Ik vind het eruitzien alsof het straks keihard gaat regenen. Goed dat Elsie en ik binnen zitten. Zij met de nieuwe Flair op de bank, ik achter de computer terwijl ik een nieuw stukje schrijf en op msn bijpraat met vriend Hanz. Die overigens zelf sinds kort een weblog heeft. Ga daar maar eens kijken, het kan geen kwaad. En nu ik toch aan het linken ben: ook vriend Rob heeft sinds kort een site met zijn muziekbandje. Klik ook die maar eens aan.
Gistermiddag liepen we door de Delftse binnenstad, Elsie, Dimitry, Angela en ik. Terwijl ik een rolletje Mentos afrekende in de Trekpleister, belde het meisje Ionica mij. Ik zou haar de alweer weken terug van haar geleende cd van The Shins teruggeven. Ze vroeg me aan de foon: 'Ben jij nog in de stad?' Ik zei: 'Ja, ik sta nu in de Trekpleister onder jouw huis. Ik reken even een rolletje Mentos af.' Even later stond ze beneden. Ik gaf haar de cd en een boek van Willem Brakman, want als iemand interesse toont in de Grote Schrijver, kun je haar beter zo snel mogelijk een van zijn boeken lenen.
Vlak daarvoor stond ik met Elsie, Dimitry en Angela in een cd-winkel. Ik maakte er de meisjes bang door ze te confronteren met foto's van Will Oldham.
Later aten we bij de Pasta Company. De man die op onze kroonprins lijkt en die daar normaal gesproken de scepter zwaait, was er ditmaal niet. Ik liet mezelf een beetje gaan toen ik op tafel sloeg en me luidop afvroeg waar dat lekkere brood toch bleef. Zo'n avond was het. Weer later zaten we met z'n vieren zowaar de hele wedstrijd Nederland-Zweden te kijken op de bank, tot we er bijkans bij neervielen.
En dan... wat te melden over de voorbije dagen? Ik herinner me een vluchtig gesprek met het lesbische meisje, waarin ik haar vroeg: 'Is dat niet heel erg wennen, nu je plots een vriendje hebt?' 'Ja,' zei ze, 'wat sommige dingen betreft is het best wel wennen.' Ik zei: 'Kijk maar uit, ik maak nog een personage van jou op mijn site.' Een dag later voerde ze me patat in een trein.
Ook heb ik een avond gefeest op een boot die nooit ging varen. Toen een van mijn collega's me eindelijk voorstelde om de dansvloer op te gaan, bleek de avond alweer bijna voorbij. Ik heb maar op twee of drie liedjes gedanst. Op de terugreis in de trein was ik een beetje beneveld en belde ik vrienden en vriendinnen. Zo gaat je beltegoed snel op.
Ook herinner ik me een lunchafspraak met collega Tom in het etablissement waar het meisje met de verschrikkelijke stem werkt. Ze wordt ook steeds spraakzamer, o gruwel. De handen die in ene in mijn nek lagen, bleken van vriendin Joni. Zij was toevallig in de buurt.
Vriend Hanz schrijft mij op dit moment: 'Jij zit stiekem met iemand anders ook te msn'en.' Maar nee. Ik schrijf slechts een stukje. Het leidt allemaal nergens toe. En die regenbui barst ook al niet los.
Ik ga maar eens wat kranten lezen.
V.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten