeld was. Een roman die grenzen opzoekt en er vervolgens ruimschoots overheen schiet. Dit is niet van jou is een roman voor jou.
De negentienjarige Paco betrekt een krappe kamer in de Amsterdamse binnenstad tijdens het derde jaar van zijn studie. Terwijl hij kennismaakt met het ruige stadse bestaan, dwalen zijn gedachten voortdurend af: Wat zal er ooit van hem worden? Wie zijn al die meisjes die hem zomaar negeren? En hoe zit het toch met de erfenis van zijn vader, waaruit enkele stukken op mysterieuze wijze verdwenen?
Paco zint op wraak. In een verbijsterende zoektocht naar antwoorden op voornoemde vragen reist hij af naar het noorden van het land, om daar een week door te brengen bij zijn oom en hem te confronteren met de missende objecten uit de erfenis van zijn vader. Intussen bloeit er iets moois op tussen Paco en Analyse, de zestienjarige dochter van zijn oom. Paco en Analyse naderen elkaar op verontrustende wijze, terwijl Paco's harmonieuze voorstelling van zijn familie voorgoed teloorgaat.
Intussen, in Amsterdam, wordt Paco's kamer leeggeroofd door een langharige Oostenrijker die slecht Nederlands spreekt.
Vincent Schmitz (1976) werkt als trapezeartiest in een circus. Eerder verschenen van hem de bejubelde romans Geldingsdrang (2006) en Huilen met de kraan open (2008). Hij woont in Delft met zijn vrouw en hun drieling.
***
Nu, dat ter zijde. Wat valt er verder nog over vandaag te vermelden? De grote schrijver Arie S. stond in ene naast mijn bureau met zijn dochtertje. Hij vertelde me aanvankelijk nog vol trots dat hij elke avond mijn website bezoekt om me er vervolgens op te betrappen dat er altijd een foto van zijn vrouw op mijn bureau ligt. Er ligt ook altijd een foto van Janwillem Slort op mijn bureau. Daar hoor je nu nooit eens iemand over.
De terugreis in de trein was een belevenis. Terwijl het lesbische meisje en het goedlachse meisje L. zaten te tobben over ochtend-, middag- en avondboeken, probeerde ik me te wijden aan een stapel te lezen columns.
Gisteravond ten slotte bladerde ik, jawel, in de verzamelbundel Gedichten van Rutger Kopland. Ik herlas de volgende regels:
haar hand die schrijft: liefste, ik leef nog en denk nog
en schrijf nog aan jou en zou dat niet meer moeten doen.
en ik bedacht dat ik dat ook nu, jaren later, nog twee van de mooiste dichtregels vind die ik ken.
V.
P.S. Zie ik jullie morgenavond in Paradiso? Bij The Von Bondies en de Black Rebel Motorcycle Club?
***
Vincent Schmitz
DIT IS NIET VAN JOU
Verbluffende roman over familiegeheimen, langharige inbrekers en verboden liefdes
VERSCHIJNT februari 2010
UITVOERING paperback
FORMAAT 12,5 x 20 cm
OMVANG ca 220 blz.
PRIJS ca 16,95 euro
NUR 301
Dit is niet van jou is een roman van uitersten. Een roman zoals hij nooit bedoeld was. Een roman die grenzen opzoekt en er vervolgens ruimschoots overheen schiet. Dit is niet van jou is een roman voor jou.
De negentienjarige Paco betrekt een krappe kamer in de Amsterdamse binnenstad tijdens het derde jaar van zijn studie. Terwijl hij kennismaakt met het ruige stadse bestaan, dwalen zijn gedachten voortdurend af: Wat zal er ooit van hem worden? Wie zijn al die meisjes die hem zomaar negeren? En hoe zit het toch met de erfenis van zijn vader, waaruit enkele stukken op mysterieuze wijze verdwenen?
Paco zint op wraak. In een verbijsterende zoektocht naar antwoorden op voornoemde vragen reist hij af naar het noorden van het land, om daar een week door te brengen bij zijn oom en hem te confronteren met de missende objecten uit de erfenis van zijn vader. Intussen bloeit er iets moois op tussen Paco en Analyse, de zestienjarige dochter van zijn oom. Paco en Analyse naderen elkaar op verontrustende wijze, terwijl Paco's harmonieuze voorstelling van zijn familie voorgoed teloorgaat.
Intussen, in Amsterdam, wordt Paco's kamer leeggeroofd door een langharige Oostenrijker die slecht Nederlands spreekt.
Vincent Schmitz (1976) werkt als trapezeartiest in een circus. Eerder verschenen van hem de bejubelde romans Geldingsdrang (2006) en Huilen met de kraan open (2008). Hij woont in Delft met zijn vrouw en hun drieling.
***
Nu, dat ter zijde. Wat valt er verder nog over vandaag te vermelden? De grote schrijver Arie S. stond in ene naast mijn bureau met zijn dochtertje. Hij vertelde me aanvankelijk nog vol trots dat hij elke avond mijn website bezoekt om me er vervolgens op te betrappen dat er altijd een foto van zijn vrouw op mijn bureau ligt. Er ligt ook altijd een foto van Janwillem Slort op mijn bureau. Daar hoor je nu nooit eens iemand over.
De terugreis in de trein was een belevenis. Terwijl het lesbische meisje en het goedlachse meisje L. zaten te tobben over ochtend-, middag- en avondboeken, probeerde ik me te wijden aan een stapel te lezen columns.
Gisteravond ten slotte bladerde ik, jawel, in de verzamelbundel Gedichten van Rutger Kopland. Ik herlas de volgende regels:
haar hand die schrijft: liefste, ik leef nog en denk nog
en schrijf nog aan jou en zou dat niet meer moeten doen.
en ik bedacht dat ik dat ook nu, jaren later, nog twee van de mooiste dichtregels vind die ik ken.
V.
P.S. Zie ik jullie morgenavond in Paradiso? Bij The Von Bondies en de Black Rebel Motorcycle Club?
maandag 28 juni 2004
H
Omdat het er verder allemaal weinig toe doet (je maakt eens wat mee, of toch maar niet, en indien toch, wat zou je er dan over schrijven op je weblog?, nu ja, etc.), presenteer ik jullie vandaag de letter H uit onze cd-collectie.
George Harrison, 1x
PJ Harvey, 1x
Gemma Hayes, 1x
Kristin Hersh, 1x
Buddy Holly, 1x
Hooverphonic, 1x
Veel is het niet, eigenlijk, die letter H van ons.
En ik hoor het jullie denken: Dat weblog van jou, wordt dat nog wat?
V.
George Harrison, 1x
PJ Harvey, 1x
Gemma Hayes, 1x
Kristin Hersh, 1x
Buddy Holly, 1x
Hooverphonic, 1x
Veel is het niet, eigenlijk, die letter H van ons.
En ik hoor het jullie denken: Dat weblog van jou, wordt dat nog wat?
V.
zondag 27 juni 2004
SOMBERE BOEL BUITEN
Ik vind het eruitzien alsof het straks keihard gaat regenen. Goed dat Elsie en ik binnen zitten. Zij met de nieuwe Flair op de bank, ik achter de computer terwijl ik een nieuw stukje schrijf en op msn bijpraat met vriend Hanz. Die overigens zelf sinds kort een weblog heeft. Ga daar maar eens kijken, het kan geen kwaad. En nu ik toch aan het linken ben: ook vriend Rob heeft sinds kort een site met zijn muziekbandje. Klik ook die maar eens aan.
Gistermiddag liepen we door de Delftse binnenstad, Elsie, Dimitry, Angela en ik. Terwijl ik een rolletje Mentos afrekende in de Trekpleister, belde het meisje Ionica mij. Ik zou haar de alweer weken terug van haar geleende cd van The Shins teruggeven. Ze vroeg me aan de foon: 'Ben jij nog in de stad?' Ik zei: 'Ja, ik sta nu in de Trekpleister onder jouw huis. Ik reken even een rolletje Mentos af.' Even later stond ze beneden. Ik gaf haar de cd en een boek van Willem Brakman, want als iemand interesse toont in de Grote Schrijver, kun je haar beter zo snel mogelijk een van zijn boeken lenen.
Vlak daarvoor stond ik met Elsie, Dimitry en Angela in een cd-winkel. Ik maakte er de meisjes bang door ze te confronteren met foto's van Will Oldham.
Later aten we bij de Pasta Company. De man die op onze kroonprins lijkt en die daar normaal gesproken de scepter zwaait, was er ditmaal niet. Ik liet mezelf een beetje gaan toen ik op tafel sloeg en me luidop afvroeg waar dat lekkere brood toch bleef. Zo'n avond was het. Weer later zaten we met z'n vieren zowaar de hele wedstrijd Nederland-Zweden te kijken op de bank, tot we er bijkans bij neervielen.
En dan... wat te melden over de voorbije dagen? Ik herinner me een vluchtig gesprek met het lesbische meisje, waarin ik haar vroeg: 'Is dat niet heel erg wennen, nu je plots een vriendje hebt?' 'Ja,' zei ze, 'wat sommige dingen betreft is het best wel wennen.' Ik zei: 'Kijk maar uit, ik maak nog een personage van jou op mijn site.' Een dag later voerde ze me patat in een trein.
Ook heb ik een avond gefeest op een boot die nooit ging varen. Toen een van mijn collega's me eindelijk voorstelde om de dansvloer op te gaan, bleek de avond alweer bijna voorbij. Ik heb maar op twee of drie liedjes gedanst. Op de terugreis in de trein was ik een beetje beneveld en belde ik vrienden en vriendinnen. Zo gaat je beltegoed snel op.
Ook herinner ik me een lunchafspraak met collega Tom in het etablissement waar het meisje met de verschrikkelijke stem werkt. Ze wordt ook steeds spraakzamer, o gruwel. De handen die in ene in mijn nek lagen, bleken van vriendin Joni. Zij was toevallig in de buurt.
Vriend Hanz schrijft mij op dit moment: 'Jij zit stiekem met iemand anders ook te msn'en.' Maar nee. Ik schrijf slechts een stukje. Het leidt allemaal nergens toe. En die regenbui barst ook al niet los.
Ik ga maar eens wat kranten lezen.
V.
Gistermiddag liepen we door de Delftse binnenstad, Elsie, Dimitry, Angela en ik. Terwijl ik een rolletje Mentos afrekende in de Trekpleister, belde het meisje Ionica mij. Ik zou haar de alweer weken terug van haar geleende cd van The Shins teruggeven. Ze vroeg me aan de foon: 'Ben jij nog in de stad?' Ik zei: 'Ja, ik sta nu in de Trekpleister onder jouw huis. Ik reken even een rolletje Mentos af.' Even later stond ze beneden. Ik gaf haar de cd en een boek van Willem Brakman, want als iemand interesse toont in de Grote Schrijver, kun je haar beter zo snel mogelijk een van zijn boeken lenen.
Vlak daarvoor stond ik met Elsie, Dimitry en Angela in een cd-winkel. Ik maakte er de meisjes bang door ze te confronteren met foto's van Will Oldham.
Later aten we bij de Pasta Company. De man die op onze kroonprins lijkt en die daar normaal gesproken de scepter zwaait, was er ditmaal niet. Ik liet mezelf een beetje gaan toen ik op tafel sloeg en me luidop afvroeg waar dat lekkere brood toch bleef. Zo'n avond was het. Weer later zaten we met z'n vieren zowaar de hele wedstrijd Nederland-Zweden te kijken op de bank, tot we er bijkans bij neervielen.
En dan... wat te melden over de voorbije dagen? Ik herinner me een vluchtig gesprek met het lesbische meisje, waarin ik haar vroeg: 'Is dat niet heel erg wennen, nu je plots een vriendje hebt?' 'Ja,' zei ze, 'wat sommige dingen betreft is het best wel wennen.' Ik zei: 'Kijk maar uit, ik maak nog een personage van jou op mijn site.' Een dag later voerde ze me patat in een trein.
Ook heb ik een avond gefeest op een boot die nooit ging varen. Toen een van mijn collega's me eindelijk voorstelde om de dansvloer op te gaan, bleek de avond alweer bijna voorbij. Ik heb maar op twee of drie liedjes gedanst. Op de terugreis in de trein was ik een beetje beneveld en belde ik vrienden en vriendinnen. Zo gaat je beltegoed snel op.
Ook herinner ik me een lunchafspraak met collega Tom in het etablissement waar het meisje met de verschrikkelijke stem werkt. Ze wordt ook steeds spraakzamer, o gruwel. De handen die in ene in mijn nek lagen, bleken van vriendin Joni. Zij was toevallig in de buurt.
Vriend Hanz schrijft mij op dit moment: 'Jij zit stiekem met iemand anders ook te msn'en.' Maar nee. Ik schrijf slechts een stukje. Het leidt allemaal nergens toe. En die regenbui barst ook al niet los.
Ik ga maar eens wat kranten lezen.
V.
vrijdag 25 juni 2004
NOG EVEN GEDULD GRAAG
Man, man, wat een feest was dat vannacht. Wat een mensen. Wat een cadeaus. Zelden zo veel ondergoed rond zien slingeren. Ik weet het, ik ben jullie een feestverslag verschuldigd. Maar ik ben moe. Uitgefeest. Even niet in de stemming. Ik zit nog helemaal in die feestroes, moeten jullie weten. Ik heb dingen gezegd die me nu verwonderen. Ik heb mensen op heel nieuwe manieren leren kennen. Ik ben nooit eerder door zo veel vreemde handen op zulke aanstekelijke wijze betast. Nu ja, je bent jarig of je bent het niet.
Later zal ik het jullie allemaal nog eens beschrijven. Maar nu nog even niet. En dit weekend krijgen we visite hier, dus ook morgen schrijf ik niet. Dimitry en Angela komen langs. Dimitry was vannacht niet op het feest; hij vertelde me net dat de portier hem weigerde aan de deur. Vreemd beleid eigenlijk.
V.
Later zal ik het jullie allemaal nog eens beschrijven. Maar nu nog even niet. En dit weekend krijgen we visite hier, dus ook morgen schrijf ik niet. Dimitry en Angela komen langs. Dimitry was vannacht niet op het feest; hij vertelde me net dat de portier hem weigerde aan de deur. Vreemd beleid eigenlijk.
V.
donderdag 24 juni 2004
HERNIEUWDE KENNISMAKING
Zo woon je samen met je verloofde, hond en kat in een dubbel bovenhuis in het centrum van Amsterdam, dat je net een jaar van je leven heeft gekost door een belachelijke verbouwing, en zo staan al je bezittingen in een donkere opslag te Oud-West. Je woont nu tijdelijk in een ander, overigens zeer comfortabel huis waar behalve wat kleding, je computer, enkele cd’s en een dvd-speler, niets van jou is. Je denkt: ‘Er zijn nu even wat andere dingen die belangrijker zijn dan het schrijven op je weblog. Vincent zal het even alleen moeten doen.’ (En stiekem denk je af en toe: ‘Is dat log niet gewoon nu veel leuker dan toen jij er je narcistische onzin, belachelijke links en obscure verhalen publiceerde?’)
Je kijkt nog wel op dat weblog, ziet allemaal namen die je niet kent en laat af en toe een comment achter. Daar blijft het bij. En zo bestaat dat weblog, dat je zelf hebt opgezet, zomaar een jaar en ben je al maanden aan het bedenken wanneer je weer eens wat van je laat horen. Welnu, dit is het dan. Het is feest, immers. Voetjes van de vloer, knallende kurken, spiegels en stanleymesjes, verdwaalde lingerie, rookmachines, stroboscopen, appeltaart en borrelnootjes, confetti en slingers.
‘Wat heb je allemaal gedaan, Niels?’ hoor ik jullie vragen. ‘Eindelijk die scriptie af? Tweede roman ingeleverd? En wat moeten we denken van dat nieuwe boek, dat Wachten? Wat zijn dat voor fratsen? Hoe gaat het eigenlijk met je?’
Voor de mensen die mij niet kennen, hallo, ik ben Niels. Dus. Voor de mensen die mij wel kennen: ik ben een tijdje gek geweest. Nu gaat het wel weer, hoor. Helemaal normaal ben ik ook nog niet, maar in wezen ben ik een aardige jongen, die zich nergens meer over verbaast.
Als je me op straat tegenkomt ben ik te herkennen aan mijn licht maniakale doch aantrekkelijke oogopslag, mijn slanke lijn, mijn onberispelijke kledij en een of andere schone dame aan mijn zijde. Ik fluit een vrolijk liedje, doe soms een dansje en als je mazzel hebt zet ik handtekeningen op lichaamsdelen naar wens. Af en toe kun je me in gezelschap zien van vriend Vincent. Dan moet je ons niet storen. Wij bespreken dan Zaken Die Ooit De Wereld Zullen Redden.
Die scriptie komt er. Evenals Muziek Uit Openstaande Ramen. Of Wachten ooit in de boekhandel te vinden is, weet nog niemand. Over een tijdje betrek ik een nieuw studiootje in Westerpark. Daar heb ik weliswaar geen internet, maar vanaf dan zal ik proberen weer wat vaker hier wat neer te zetten. Ik beloof niets. Aan beloftes doe ik tegenwoordig niet meer.
Voor nu: Moedig Voorwaarts! Het Kan Altijd Slechter Gaan! Alles Kan Kapot! Leve www.nielsenvincent.blogspot.com!
N.
P.S. Iedereen moet van die magnum Krug afblijven. Die daar in die ijsemmer naast de oesterbar staat. Die is voor Vincent om hem te bedanken voor zijn geweldige teksten van de afgelopen maanden.
Je kijkt nog wel op dat weblog, ziet allemaal namen die je niet kent en laat af en toe een comment achter. Daar blijft het bij. En zo bestaat dat weblog, dat je zelf hebt opgezet, zomaar een jaar en ben je al maanden aan het bedenken wanneer je weer eens wat van je laat horen. Welnu, dit is het dan. Het is feest, immers. Voetjes van de vloer, knallende kurken, spiegels en stanleymesjes, verdwaalde lingerie, rookmachines, stroboscopen, appeltaart en borrelnootjes, confetti en slingers.
‘Wat heb je allemaal gedaan, Niels?’ hoor ik jullie vragen. ‘Eindelijk die scriptie af? Tweede roman ingeleverd? En wat moeten we denken van dat nieuwe boek, dat Wachten? Wat zijn dat voor fratsen? Hoe gaat het eigenlijk met je?’
Voor de mensen die mij niet kennen, hallo, ik ben Niels. Dus. Voor de mensen die mij wel kennen: ik ben een tijdje gek geweest. Nu gaat het wel weer, hoor. Helemaal normaal ben ik ook nog niet, maar in wezen ben ik een aardige jongen, die zich nergens meer over verbaast.
Als je me op straat tegenkomt ben ik te herkennen aan mijn licht maniakale doch aantrekkelijke oogopslag, mijn slanke lijn, mijn onberispelijke kledij en een of andere schone dame aan mijn zijde. Ik fluit een vrolijk liedje, doe soms een dansje en als je mazzel hebt zet ik handtekeningen op lichaamsdelen naar wens. Af en toe kun je me in gezelschap zien van vriend Vincent. Dan moet je ons niet storen. Wij bespreken dan Zaken Die Ooit De Wereld Zullen Redden.
Die scriptie komt er. Evenals Muziek Uit Openstaande Ramen. Of Wachten ooit in de boekhandel te vinden is, weet nog niemand. Over een tijdje betrek ik een nieuw studiootje in Westerpark. Daar heb ik weliswaar geen internet, maar vanaf dan zal ik proberen weer wat vaker hier wat neer te zetten. Ik beloof niets. Aan beloftes doe ik tegenwoordig niet meer.
Voor nu: Moedig Voorwaarts! Het Kan Altijd Slechter Gaan! Alles Kan Kapot! Leve www.nielsenvincent.blogspot.com!
N.
P.S. Iedereen moet van die magnum Krug afblijven. Die daar in die ijsemmer naast de oesterbar staat. Die is voor Vincent om hem te bedanken voor zijn geweldige teksten van de afgelopen maanden.
woensdag 23 juni 2004
EEN JAAR LANG GAVEN WE ALLES WAT WE HADDEN
Omdat we het allemaal niet voor niets hebben gedaan al die tijd, én omdat we er gewoon mee doorgaan, worden Niels en ik graag gefeliciteerd.
NU!
HIER!
BIJ DE COMMENTS!
V.
P.S. En... tot morgen. Op Het Virtuele Niels en Vincent Jubileum Festijn!
NU!
HIER!
BIJ DE COMMENTS!
V.
P.S. En... tot morgen. Op Het Virtuele Niels en Vincent Jubileum Festijn!
dinsdag 22 juni 2004
OVER 2 DAGEN IS HET FEEST
Nog maar 2 dagen, en dan barst Het Virtuele Niels & Vincent Jubileum Festijn los. In alle hevigheid. Als nooit tevoren. Je zult jezelf achteraf afvragen hoe je leven vóór het Festijn ook weer was. Alleszins niet hetzelfde, zoveel is zeker. Dat jullie amper kunnen wachten, blijkt wel uit alle mails en comments en andere berichten. Slechts drie van jullie hebben laten weten dat ze niet kunnen komen. Kirsten weigert alle virtuele feestjes, hoe dan ook. Hiphophater en Anne kunnen simpelweg niet. Alle anderen echter hebben zich inmiddels, mét hun dansplaat, aangemeld (zie - nogmaals - de rechterkantlijn van deze site). En dan de ideeën! Ik prijs jullie vindingrijkheid, en ik kan jullie vol trots melden dat alle onderstaande wensen in vervulling zullen gaan. Op een virtueel feest is niets te dol.
Wat jullie zoal vroegen en/of zelf aanboden:
- een jukebox
- een discovloer
- een radioschermpje installeren op deze site
- een chatbox installeren op deze site
- een flipperkast (Ionica neemt die mee)
- Starbucks-koffie voor iedereen (meegebracht uit New York door Nicoliene)
- een optreden van 2 Many DJ's (wat best een bescheiden wens genoemd mag worden; op een virtueel feest kun je immers zelfs The Beatles laten optreden)
- de scheidsrechter van de wedstrijd Nederland-Tsjechië in de hoek zetten (om te bespotten)
- het al dan niet dragen van (dezelfde) T-shirts en pyjama's
- vlaworstelen (ideetje van Marlous)
- het aanvragen van twee of meer dansplaten
Dit en nog veel meer (ja, ook de losbandige seks, en ook de Mike Levey-lookalike-wedstrijd, en ook Maukie die alle cursors komt volgen) staat jullie aanstaande donderdagavond te wachten. Alles in het virtuele, natuurlijk.
En nu, beste lezers en lezeressen, ga ik mijn baard afscheren. Enkelen van jullie zullen zich nu vol walging van het scherm afwenden, maar inderdaad: soms heb ik een tijdlang geen zin me te scheren. En nu is het moment gekomen dat ik er iets aan ga doen. Want dit kan natuurlijk echt niet langer zo.
V.
Wat jullie zoal vroegen en/of zelf aanboden:
- een jukebox
- een discovloer
- een radioschermpje installeren op deze site
- een chatbox installeren op deze site
- een flipperkast (Ionica neemt die mee)
- Starbucks-koffie voor iedereen (meegebracht uit New York door Nicoliene)
- een optreden van 2 Many DJ's (wat best een bescheiden wens genoemd mag worden; op een virtueel feest kun je immers zelfs The Beatles laten optreden)
- de scheidsrechter van de wedstrijd Nederland-Tsjechië in de hoek zetten (om te bespotten)
- het al dan niet dragen van (dezelfde) T-shirts en pyjama's
- vlaworstelen (ideetje van Marlous)
- het aanvragen van twee of meer dansplaten
Dit en nog veel meer (ja, ook de losbandige seks, en ook de Mike Levey-lookalike-wedstrijd, en ook Maukie die alle cursors komt volgen) staat jullie aanstaande donderdagavond te wachten. Alles in het virtuele, natuurlijk.
En nu, beste lezers en lezeressen, ga ik mijn baard afscheren. Enkelen van jullie zullen zich nu vol walging van het scherm afwenden, maar inderdaad: soms heb ik een tijdlang geen zin me te scheren. En nu is het moment gekomen dat ik er iets aan ga doen. Want dit kan natuurlijk echt niet langer zo.
V.
maandag 21 juni 2004
VREI SA PLECI DAR NU MA, NU MA IEI
Onlangs constateerde ik dat lang niet iedereen doorheeft dat de titel van deze site bijna om de dag verandert. Moedeloos word je van zulke ontdekkingen. Waar je het allemaal voor doet, is dan een raadsel. Maar niet getreurd: op Het Virtuele Niels & Vincent Jubileum Festijn van aanstaande donderdag zullen we elkaar allemaal in de armen sluiten. En alles zal goed komen. En we zullen lachen. En schateren. En uitzinnig dansen op alle inmiddels ingediende verzoekplaten. Jammer eigenlijk dat ik donderdag in het echte, werkelijke leven gewoon ergens op een boot zit, om samen met allerlei uitgeverijmensen te eten, te drinken en in laveloze toestand vreemden aan te klampen. Ik merk dat de sitefans het daar moeilijk mee hebben. Devoot webloglezeres Sophie bijvoorbeeld deed me een hele stapel goede ideeën aan de hand voor het Virtuele Festijn. Wellicht kunnen we daar nog eens iets mee.
Iets geheel anders: catchy liedje, niet, dat 'The Reason' van Hoobastank? Ik hoor ook wel dat dat liedje Fout met een grote F is, en ik zie ook wel dat die zanger een beetje potsierlijk staat te jammeren en te veinzen in die clip, en ja, de naam van de band is er een om op te schieten, maar intussen nestelt dat liedje zich gewoon in mijn hoofd. Het gaat er vast vanzelf weer een keer uit. We kunnen er alleen maar op hopen.
Nog zo'n liedje is 'Dragostea Din Tei' van het Oostblokjongenstrio O-Zone. Dat liedje tart alle natuurwetten, maar de clip, waarin die drie jongens vrolijk op een vliegtuigvleugel staan te huppelen, die kan ik altijd zien. Ik word daar vrolijk van. Ik moet daar hardop om lachen. Als ik die jongens 'Vrei sa pleci dar nu ma, nu ma iei, nu ma, nu ma iei, nu ma, nu ma, nu ma iei...' hoor zingen, rollen de tranen over mijn wangen. Puur genot, zo'n liedje.
Een ex-vriendinnetje mailde mij vandaag een kort bericht dat de volgende zinnen bevatte: 'Leef je nog? Ik heb al lang niets meer van je gehoord! Is het druk, daar bij jou? Mag ik een teken van leven?' Ik moet nodig iets aan mijn correspondentie doen. Vooraleerst gaan Elsie en ik de komende avonden stapels enveloppen beschrijven. Om mensen uit te nodigen voor onze trouwreceptie. De uitnodigingen zelve zijn inmiddels helemaal af, kant en klaar om verstuurd te worden.
Goed nieuws ten slotte: deze week verschijnt de tweede druk van de bundel die vorig jaar alle andere bundels overbodig maakte: De verhuizing. Voor iedereen die ooit verhuisd is of van plan is dat eens te doen. Naar de winkel, mensen, en rap een beetje.
V.
Iets geheel anders: catchy liedje, niet, dat 'The Reason' van Hoobastank? Ik hoor ook wel dat dat liedje Fout met een grote F is, en ik zie ook wel dat die zanger een beetje potsierlijk staat te jammeren en te veinzen in die clip, en ja, de naam van de band is er een om op te schieten, maar intussen nestelt dat liedje zich gewoon in mijn hoofd. Het gaat er vast vanzelf weer een keer uit. We kunnen er alleen maar op hopen.
Nog zo'n liedje is 'Dragostea Din Tei' van het Oostblokjongenstrio O-Zone. Dat liedje tart alle natuurwetten, maar de clip, waarin die drie jongens vrolijk op een vliegtuigvleugel staan te huppelen, die kan ik altijd zien. Ik word daar vrolijk van. Ik moet daar hardop om lachen. Als ik die jongens 'Vrei sa pleci dar nu ma, nu ma iei, nu ma, nu ma iei, nu ma, nu ma, nu ma iei...' hoor zingen, rollen de tranen over mijn wangen. Puur genot, zo'n liedje.
Een ex-vriendinnetje mailde mij vandaag een kort bericht dat de volgende zinnen bevatte: 'Leef je nog? Ik heb al lang niets meer van je gehoord! Is het druk, daar bij jou? Mag ik een teken van leven?' Ik moet nodig iets aan mijn correspondentie doen. Vooraleerst gaan Elsie en ik de komende avonden stapels enveloppen beschrijven. Om mensen uit te nodigen voor onze trouwreceptie. De uitnodigingen zelve zijn inmiddels helemaal af, kant en klaar om verstuurd te worden.
Goed nieuws ten slotte: deze week verschijnt de tweede druk van de bundel die vorig jaar alle andere bundels overbodig maakte: De verhuizing. Voor iedereen die ooit verhuisd is of van plan is dat eens te doen. Naar de winkel, mensen, en rap een beetje.
V.
zondag 20 juni 2004
NOG TWEE MAANDEN
Over precies twee maanden gaan Elsie en ik trouwen. Net hebben we aan tafel gezeten, met een schrijfblok en een rode pen erbij, om eens te bekijken wat er nog allemaal geregeld moet worden voor die dag. Dat is nogal wat.
Ik moet nog schoenen kopen. Er moet een bruidstaart besteld worden. We moeten afspraken maken met de man die de muziek draait en de man die de foto's maakt. We moeten de uitnodigingen gaan versturen. Schoenen moeten ingelopen worden. Er moet een tafelschikking komen. Kappers, manicures en schoonheidsspecialistes dienen bezocht te worden. We moeten de ringen ophalen die nu nog ergens in een kluis liggen.
En dat zijn maar enkele voorbeelden. Twee maanden (= ongeveer acht weekends) is niet heel veel tijd om alles nog te regelen. Maar het gaat ons lukken, let op mijn woorden.
Jammer overigens, van die voetbalwedstrijd van gisteravond. Na het tweede doelpunt heb ik de wedstrijd niet meer zo gevolgd (wat wil zeggen dat de tv aan bleef staan op de achtergrond terwijl ik me bezighield met de computer), maar om nu te zeggen dat het aan míj ligt, gaat werkelijk te ver.
Welnu, het is vaderdag. Straks gaan Els en ik even naar De Lier, waar haar ouders wonen. Mijn ene vader ligt vandaag op een Spaans strand, dus die slaan we over, en mijn andere vader is overleden, dus die slaan we al vijftien jaar over. Die man heeft een boel cadeautjes tegoed als ik hem nog eens zie, ooit, later. Dat wordt dus sparen.
V.
Ik moet nog schoenen kopen. Er moet een bruidstaart besteld worden. We moeten afspraken maken met de man die de muziek draait en de man die de foto's maakt. We moeten de uitnodigingen gaan versturen. Schoenen moeten ingelopen worden. Er moet een tafelschikking komen. Kappers, manicures en schoonheidsspecialistes dienen bezocht te worden. We moeten de ringen ophalen die nu nog ergens in een kluis liggen.
En dat zijn maar enkele voorbeelden. Twee maanden (= ongeveer acht weekends) is niet heel veel tijd om alles nog te regelen. Maar het gaat ons lukken, let op mijn woorden.
Jammer overigens, van die voetbalwedstrijd van gisteravond. Na het tweede doelpunt heb ik de wedstrijd niet meer zo gevolgd (wat wil zeggen dat de tv aan bleef staan op de achtergrond terwijl ik me bezighield met de computer), maar om nu te zeggen dat het aan míj ligt, gaat werkelijk te ver.
Welnu, het is vaderdag. Straks gaan Els en ik even naar De Lier, waar haar ouders wonen. Mijn ene vader ligt vandaag op een Spaans strand, dus die slaan we over, en mijn andere vader is overleden, dus die slaan we al vijftien jaar over. Die man heeft een boel cadeautjes tegoed als ik hem nog eens zie, ooit, later. Dat wordt dus sparen.
V.
zaterdag 19 juni 2004
EN NU?
Zaterdagavond. Nederland gaat nu tegen Tsjechië voetballen. Oma Bep zei vanmiddag aan de foon dat die Tsjechen heel goed zijn. Ik weet die dingen niet, hoor. Ik zou die wedstrijd nu gewoon kunnen bekijken natuurlijk. Els is net vertrokken naar een middelbareschoolreünie. Ik moet weer terugdenken aan die zomeravond in 1999, toen ze er ook al een had. Ik heb nog nóóit een middelbareschoolreünie gehad. Nooit! En zij nu al twee. Ik zou het best leuk vinden eigenlijk, zo'n reünie, maar ik zou nog eerder 44 minuten mijn adem proberen in te houden dan er eentje organiseren. Ik herinner me wél een lagereschoolreünie, die ik bezocht met mijn broertje. Ik was nog niet zo lang van die lagere school af, maar de confrontatie met vroegere klasgenoten die allerlei totale metamorfoses hadden ondergaan, was te veel voor me, en ik ging al snel naar huis.
Hoe dan ook: wat te doen nu? Voetbal kijken? Een beetje mensen op msn aanspreken die me vervolgens negeren? Een ongeïnspireerd stukje schrijven op dat prachtige weblog van me?
En gaat Niels ooit iets aan deze lay-out doen? Ik zou wel weer eens iets anders willen.
Als ik eruit ben, horen jullie het van me.
V.
Hoe dan ook: wat te doen nu? Voetbal kijken? Een beetje mensen op msn aanspreken die me vervolgens negeren? Een ongeïnspireerd stukje schrijven op dat prachtige weblog van me?
En gaat Niels ooit iets aan deze lay-out doen? Ik zou wel weer eens iets anders willen.
Als ik eruit ben, horen jullie het van me.
V.
vrijdag 18 juni 2004
MATJE?
Een van onze lezers nam de uitnodiging voor Het Virtuele Niels & Vincent Jubileum Festijn iets te serieus, getuige de mail die we vanmorgen van hem ontvingen:
Bedankt voor de uitnodiging voor jullie feestje. Zeer leuk initiatief! Ik zou dan ook heel graag willen komen, het probleem is alleen dat ik die avond 'werkoverleg' heb... Ik weet niet of het mogelijk is wat later te komen, en of ik dan (weer wat later) ergens in een verlaten hoekje mijn matje mag uitrollen. Of is het letterlijk een virtueel feestje? (Dan schaam ik me nu natuurlijk dood).
Nu, het Grote Schamen kan beginnen. Blijkbaar had iemand zich nét iets te veel verheugd op al die dansplaten, de Mike Levey-lookalike-wedstrijd en de losbandige seks. Maar voor wie dat wil: op nielsenvincent.blogspot.com kan altijd een matje uitgerold worden. Zolang het maar in een hoekje gebeurt.
Ik lees momenteel de laatste roman van Jonathan Lethem. Wat een schrijver is dat toch. Hiervoor las ik alleen zijn De Minna-mannen, een boek dat werkelijk bejubeld werd door de Nymph-redactieleden twee jaar geleden, maar ook dit boek is geniaal. En dat zeg ik terwijl ik er pas de helft van heb gelezen. De Minna-mannen overigens, of Motherless Brooklyn, zoals het eigenlijk heet, wordt momenteel verfilmd door Vincent-lookalike Edward Norton, met hemzelve in de hoofdrol. Niels en ik weten nu al dat we die film samen gaan bekijken als het zover is. We hadden de kaartjes zelfs al gekocht als dat kon.
V.
Bedankt voor de uitnodiging voor jullie feestje. Zeer leuk initiatief! Ik zou dan ook heel graag willen komen, het probleem is alleen dat ik die avond 'werkoverleg' heb... Ik weet niet of het mogelijk is wat later te komen, en of ik dan (weer wat later) ergens in een verlaten hoekje mijn matje mag uitrollen. Of is het letterlijk een virtueel feestje? (Dan schaam ik me nu natuurlijk dood).
Nu, het Grote Schamen kan beginnen. Blijkbaar had iemand zich nét iets te veel verheugd op al die dansplaten, de Mike Levey-lookalike-wedstrijd en de losbandige seks. Maar voor wie dat wil: op nielsenvincent.blogspot.com kan altijd een matje uitgerold worden. Zolang het maar in een hoekje gebeurt.
Ik lees momenteel de laatste roman van Jonathan Lethem. Wat een schrijver is dat toch. Hiervoor las ik alleen zijn De Minna-mannen, een boek dat werkelijk bejubeld werd door de Nymph-redactieleden twee jaar geleden, maar ook dit boek is geniaal. En dat zeg ik terwijl ik er pas de helft van heb gelezen. De Minna-mannen overigens, of Motherless Brooklyn, zoals het eigenlijk heet, wordt momenteel verfilmd door Vincent-lookalike Edward Norton, met hemzelve in de hoofdrol. Niels en ik weten nu al dat we die film samen gaan bekijken als het zover is. We hadden de kaartjes zelfs al gekocht als dat kon.
V.
donderdag 17 juni 2004
VEERTJE
Elsie zat net in de keuken aan mijn bakkebaarden te plukken. Ze meende een grijze haar ontdekt te hebben. 'Onmogelijk,' sprak ik op barse toon. 'Ik heb geen grijze haren.' Ze keek nog eens goed. Het bleek een blonde haar te zijn. Hm. Het kan altijd erger natuurlijk. Broer Joey vertelde me een paar jaar geleden dat er een veertje uit zijn wang groeit. Ik heb dat veertje nooit daadwerkelijk gezien, maar verontrustend is het.
Het lesbische meisje zei vandaag tegen me: 'Dus die uitspraak van me maakte zo veel indruk dat je er meteen maar over gelogd hebt?' 'Ja,' zei ik. 'Het was een fraaie uitspraak.'
Intussen is het al weekend. Ik heb stapels werk van de Grote Uitgeverij mee, dus ik zal hier niet voortdurend aanwezig zijn om stukjes te schrijven. Wel zal ik aan jullie denken. Mijn hart gaat naar jullie uit. En ik kijk samen met jullie vooruit naar Het Virtuele Niels & Vincent Jubileum Festijn. Ook Niels doet dat, moeten jullie weten. De aanmeldingen zijn nog altijd welkom bij de comments of op de mail. De rechterkantlijn wordt voller en voller met feestgangers.
Gaan er eigenlijk nog mensen naar het concert van de Black Rebel Motorcycle Club en The Von Bondies? Of hebben Niels, Martien, Elsie en ik Paradiso voor ons alleen die avond? Ik informeer maar eens.
Valt het jullie ook op dat ik de laatste tijd zo weinig links plaats?
V.
Het lesbische meisje zei vandaag tegen me: 'Dus die uitspraak van me maakte zo veel indruk dat je er meteen maar over gelogd hebt?' 'Ja,' zei ik. 'Het was een fraaie uitspraak.'
Intussen is het al weekend. Ik heb stapels werk van de Grote Uitgeverij mee, dus ik zal hier niet voortdurend aanwezig zijn om stukjes te schrijven. Wel zal ik aan jullie denken. Mijn hart gaat naar jullie uit. En ik kijk samen met jullie vooruit naar Het Virtuele Niels & Vincent Jubileum Festijn. Ook Niels doet dat, moeten jullie weten. De aanmeldingen zijn nog altijd welkom bij de comments of op de mail. De rechterkantlijn wordt voller en voller met feestgangers.
Gaan er eigenlijk nog mensen naar het concert van de Black Rebel Motorcycle Club en The Von Bondies? Of hebben Niels, Martien, Elsie en ik Paradiso voor ons alleen die avond? Ik informeer maar eens.
Valt het jullie ook op dat ik de laatste tijd zo weinig links plaats?
V.
woensdag 16 juni 2004
FEESTGEDRUIS
Inmiddels weet ik dat ik op een echt, heus, niet-virtueel feest verwacht wordt op donderdag de 24ste, maar laat dat jullie er vooral niet van weerhouden je - met je dansplaat! - aan te melden voor Het Virtuele Niels & Vincent Jubileum Festijn. In de rechterkantlijn kun je zien wie zich allemaal al hebben aangemeld voor het feest, en zoals je ziet zijn dat niet de minsten. Meer aanmeldingen zijn van harte welkom. Het zou zomaar kunnen dat de 24ste hier een heel bijzondere dag wordt. En alles valt na te lezen in het feestverslag.
Gisteravond heb ik voor het eerst in vier jaar een gehele voetbalwedstrijd gezien. Het is geen snooker, ik zeg het je, maar ik vond het nog best gaan. Het was eigenlijk vrij rap voorbij, en ik kende meer gezichten en namen dan ik dacht. Misschien kijk ik zaterdag wel weer.
Ik wilde zondag misschien wel langs gaan bij mijn ouders in Lelystad. Mijn jongste vader woont daar immers, tezaam met mijn moeder, en zondag is vaderdag. Maar nee hoor, die twee gaan overmorgen voor anderhalve week naar Alicante en Benidorm. Ik wens ze hiervandaan alvast een plezierige reis.
Vandaag sprak een lesbisch meisje tegen mij: 'Ik heb een vriendje! Maar ik ben nog steeds lesbisch, hoor.' Ik juich zulke dingen toe. Ik heb zelve nooit een lesbisch vriendinnetje gehad, en ik zie het er ook niet echt meer van komen eigenlijk.
V.
Gisteravond heb ik voor het eerst in vier jaar een gehele voetbalwedstrijd gezien. Het is geen snooker, ik zeg het je, maar ik vond het nog best gaan. Het was eigenlijk vrij rap voorbij, en ik kende meer gezichten en namen dan ik dacht. Misschien kijk ik zaterdag wel weer.
Ik wilde zondag misschien wel langs gaan bij mijn ouders in Lelystad. Mijn jongste vader woont daar immers, tezaam met mijn moeder, en zondag is vaderdag. Maar nee hoor, die twee gaan overmorgen voor anderhalve week naar Alicante en Benidorm. Ik wens ze hiervandaan alvast een plezierige reis.
Vandaag sprak een lesbisch meisje tegen mij: 'Ik heb een vriendje! Maar ik ben nog steeds lesbisch, hoor.' Ik juich zulke dingen toe. Ik heb zelve nooit een lesbisch vriendinnetje gehad, en ik zie het er ook niet echt meer van komen eigenlijk.
V.
maandag 14 juni 2004
VIRTUELE UITNODIGING - KOMT ALLEN!
'Je droomt wel vaker van een feest, maar hier ben je nog nooit geweest...' (Spinvis)
Donderdag 24 juni aanstaande bestaat deze weblog precies 1 jaar. Wie nieuwsgierig of nostalgisch is, zou eens terug kunnen bladeren naar de eerste, nog wat onbeholpen stukjes die Niels en ik hier schreven op 24 juni 2003 en de dagen die daarop volgden. We vonden gelukkig al snel onze draai, en hier zijn we dan, bijna 12 maanden later.
Bij een jubileum hoort natuurlijk een feest. We nodigen jullie dan ook allemaal van harte uit voor Het Virtuele Niels & Vincent Jubileum Festijn. Op donderdag 24 juni zullen hier, op www.nielsenvincent.blogspot.com, de flessen champagne ontkurkt worden en zullen we feesten als nooit tevoren.
'Maar, maar, hoe kan ik hierbij aanwezig zijn?' hoor ik jullie vertwijfeld mompelen. Geen nood! Alles wat je hoeft te doen is je aanmelden bij de comments of op onze e-mail (niels_en_vincent@hotmail.com). Ik zou dat maar doen als ik jullie was. Dat het van het grootste belang is dat je ook je favoriete dansplaat doorgeeft, lijkt ons logisch. En over cadeautjes doen Niels en ik niet moeilijk.
Wat kunnen jullie verwachten van Dat Virtuele Niels & Vincent Jubileum Festijn? Welnu, allereerst is het de gelegenheid in levenden lijve kennis te maken met Niels en mijzelf. Daarnaast krijgen jullie de kans je medelezers en -commenters te begroeten in een uiterst sfeervolle omgeving, onder het genot van een drankje, een versnapering en keiharde, oorverdovende muziek. Op Het Virtuele Niels & Vincent Jubileum Festijn hangen slingers, wordt confetti gestrooid, is appeltaart en meer van zulk goeds te vinden. Ook wordt er gedanst, getapt en gezongen. Maukie zal heel de avond alle cursors volgen. Noni en Teigetje zullen Maukie chagrijnige blikken toewerpen. Mensen zullen pronken met hun platen- en boekenverzamelingen. Het TGF-partijprogramma zal worden rondgedeeld. Er zal een heuse Mike Levey-lookalike-wedstrijd plaatsvinden. Er zal uitbundig worden gesproken over de Dingen des Levens. De buren zullen komen klagen. Er zullen glazen kapotvallen en kringen op tafels ontstaan. Er zullen handen worden geschud, maar ook zal er worden getongzoend, en vanzelfsprekend wordt er losbandige seks bedreven. Alles in het nette, dat wel.
En dit is nog maar het begin! Later deze week zal ik jullie inlichten over de verdere activiteiten.
Kortom: het wordt een avond die je niet mag missen. Niels en ik begroeten je graag op donderdagavond de 24ste. We zien graag voor wie we het allemaal doen. Laat je bevestigende antwoord en je dansplaat achter bij de comments of op de mail, stap in de ring en doe je ding. En herken jezelf terug in het nog te schrijven feestverslag!
In de rechterbalk op deze site zal een lijst worden bijgehouden van reeds aangemelde gasten. Altijd leuk om te zien wie er met je meegaan naar Zo'n Virtueel Niels & Vincent Jubileum Festijn.
We zien jullie op de 24ste!
V.
Donderdag 24 juni aanstaande bestaat deze weblog precies 1 jaar. Wie nieuwsgierig of nostalgisch is, zou eens terug kunnen bladeren naar de eerste, nog wat onbeholpen stukjes die Niels en ik hier schreven op 24 juni 2003 en de dagen die daarop volgden. We vonden gelukkig al snel onze draai, en hier zijn we dan, bijna 12 maanden later.
Bij een jubileum hoort natuurlijk een feest. We nodigen jullie dan ook allemaal van harte uit voor Het Virtuele Niels & Vincent Jubileum Festijn. Op donderdag 24 juni zullen hier, op www.nielsenvincent.blogspot.com, de flessen champagne ontkurkt worden en zullen we feesten als nooit tevoren.
'Maar, maar, hoe kan ik hierbij aanwezig zijn?' hoor ik jullie vertwijfeld mompelen. Geen nood! Alles wat je hoeft te doen is je aanmelden bij de comments of op onze e-mail (niels_en_vincent@hotmail.com). Ik zou dat maar doen als ik jullie was. Dat het van het grootste belang is dat je ook je favoriete dansplaat doorgeeft, lijkt ons logisch. En over cadeautjes doen Niels en ik niet moeilijk.
Wat kunnen jullie verwachten van Dat Virtuele Niels & Vincent Jubileum Festijn? Welnu, allereerst is het de gelegenheid in levenden lijve kennis te maken met Niels en mijzelf. Daarnaast krijgen jullie de kans je medelezers en -commenters te begroeten in een uiterst sfeervolle omgeving, onder het genot van een drankje, een versnapering en keiharde, oorverdovende muziek. Op Het Virtuele Niels & Vincent Jubileum Festijn hangen slingers, wordt confetti gestrooid, is appeltaart en meer van zulk goeds te vinden. Ook wordt er gedanst, getapt en gezongen. Maukie zal heel de avond alle cursors volgen. Noni en Teigetje zullen Maukie chagrijnige blikken toewerpen. Mensen zullen pronken met hun platen- en boekenverzamelingen. Het TGF-partijprogramma zal worden rondgedeeld. Er zal een heuse Mike Levey-lookalike-wedstrijd plaatsvinden. Er zal uitbundig worden gesproken over de Dingen des Levens. De buren zullen komen klagen. Er zullen glazen kapotvallen en kringen op tafels ontstaan. Er zullen handen worden geschud, maar ook zal er worden getongzoend, en vanzelfsprekend wordt er losbandige seks bedreven. Alles in het nette, dat wel.
En dit is nog maar het begin! Later deze week zal ik jullie inlichten over de verdere activiteiten.
Kortom: het wordt een avond die je niet mag missen. Niels en ik begroeten je graag op donderdagavond de 24ste. We zien graag voor wie we het allemaal doen. Laat je bevestigende antwoord en je dansplaat achter bij de comments of op de mail, stap in de ring en doe je ding. En herken jezelf terug in het nog te schrijven feestverslag!
In de rechterbalk op deze site zal een lijst worden bijgehouden van reeds aangemelde gasten. Altijd leuk om te zien wie er met je meegaan naar Zo'n Virtueel Niels & Vincent Jubileum Festijn.
We zien jullie op de 24ste!
V.
zondag 13 juni 2004
FOTO'S VAN VROEGER
Het is een weekend dat voorbijdwarrelt. Je hebt het zo gemist. Er gebeurt weinig tot niets. Er wordt veel uitgeslapen. Er worden platen gedraaid die ertoe doen. Elsie en ik bevechten elkaar om achter de computer plaats te mogen nemen en spelletjes bij funnygames.nl te spelen. Met enig oefenen kun je opmerkelijk goed worden in die spelletjes. Je hoeft het alleen maar te willen. Intussen oefent Els de speech die ze hield bij haar afstuderen in augustus 2003. Op haar werk vinden ze het leuk als ze die speech morgen weer houdt, maar dan in het Nederlands. Ook is ze bezig dingen op te ruimen hier. Ze trof een stapel oude foto's van mij aan. Die ligt hier nu voor mij. Op die foto's zien we achtereenvolgens:
- mij op 3-jarige leeftijd. Voor het eerst naar school. Een appel in mijn hand, een beker erbij. Ik kijk alsof ik er het mijne van denk. Op een andere foto zit ik op een schommelpaard. Iemands typische jarenzeventiglaarzen zijn eveneens in beeld. Op deze foto kijk ik meer à la: dit schommelpaard is van mij, en deze stad is niet groot genoeg voor ons beiden, gringo.
- mij op 17-jarige leeftijd. We hebben dus een sprong in de tijd gemaakt. Op de eerste foto draag ik een Nirvana-shirt en houd ik om inmiddels onachterhaalbare redenen met mijn ene arm de andere vast. Ook grijp ik naar een kop koffie. Naast mij zit vriendinnetje J. te lezen in een Kurt Cobain-biografie. Als dit geen tijdsbeeld is, wat dan wel.
- meer foto's van mij op 17-jarige leeftijd. Op een ervan sta ik uitbundig lachend naast vriendinnetje J. Ik draag een Breeders-shirt over een trui heen. Op haar jas zit een button met twee pinguïns. Op een andere foto draag ik een Big Geraniums-shirt. Op weer een andere speel ik gitaar samen met J.'s oom te Arnhem. Eigenlijk sta ik op alle foto's uit die tijd uitbundig te lachen. Ook draag ik er lange haren en een sik.
- een foto van mij op 19-jarige leeftijd. Ik sta er voor de deur van het pand in Amsterdam waar ik zeer korte tijd een kamer huurde. Ik draag een legerjas en een gele door mijn moeder gebreide sjaal. Het huisnummer staat op de foto: 197.
- foto's van mij op 20-jarige leeftijd. Voor en na de kapper. Ik zal hierna nooit meer mijn haar lang laten groeien.
- foto's van mijn 21ste verjaardag. De eerste foto leek me indertijd wel geschikt om achter op mijn eerste roman te plaatsen, mocht die er eens komen. Op de tweede sla ik een arm om broer Joey heen. Daar zit ik dan, met mijn zwarte shirt en mijn zwartgeverfde haar.
- een foto van mij op 21-jarige leeftijd, geschminkt en met make-up bewerkt door vriendinnetje M. We gingen die avond naar een feest in de Roxy. Ik draag er een kettinkje en een geel shirt.
- foto's van mij op 23-jarige leeftijd, op de bureauredactie van de Grote Uitgeverij. We zaten toen nog in het oude pand, en ik sta op de foto met mijn toenmalige collega's Josje en Elsbeth.
Nu ja, je vindt eens wat foto's.
Graag wijs ik jullie ten slotte op een nieuwe liefde in mijn leven: Maukie, de enige kat die altijd de cursor volgt. Nu is het weer dringend tijd om Bubbles te gaan spelen. Of Mahjong. Voordat Elsie me hier wegjaagt.
V.
- mij op 3-jarige leeftijd. Voor het eerst naar school. Een appel in mijn hand, een beker erbij. Ik kijk alsof ik er het mijne van denk. Op een andere foto zit ik op een schommelpaard. Iemands typische jarenzeventiglaarzen zijn eveneens in beeld. Op deze foto kijk ik meer à la: dit schommelpaard is van mij, en deze stad is niet groot genoeg voor ons beiden, gringo.
- mij op 17-jarige leeftijd. We hebben dus een sprong in de tijd gemaakt. Op de eerste foto draag ik een Nirvana-shirt en houd ik om inmiddels onachterhaalbare redenen met mijn ene arm de andere vast. Ook grijp ik naar een kop koffie. Naast mij zit vriendinnetje J. te lezen in een Kurt Cobain-biografie. Als dit geen tijdsbeeld is, wat dan wel.
- meer foto's van mij op 17-jarige leeftijd. Op een ervan sta ik uitbundig lachend naast vriendinnetje J. Ik draag een Breeders-shirt over een trui heen. Op haar jas zit een button met twee pinguïns. Op een andere foto draag ik een Big Geraniums-shirt. Op weer een andere speel ik gitaar samen met J.'s oom te Arnhem. Eigenlijk sta ik op alle foto's uit die tijd uitbundig te lachen. Ook draag ik er lange haren en een sik.
- een foto van mij op 19-jarige leeftijd. Ik sta er voor de deur van het pand in Amsterdam waar ik zeer korte tijd een kamer huurde. Ik draag een legerjas en een gele door mijn moeder gebreide sjaal. Het huisnummer staat op de foto: 197.
- foto's van mij op 20-jarige leeftijd. Voor en na de kapper. Ik zal hierna nooit meer mijn haar lang laten groeien.
- foto's van mijn 21ste verjaardag. De eerste foto leek me indertijd wel geschikt om achter op mijn eerste roman te plaatsen, mocht die er eens komen. Op de tweede sla ik een arm om broer Joey heen. Daar zit ik dan, met mijn zwarte shirt en mijn zwartgeverfde haar.
- een foto van mij op 21-jarige leeftijd, geschminkt en met make-up bewerkt door vriendinnetje M. We gingen die avond naar een feest in de Roxy. Ik draag er een kettinkje en een geel shirt.
- foto's van mij op 23-jarige leeftijd, op de bureauredactie van de Grote Uitgeverij. We zaten toen nog in het oude pand, en ik sta op de foto met mijn toenmalige collega's Josje en Elsbeth.
Nu ja, je vindt eens wat foto's.
Graag wijs ik jullie ten slotte op een nieuwe liefde in mijn leven: Maukie, de enige kat die altijd de cursor volgt. Nu is het weer dringend tijd om Bubbles te gaan spelen. Of Mahjong. Voordat Elsie me hier wegjaagt.
V.
zaterdag 12 juni 2004
LEVE THE SHINS
De cd verscheen al in 2003, maar ik benoem hem hierbij tot Plaat van het Jaar: Chutes Too Narrow van The Shins. Ik relativeer het meteen ook weer, want het jaar is natuurlijk pas halverwege, en ik zou nog van gedachten kunnen veranderen, maar vooralsnog draai ik de cd voortdurend. Steeds weer. Achter elkaar. En de liedjes worden er alleen maar mooier op. Enkele weken terug heb ik de plaat van Ionica geleend, omdat ze me hem had aanbevolen als een pracht-cd waarvan ze altijd vrolijk werd. Ik geef haar voor een deel gelijk, want hooguit een derde van de cd vind ik vrolijk. De rest vind ik eerder hemeltergend melancholisch, cynisch en vol van spanningen die op weinig goeds lijken te duiden. Om het zo eens te zeggen. Ik hield toch altijd al meer van melancholische liedjes dan van uitzinnig vrolijke. Als ik vrolijke muziek wil, zet ik 'Got My Mind Set on You' van George Harrison of 'My Sharona' van The Knack op. Chutes Too Narrow bevat ook zulke liedjes, maar het bevat nog zoveel meer.
Iets anders heel goeds en moois is natuurlijk De koffer in. Nederlandse verhalen over vakantieliefdes. Ik heb het er hier vaker over gehad, maar deze verhalenbundel, samengesteld door Esther Hendriks en mijzelf, en een voorwoord bevattend van Arnon Grunberg, ligt sinds afgelopen week in de boekhandel. Dus ik zou dat boek maar eens kopen als ik jullie was. Er staan niet alleen verhalen in van Nymph-helden als Niels, Janneke, Walter en Hanz, maar ook van Ronald Giphart, A.F.Th. van der Heijden, Kristien Hemmerechts, Kees Jaap Klijn, Peter Middendorp, Rascha Peper, Daan Remmerts de Vries, Lydia Rood, Rosita Steenbeek, Manon Uphoff en Joost Zwagerman. De koffer in past in elke koffer. Om deze onbeschaamde zelfpromotie nog even voort te zetten: het ding kost 12,50 euro en het ISBN is 90 446 0439 2, mocht het besteld moeten worden.
Het is rustig hier in Delft. Terwijl de zomer is begonnen. De weersomstandigheden mogen het er dan nog niet mee eens zijn, de tijd van rosé op terrasjes drinken is aangebroken. De tijd van door de stad flaneren. De tijd van popfestivals, hoe klein soms ook. Popfestivals... als daar geen vakantieliefdes van komen... We mogen er niet aan denken.
V.
Iets anders heel goeds en moois is natuurlijk De koffer in. Nederlandse verhalen over vakantieliefdes. Ik heb het er hier vaker over gehad, maar deze verhalenbundel, samengesteld door Esther Hendriks en mijzelf, en een voorwoord bevattend van Arnon Grunberg, ligt sinds afgelopen week in de boekhandel. Dus ik zou dat boek maar eens kopen als ik jullie was. Er staan niet alleen verhalen in van Nymph-helden als Niels, Janneke, Walter en Hanz, maar ook van Ronald Giphart, A.F.Th. van der Heijden, Kristien Hemmerechts, Kees Jaap Klijn, Peter Middendorp, Rascha Peper, Daan Remmerts de Vries, Lydia Rood, Rosita Steenbeek, Manon Uphoff en Joost Zwagerman. De koffer in past in elke koffer. Om deze onbeschaamde zelfpromotie nog even voort te zetten: het ding kost 12,50 euro en het ISBN is 90 446 0439 2, mocht het besteld moeten worden.
Het is rustig hier in Delft. Terwijl de zomer is begonnen. De weersomstandigheden mogen het er dan nog niet mee eens zijn, de tijd van rosé op terrasjes drinken is aangebroken. De tijd van door de stad flaneren. De tijd van popfestivals, hoe klein soms ook. Popfestivals... als daar geen vakantieliefdes van komen... We mogen er niet aan denken.
V.
vrijdag 11 juni 2004
KORT NIEUWS
- Niels en ik aten vanavond saté en we dronken rode wijn en bier. (Nu ja, ik dronk geen bier. Eerder zul je mij een cd van het pseudo-rockgroepje Kane zien kopen dan dat ik een glas bier drink.) We hadden goede gesprekken. We vroegen de serveerster eerst wat twintig ook weer was in het Frans. En toen wat vijftig ook weer was. Ik zei tegen Niels: 'Laten we haar straks vragen wat 193 in het Frans is.' Ja, we hadden lol. Ook al kreeg Niels zijn nieuwe fietsslot niet meer dicht. Zelden iemand zo kwaad zien worden op een fietsslot.
- Elsie is terug uit Parijs! Noni is er blij mee, en ik ook, maar Teigetje kijkt haar aan alsof ze een volstrekt vreemde is.
- in de Volkskrant van vanmorgen stond een klein signalement (met foto!) van de prachtbundel De koffer in, het boek dat ik met collega Esther samenstelde en dat sinds afgelopen week in de winkels ligt.
- sinds gisteravond denk ik in ene: ja, Lost in Translation, die film zou ik wel weer eens willen zien. 'Enjoy my jacket, which you stole from me,' wil ik zo nu en dan tegen mensen zeggen. Terwijl al mijn jassen hier nog gewoon in de kast hangen.
V.
- Elsie is terug uit Parijs! Noni is er blij mee, en ik ook, maar Teigetje kijkt haar aan alsof ze een volstrekt vreemde is.
- in de Volkskrant van vanmorgen stond een klein signalement (met foto!) van de prachtbundel De koffer in, het boek dat ik met collega Esther samenstelde en dat sinds afgelopen week in de winkels ligt.
- sinds gisteravond denk ik in ene: ja, Lost in Translation, die film zou ik wel weer eens willen zien. 'Enjoy my jacket, which you stole from me,' wil ik zo nu en dan tegen mensen zeggen. Terwijl al mijn jassen hier nog gewoon in de kast hangen.
V.
donderdag 10 juni 2004
EERSTE EU-VERKIEZINGENPROGNOSE!
Jawel, ik heb even een kleine steekproef gehouden, en ik kan jullie met trots de eerste voorlopige uitslagen van de Nederlandse EU-verkiezingen presenteren. De uitkomst is wat verrassend, en helemaal zeker ben ik er ook weer niet van, maar dit is 'em:
Partij voor de Dieren: 19 zetels
D66: 5 zetels
PvdA: 3 zetels
Ik geef toe: het verbaast mij ook een beetje dat zo veel van de traditionele partijen verdwenen zijn. Het geeft te denken. Hoe dan ook: goed gedaan, dieren!
Vandaag was de laatste van mijn redactieworkshops. Na afloop was er een bescheiden borrel ('bescheiden' in de zin dat van de circa 15 man er na een halfuur nog maar 3 over waren) met wijn en nootjes. We kregen allen een certificaat. Daarop staat bijvoorbeeld te lezen: 'VOB, onderdeel van de Koninklijke Vereniging van het Boekenvak (KVB) te Amsterdam, verklaart hierbij dat V. Schmitz het traject "De redacteur als regisseur" bij PCM Algemene Boeken heeft gevolgd van juni 2003 tot 2004.' Ik was er zelf ook beduusd van - al miste ik de woorden 'met goed gevolg' een beetje.
Het is alweer vijf jaar geleden dat ik voor het laatst een diploma ontving. En de titel die ik toen kreeg, gebruik ik nooit. Maar vooruit, voor één keer onderteken ik er mijn stukje mee.
Ten slotte: ik zie dat er de laatste tijd steeds meer meisjes comments schrijven. Dat is hier wel eens anders geweest. Ik ben trots op deze verheugende ontwikkeling.
Nu, er staat hier een glas rode wijn van het AH-merk Toscane op mij te wachten.
Drs. V.
P.S. Ja hoor. Ze ontglippen ons weer met stapels tegelijk, de beroemdheden. Nu Ray Charles weer. Ik zou dan kunnen schrijven: And don't you come back no more, no more, no more, no more! Maar dat zou flauw zijn.
Partij voor de Dieren: 19 zetels
D66: 5 zetels
PvdA: 3 zetels
Ik geef toe: het verbaast mij ook een beetje dat zo veel van de traditionele partijen verdwenen zijn. Het geeft te denken. Hoe dan ook: goed gedaan, dieren!
Vandaag was de laatste van mijn redactieworkshops. Na afloop was er een bescheiden borrel ('bescheiden' in de zin dat van de circa 15 man er na een halfuur nog maar 3 over waren) met wijn en nootjes. We kregen allen een certificaat. Daarop staat bijvoorbeeld te lezen: 'VOB, onderdeel van de Koninklijke Vereniging van het Boekenvak (KVB) te Amsterdam, verklaart hierbij dat V. Schmitz het traject "De redacteur als regisseur" bij PCM Algemene Boeken heeft gevolgd van juni 2003 tot 2004.' Ik was er zelf ook beduusd van - al miste ik de woorden 'met goed gevolg' een beetje.
Het is alweer vijf jaar geleden dat ik voor het laatst een diploma ontving. En de titel die ik toen kreeg, gebruik ik nooit. Maar vooruit, voor één keer onderteken ik er mijn stukje mee.
Ten slotte: ik zie dat er de laatste tijd steeds meer meisjes comments schrijven. Dat is hier wel eens anders geweest. Ik ben trots op deze verheugende ontwikkeling.
Nu, er staat hier een glas rode wijn van het AH-merk Toscane op mij te wachten.
Drs. V.
P.S. Ja hoor. Ze ontglippen ons weer met stapels tegelijk, de beroemdheden. Nu Ray Charles weer. Ik zou dan kunnen schrijven: And don't you come back no more, no more, no more, no more! Maar dat zou flauw zijn.
woensdag 9 juni 2004
WIE S EN P ZEGT, MOET A ZEGGEN
Na de letters S en P uit onze platenkast is het vandaag de beurt aan de letter A, vooral op verzoek van Marlous Z. Ik hecht er dit keer meer dan ooit tevoren aan te benadrukken dat niet alle cd's met de A door mijzelf zijn aangeschaft. Elsie is erg ijverig als het op de aanschaf van A-cd's aankomt. Nu ja, laat ik er niet langer omheen draaien. Roll the ugliness. Hier is de lijst.
Acda en De Munnik, 6 cd's
Bryan Adams, 2 cd's
Ryan Adams, 1 cd
Adorable, 1 cd
Aerosmith, 1 cd
The Afghan Whigs, 1 cd
Air, 1 cd
The Alan Parsons Project, 1 dubbel-cd
Alice in Chains, 1 cd
Tori Amos, 3 cd's
Anouk, 1 cd
Fiona Apple, 2 cd's
Overigens, waarom maakt Fiona Apple nooit meer een plaat? Wat zijn dat voor fratsen?
Even iets heel anders. Ik citeer hier, heftig knikkend, de woorden van collega-logger Kirsten, die mij in een msn-gesprek over het sneuvelen van staatssecretaris Nijs meedeelde: 'Merk jij het verschil dan? Merkt IEMAND het verschil?'
Goed nieuws! Elsie komt een dag eerder terug uit Parijs. Zij is daar in verband met een cursus voor haar werk. Vrijdagavond is ze er alweer. Olé.
En nu ga ik écht een pizza in de oven stoppen. Ik kan niet altijd maar loggen. Ik heb ook behoeftes, net zoals jullie, verdorie.
V.
Acda en De Munnik, 6 cd's
Bryan Adams, 2 cd's
Ryan Adams, 1 cd
Adorable, 1 cd
Aerosmith, 1 cd
The Afghan Whigs, 1 cd
Air, 1 cd
The Alan Parsons Project, 1 dubbel-cd
Alice in Chains, 1 cd
Tori Amos, 3 cd's
Anouk, 1 cd
Fiona Apple, 2 cd's
Overigens, waarom maakt Fiona Apple nooit meer een plaat? Wat zijn dat voor fratsen?
Even iets heel anders. Ik citeer hier, heftig knikkend, de woorden van collega-logger Kirsten, die mij in een msn-gesprek over het sneuvelen van staatssecretaris Nijs meedeelde: 'Merk jij het verschil dan? Merkt IEMAND het verschil?'
Goed nieuws! Elsie komt een dag eerder terug uit Parijs. Zij is daar in verband met een cursus voor haar werk. Vrijdagavond is ze er alweer. Olé.
En nu ga ik écht een pizza in de oven stoppen. Ik kan niet altijd maar loggen. Ik heb ook behoeftes, net zoals jullie, verdorie.
V.
dinsdag 8 juni 2004
HUISWERKOPDRACHT
Een jaar geleden begon een maandelijkse reeks workshops waaraan ik deelneem. Doel van die - overigens erg leuke en leerzame - workshops is dat je, als redacteuren onder elkaar, leert van elkaars werkzaamheden, problemen, struikelblokken, tips, ervaringen, etc. Die reeks workshops loopt nu langzaam ten einde. Maandelijks reis ik naar Utrecht, als enige afgevaardigde van de Grote Uitgeverij, en zo nu en dan krijgen we een huiswerkopdracht. Zo ook dit keer.
De opdracht luidt: 'Omschrijf de ijkpersoon van jouw fonds!' Ik deins altijd een beetje terug voor overbodige uitroeptekens, maar het mag de pret niet drukken. Nu moeten jullie weten dat dat fonds van mij slechts zes auteurs omvat. Zes topauteurs, dat wel, zes auteurs om jaloers op te worden, dat ook, maar toch: slechts zes auteurs. Bovendien kun je ze met enige fantasie onder één noemer scharen. Nu, dat vereenvoudigt de zaken aanzienlijk. De opdracht stelt: 'Neem jouw fonds in gedachten, en bedenk voor welke doelgroep jij dit fonds maakt. (...) Beschrijf de últieme persoon waarvoor jij jouw boeken maakt.' Dat accent verwarde me even. Want spreek het woord 'ultieme' maar eens uit met een accent op de u. Onmogelijk, ik zeg het je. Gaat de opdracht weer verder: 'Wees zo specifiek mogelijk, dus niet: het is een man of een vrouw van tussen de 20 en 75 jaar, maar wel: het is een man van 41 jaar. Maak een zo volledig mogelijke profielschets (...).'
Volgt een opsomming van zaken die je zo exact mogelijk moet benoemen in dat profiel. En daarna komen er in ene woorden aan te pas als 'flip-over vel' en 'moodboard'. Ook van Engelse woorden in Nederlandse huiswerkopdrachten schrik ik altijd een beetje.
Welnu, even onder ons: die ultieme persoon voor wie ik mijn boeken maak, ik ben bang dat ik dat zelf ben. Als we dan toch zo specifiek mogelijk moeten worden: die ultieme persoon, die últieme persoon, dat ben ik. Hopsakee, daar gaan we met dat profiel. Voor het gemak pas ik enkele details aan, maar ik denk dat we er wel uit gaan komen zo.
Victor is een man van 27 jaar. Hij woont in Delft met zijn vriendin en twee katten. Binnen afzienbare tijd zal hij in het huwelijk treden. Victor rijdt in een Peugeot 306, maar maakt ook veel gebruik van treinen, bussen en trams. Victor leest de Volkskrant en NRC Handelsblad en het Engelse muziektijdschrift Q. Hij stemt op D66. Victor studeerde moderne Nederlandse letterkunde en leidt tegenwoordig een bestaan als freelance corrector. Victor gaat graag op vakantie naar grote steden in het buitenland. Zijn hobby's zijn: films kijken, schrijven voor literaire tijdschriften, muziek luisteren, naar popconcerten gaan, een weblog bijhouden, e-mailen, door de Delftse binnenstad lopen en filmhuizen bezoeken. Victor zal nog eerder een carrière als trapezeartiest nastreven dan een korte broek dragen, zelfs op hete dagen als deze. Bovendien zul je hem nooit 'ik heb zoiets van' horen zeggen of horen vloeken. Hij drinkt graag rosé, rode wijn, cappuccino en koffie verkeerd en hij mijmert soms over de prachtroman die hij nooit zal schrijven.
Nu ja, zoiets dus.
V.
De opdracht luidt: 'Omschrijf de ijkpersoon van jouw fonds!' Ik deins altijd een beetje terug voor overbodige uitroeptekens, maar het mag de pret niet drukken. Nu moeten jullie weten dat dat fonds van mij slechts zes auteurs omvat. Zes topauteurs, dat wel, zes auteurs om jaloers op te worden, dat ook, maar toch: slechts zes auteurs. Bovendien kun je ze met enige fantasie onder één noemer scharen. Nu, dat vereenvoudigt de zaken aanzienlijk. De opdracht stelt: 'Neem jouw fonds in gedachten, en bedenk voor welke doelgroep jij dit fonds maakt. (...) Beschrijf de últieme persoon waarvoor jij jouw boeken maakt.' Dat accent verwarde me even. Want spreek het woord 'ultieme' maar eens uit met een accent op de u. Onmogelijk, ik zeg het je. Gaat de opdracht weer verder: 'Wees zo specifiek mogelijk, dus niet: het is een man of een vrouw van tussen de 20 en 75 jaar, maar wel: het is een man van 41 jaar. Maak een zo volledig mogelijke profielschets (...).'
Volgt een opsomming van zaken die je zo exact mogelijk moet benoemen in dat profiel. En daarna komen er in ene woorden aan te pas als 'flip-over vel' en 'moodboard'. Ook van Engelse woorden in Nederlandse huiswerkopdrachten schrik ik altijd een beetje.
Welnu, even onder ons: die ultieme persoon voor wie ik mijn boeken maak, ik ben bang dat ik dat zelf ben. Als we dan toch zo specifiek mogelijk moeten worden: die ultieme persoon, die últieme persoon, dat ben ik. Hopsakee, daar gaan we met dat profiel. Voor het gemak pas ik enkele details aan, maar ik denk dat we er wel uit gaan komen zo.
Victor is een man van 27 jaar. Hij woont in Delft met zijn vriendin en twee katten. Binnen afzienbare tijd zal hij in het huwelijk treden. Victor rijdt in een Peugeot 306, maar maakt ook veel gebruik van treinen, bussen en trams. Victor leest de Volkskrant en NRC Handelsblad en het Engelse muziektijdschrift Q. Hij stemt op D66. Victor studeerde moderne Nederlandse letterkunde en leidt tegenwoordig een bestaan als freelance corrector. Victor gaat graag op vakantie naar grote steden in het buitenland. Zijn hobby's zijn: films kijken, schrijven voor literaire tijdschriften, muziek luisteren, naar popconcerten gaan, een weblog bijhouden, e-mailen, door de Delftse binnenstad lopen en filmhuizen bezoeken. Victor zal nog eerder een carrière als trapezeartiest nastreven dan een korte broek dragen, zelfs op hete dagen als deze. Bovendien zul je hem nooit 'ik heb zoiets van' horen zeggen of horen vloeken. Hij drinkt graag rosé, rode wijn, cappuccino en koffie verkeerd en hij mijmert soms over de prachtroman die hij nooit zal schrijven.
Nu ja, zoiets dus.
V.
maandag 7 juni 2004
DWANGMATIG NOTEREN
Het dwangmatig noteren van wat je doet en bezighoudt, dag na dag, en dat vijftien jaar lang, levert een onbeschrijfelijk genot op. Zo ligt hier voor mij een agenda van 1994. Op 7 juni 1994, nu exact 10 jaar geleden, postte ik mijn 43ste brief aan penvriendin I. te H. Blijkbaar was ook het tellen der brieven iets wat ik dwangmatig bijhield. E-mailen deed ik nog niet (niemand deed dat nog), maar ik schreef stapels brieven. Ik was een beetje gek op penvriendin I. te H., maar dat leidde nergens toe. Ik deed dat in die tijd wel vaker: gek worden op meisjes zonder dat het ergens toe leidde.
Tegelijkertijd ging ik veel om met een klasgenote, met wie ik op 8 juni 1994, morgen exact 10 jaar geleden, 2 films heb gekeken volgens diezelfde agenda. Bij haar thuis. En ik zal er maar eerlijk over zijn: ik kan me daar niets meer van herinneren. Ik kan me niet eens vóórstellen dat ik 2 films met haar heb gekeken. En toch staat het er. Sterker: ik heb daar gegeten, bij haar en haar ouders thuis, en pas laat op de avond ging ik weer naar huis.
En wat dat 'klasgenote' betreft: ze was inmiddels een oud-klasgenote, want het vwo-examen hadden we net enkele weken achter de rug. Op 7 juni 1994 had ik nog geen idee hoe het verder moest. En ik maakte me daar geen zorgen over. Ik dacht journalistiek te gaan studeren. Je denkt wel meer als je 17 bent.
Het was, zo vlak na het eindexamen, een tijd van feesten, avondjes poolen bij Zandbergen, en kampvuren. We waren dol op kampvuren, wij, de 6-vwo'ers van 1994. Je kon geen vuurtje aansteken of we waren erbij. Het was de tijd waarin ik plots door het gras rolde met een meisje zonder enige bijbedoelingen. Er waren examenfeesten onderweg, die tot de vroege ochtend door zouden gaan. Ik droeg lange haren, soms zelfs in een staart. Ik verkende grenzen, dat mag wel duidelijk zijn.
Welnu. Even terug naar 2004. Gisteren deed ik die Stemwijzer-test maar eens. Er kwam zowaar D66 uit, met als wel érg verbazingwekkende 2de en 3de keuze de SP en GroenLinks. Nu vraag ik je.
Vroeger zou ik zulke dingen vermelden in mijn agenda.
V.
P.S. Het meisje M. dat ik vorige week noemde, hecht eraan dat ik hier een duidelijk onderscheid maak tussen haar en een ander meisje M., over wie ik hier in april heb geschreven. Om alles even recht te zetten: het meisje van vorige week is Marlous Zwetsloot. En zij is een bloemenmeisje. Soms.
Tegelijkertijd ging ik veel om met een klasgenote, met wie ik op 8 juni 1994, morgen exact 10 jaar geleden, 2 films heb gekeken volgens diezelfde agenda. Bij haar thuis. En ik zal er maar eerlijk over zijn: ik kan me daar niets meer van herinneren. Ik kan me niet eens vóórstellen dat ik 2 films met haar heb gekeken. En toch staat het er. Sterker: ik heb daar gegeten, bij haar en haar ouders thuis, en pas laat op de avond ging ik weer naar huis.
En wat dat 'klasgenote' betreft: ze was inmiddels een oud-klasgenote, want het vwo-examen hadden we net enkele weken achter de rug. Op 7 juni 1994 had ik nog geen idee hoe het verder moest. En ik maakte me daar geen zorgen over. Ik dacht journalistiek te gaan studeren. Je denkt wel meer als je 17 bent.
Het was, zo vlak na het eindexamen, een tijd van feesten, avondjes poolen bij Zandbergen, en kampvuren. We waren dol op kampvuren, wij, de 6-vwo'ers van 1994. Je kon geen vuurtje aansteken of we waren erbij. Het was de tijd waarin ik plots door het gras rolde met een meisje zonder enige bijbedoelingen. Er waren examenfeesten onderweg, die tot de vroege ochtend door zouden gaan. Ik droeg lange haren, soms zelfs in een staart. Ik verkende grenzen, dat mag wel duidelijk zijn.
Welnu. Even terug naar 2004. Gisteren deed ik die Stemwijzer-test maar eens. Er kwam zowaar D66 uit, met als wel érg verbazingwekkende 2de en 3de keuze de SP en GroenLinks. Nu vraag ik je.
Vroeger zou ik zulke dingen vermelden in mijn agenda.
V.
P.S. Het meisje M. dat ik vorige week noemde, hecht eraan dat ik hier een duidelijk onderscheid maak tussen haar en een ander meisje M., over wie ik hier in april heb geschreven. Om alles even recht te zetten: het meisje van vorige week is Marlous Zwetsloot. En zij is een bloemenmeisje. Soms.
zondag 6 juni 2004
WAT STAAT ER IN DE PLATENKAST? - II
Gezien het immense succes van de vorige lijst, bied ik jullie vandaag de letter P. Alsof het niets is.
Vanessa Paradis, 1 cd
Pavement, 4 cd's
Pearl Jam, 10 cd's
Pedro the Lion, 1 cd
Pet Shop Boys, 1 cd
Tom Petty (& the Heartbreakers), 2 cd's
Pink Floyd, 4 cd's
Pixies, 5 cd's
Placebo, 3 cd's
Portishead, 2 cd's
The Posies, 1 cd
The Presidents of the United States of America, 1 cd
The Pretenders, 1 cd
Prince, 2 cd's
The Prodigy, 3 cd's
Pulp, 3 cd's
(Mijn Palace Music-cd's staan onder de O van Oldham.)
V.
Vanessa Paradis, 1 cd
Pavement, 4 cd's
Pearl Jam, 10 cd's
Pedro the Lion, 1 cd
Pet Shop Boys, 1 cd
Tom Petty (& the Heartbreakers), 2 cd's
Pink Floyd, 4 cd's
Pixies, 5 cd's
Placebo, 3 cd's
Portishead, 2 cd's
The Posies, 1 cd
The Presidents of the United States of America, 1 cd
The Pretenders, 1 cd
Prince, 2 cd's
The Prodigy, 3 cd's
Pulp, 3 cd's
(Mijn Palace Music-cd's staan onder de O van Oldham.)
V.
ZOMER VAN DE DODEN 2004
Vorig jaar hebben Niels en ik hier veel aandacht besteed aan de beroemde overledenen van 2003. Het heeft onze weblog gemaakt tot wat hij is en het heeft ons horden bezoekers opgeleverd. Vooral de nagedachtenis aan iconen als Mike Levey, Johnny Cash en Charles Bronson nam hier spectaculaire vormen aan. Nu de zomer weer - zij het wat sputterend en weinig overtuigend - is begonnen, verwachten we hier een nieuwe stortvloed aan grote namen die, en ik word hier even poëtisch, het tijdelijke voor het eeuwige verwisselen. Of hoe zeg je zoiets.
Nu ja, hoe dan ook, kortom, waar ik maar even heen wilde: Ronald Reagan is niet meer. Niet alleen een gedenkwaardig filmster in de jaren veertig en vijftig (iemand hier toevallig Bedtime for Bonzo gezien?) en president van de Verenigde Staten in de jaren tachtig, maar bovendien de spreker van de legendarische woorden: 'Politics is not a bad profession. If you succeed there are many rewards; if you disgrace yourself you can always write a book.' En zo is het. 93 jaar alweer. En Niels en Vincent zijn erbij.
V.
Nu ja, hoe dan ook, kortom, waar ik maar even heen wilde: Ronald Reagan is niet meer. Niet alleen een gedenkwaardig filmster in de jaren veertig en vijftig (iemand hier toevallig Bedtime for Bonzo gezien?) en president van de Verenigde Staten in de jaren tachtig, maar bovendien de spreker van de legendarische woorden: 'Politics is not a bad profession. If you succeed there are many rewards; if you disgrace yourself you can always write a book.' En zo is het. 93 jaar alweer. En Niels en Vincent zijn erbij.
V.
vrijdag 4 juni 2004
WAT STAAT ER IN DE PLATENKAST?
Ja, ik ben vandaag weinig geïnspireerd. Daarom maar weer eens een lijstje. Lijstjes zijn goed en leuk en aangenaam. Leer je favoriete weblogger kennen aan de hand van zijn platenkast.
Vandaag doen we de letter S. Hierna mogen jullie een letter kiezen.
The Scene, 6 cd's
Schubert, 1 cd
Sebadoh, 3 cd's
Sesamstraat, 1 cd
Seven Mary Three, 3 cd's
Paul Simon, 1 cd
Simon & Garfunkel, 5 cd's
Skunk Anansie, 1 cd
The Smashing Pumpkins, 4 cd's
Elliott Smith, 2 cd's
Soul Asylum, 2 cd's
Soulwax/2 Many DJ's, 3 cd's
Soundgarden, 2 cd's
Spinvis, 1 cd
Bruce Springsteen, 3 cd's
St. Germain, 1 cd
Ringo Starr, 1 cd
David A. Stewart, 1 cd
The Stone Roses, 1 cd
Stone Temple Pilots, 5 cd's
Stonecake, 1 cd
The Strokes, 2 cd's
Suede, 5 cd's
Sugababes, 2 cd's
Supergrass, 4 cd's
En laten we het interactief maken! Jullie kunnen nu vertellen wat er in jullie éigen platenkast onder de S staat! Bij de comments.
V.
Vandaag doen we de letter S. Hierna mogen jullie een letter kiezen.
The Scene, 6 cd's
Schubert, 1 cd
Sebadoh, 3 cd's
Sesamstraat, 1 cd
Seven Mary Three, 3 cd's
Paul Simon, 1 cd
Simon & Garfunkel, 5 cd's
Skunk Anansie, 1 cd
The Smashing Pumpkins, 4 cd's
Elliott Smith, 2 cd's
Soul Asylum, 2 cd's
Soulwax/2 Many DJ's, 3 cd's
Soundgarden, 2 cd's
Spinvis, 1 cd
Bruce Springsteen, 3 cd's
St. Germain, 1 cd
Ringo Starr, 1 cd
David A. Stewart, 1 cd
The Stone Roses, 1 cd
Stone Temple Pilots, 5 cd's
Stonecake, 1 cd
The Strokes, 2 cd's
Suede, 5 cd's
Sugababes, 2 cd's
Supergrass, 4 cd's
En laten we het interactief maken! Jullie kunnen nu vertellen wat er in jullie éigen platenkast onder de S staat! Bij de comments.
V.
woensdag 2 juni 2004
WAT ER FEITELIJK VOORVIEL OP 2 JUNI 2004
- Het meisje M. kwam me een foto van haarzelve tonen, waarop ze bloemblaadjes in een kerk strooide. Ze wilde bewijzen dat zij heus een bloemenmeisje kon zijn.
- Om 12.30 uur stonden we in ene met z'n allen champagne te drinken op de uitgeverij.
- Ik lunchte met vriend Martien. Hij gaf me een kaart cadeau met een prent van de schilder Jean Brusselmans.
- Ik vroeg Niels om een stoere nieuwe lay-out voor deze site. Hij kan die dingen. Ik niet.
- Vanmiddag arriveerden de allereerste exemplaren van De koffer in. Verhalenbundels maken lijkt op zulke momenten het mooiste wat er is.
- een collega zei: 'Gisteren zag ik Boris van Idols. Zijn haren hingen in zijn ogen.'
- Een paar keer sloeg ik het boek open dat het meisje Joni me gisteren gaf - tijdens een lunchafspraak waarvan er meer zouden moeten zijn. Ik had er meer van verwacht. Steeds dacht ik: wanneer gaat dit boek mij eindelijk pakken? Herhaaldelijk keek ik naar het omslag en dacht ik: het móet haast wel leuker gaan worden.
- Bij het beluisteren van Lenny Kravitz' 'The Other Side' schoot me te binnen: dit lijkt warempel wel een liedje van John Lennon.
- Op teletekst las ik dat in het IJ het onderlichaam van een jonge vrouw werd gevonden. Ik vraag mij af waar de rest dan is.
- Naast mij in de trein zat een jongen die tegen zijn vriend zat op te scheppen dat hij muziek maakte met de mensen die ook met Anouk werkten. Tja.
- Een vriend vroeg mij: 'Heb jij eigenlijk nog respect voor mij?' 'Altijd,' antwoordde ik.
Feitelijk viel dit vandaag allemaal voor. Ik kan er geen rode draad in ontdekken. Geen thematiek. Jullie?
V.
- Om 12.30 uur stonden we in ene met z'n allen champagne te drinken op de uitgeverij.
- Ik lunchte met vriend Martien. Hij gaf me een kaart cadeau met een prent van de schilder Jean Brusselmans.
- Ik vroeg Niels om een stoere nieuwe lay-out voor deze site. Hij kan die dingen. Ik niet.
- Vanmiddag arriveerden de allereerste exemplaren van De koffer in. Verhalenbundels maken lijkt op zulke momenten het mooiste wat er is.
- een collega zei: 'Gisteren zag ik Boris van Idols. Zijn haren hingen in zijn ogen.'
- Een paar keer sloeg ik het boek open dat het meisje Joni me gisteren gaf - tijdens een lunchafspraak waarvan er meer zouden moeten zijn. Ik had er meer van verwacht. Steeds dacht ik: wanneer gaat dit boek mij eindelijk pakken? Herhaaldelijk keek ik naar het omslag en dacht ik: het móet haast wel leuker gaan worden.
- Bij het beluisteren van Lenny Kravitz' 'The Other Side' schoot me te binnen: dit lijkt warempel wel een liedje van John Lennon.
- Op teletekst las ik dat in het IJ het onderlichaam van een jonge vrouw werd gevonden. Ik vraag mij af waar de rest dan is.
- Naast mij in de trein zat een jongen die tegen zijn vriend zat op te scheppen dat hij muziek maakte met de mensen die ook met Anouk werkten. Tja.
- Een vriend vroeg mij: 'Heb jij eigenlijk nog respect voor mij?' 'Altijd,' antwoordde ik.
Feitelijk viel dit vandaag allemaal voor. Ik kan er geen rode draad in ontdekken. Geen thematiek. Jullie?
V.
Abonneren op:
Posts (Atom)