Over precies twee maanden gaan Elsie en ik trouwen. Net hebben we aan tafel gezeten, met een schrijfblok en een rode pen erbij, om eens te bekijken wat er nog allemaal geregeld moet worden voor die dag. Dat is nogal wat.
Ik moet nog schoenen kopen. Er moet een bruidstaart besteld worden. We moeten afspraken maken met de man die de muziek draait en de man die de foto's maakt. We moeten de uitnodigingen gaan versturen. Schoenen moeten ingelopen worden. Er moet een tafelschikking komen. Kappers, manicures en schoonheidsspecialistes dienen bezocht te worden. We moeten de ringen ophalen die nu nog ergens in een kluis liggen.
En dat zijn maar enkele voorbeelden. Twee maanden (= ongeveer acht weekends) is niet heel veel tijd om alles nog te regelen. Maar het gaat ons lukken, let op mijn woorden.
Jammer overigens, van die voetbalwedstrijd van gisteravond. Na het tweede doelpunt heb ik de wedstrijd niet meer zo gevolgd (wat wil zeggen dat de tv aan bleef staan op de achtergrond terwijl ik me bezighield met de computer), maar om nu te zeggen dat het aan míj ligt, gaat werkelijk te ver.
Welnu, het is vaderdag. Straks gaan Els en ik even naar De Lier, waar haar ouders wonen. Mijn ene vader ligt vandaag op een Spaans strand, dus die slaan we over, en mijn andere vader is overleden, dus die slaan we al vijftien jaar over. Die man heeft een boel cadeautjes tegoed als ik hem nog eens zie, ooit, later. Dat wordt dus sparen.
V.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten