Zo woon je samen met je verloofde, hond en kat in een dubbel bovenhuis in het centrum van Amsterdam, dat je net een jaar van je leven heeft gekost door een belachelijke verbouwing, en zo staan al je bezittingen in een donkere opslag te Oud-West. Je woont nu tijdelijk in een ander, overigens zeer comfortabel huis waar behalve wat kleding, je computer, enkele cd’s en een dvd-speler, niets van jou is. Je denkt: ‘Er zijn nu even wat andere dingen die belangrijker zijn dan het schrijven op je weblog. Vincent zal het even alleen moeten doen.’ (En stiekem denk je af en toe: ‘Is dat log niet gewoon nu veel leuker dan toen jij er je narcistische onzin, belachelijke links en obscure verhalen publiceerde?’)
Je kijkt nog wel op dat weblog, ziet allemaal namen die je niet kent en laat af en toe een comment achter. Daar blijft het bij. En zo bestaat dat weblog, dat je zelf hebt opgezet, zomaar een jaar en ben je al maanden aan het bedenken wanneer je weer eens wat van je laat horen. Welnu, dit is het dan. Het is feest, immers. Voetjes van de vloer, knallende kurken, spiegels en stanleymesjes, verdwaalde lingerie, rookmachines, stroboscopen, appeltaart en borrelnootjes, confetti en slingers.
‘Wat heb je allemaal gedaan, Niels?’ hoor ik jullie vragen. ‘Eindelijk die scriptie af? Tweede roman ingeleverd? En wat moeten we denken van dat nieuwe boek, dat Wachten? Wat zijn dat voor fratsen? Hoe gaat het eigenlijk met je?’
Voor de mensen die mij niet kennen, hallo, ik ben Niels. Dus. Voor de mensen die mij wel kennen: ik ben een tijdje gek geweest. Nu gaat het wel weer, hoor. Helemaal normaal ben ik ook nog niet, maar in wezen ben ik een aardige jongen, die zich nergens meer over verbaast.
Als je me op straat tegenkomt ben ik te herkennen aan mijn licht maniakale doch aantrekkelijke oogopslag, mijn slanke lijn, mijn onberispelijke kledij en een of andere schone dame aan mijn zijde. Ik fluit een vrolijk liedje, doe soms een dansje en als je mazzel hebt zet ik handtekeningen op lichaamsdelen naar wens. Af en toe kun je me in gezelschap zien van vriend Vincent. Dan moet je ons niet storen. Wij bespreken dan Zaken Die Ooit De Wereld Zullen Redden.
Die scriptie komt er. Evenals Muziek Uit Openstaande Ramen. Of Wachten ooit in de boekhandel te vinden is, weet nog niemand. Over een tijdje betrek ik een nieuw studiootje in Westerpark. Daar heb ik weliswaar geen internet, maar vanaf dan zal ik proberen weer wat vaker hier wat neer te zetten. Ik beloof niets. Aan beloftes doe ik tegenwoordig niet meer.
Voor nu: Moedig Voorwaarts! Het Kan Altijd Slechter Gaan! Alles Kan Kapot! Leve www.nielsenvincent.blogspot.com!
N.
P.S. Iedereen moet van die magnum Krug afblijven. Die daar in die ijsemmer naast de oesterbar staat. Die is voor Vincent om hem te bedanken voor zijn geweldige teksten van de afgelopen maanden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten