DWANGMATIG NOTEREN

Het dwangmatig noteren van wat je doet en bezighoudt, dag na dag, en dat vijftien jaar lang, levert een onbeschrijfelijk genot op. Zo ligt hier voor mij een agenda van 1994. Op 7 juni 1994, nu exact 10 jaar geleden, postte ik mijn 43ste brief aan penvriendin I. te H. Blijkbaar was ook het tellen der brieven iets wat ik dwangmatig bijhield. E-mailen deed ik nog niet (niemand deed dat nog), maar ik schreef stapels brieven. Ik was een beetje gek op penvriendin I. te H., maar dat leidde nergens toe. Ik deed dat in die tijd wel vaker: gek worden op meisjes zonder dat het ergens toe leidde.

Tegelijkertijd ging ik veel om met een klasgenote, met wie ik op 8 juni 1994, morgen exact 10 jaar geleden, 2 films heb gekeken volgens diezelfde agenda. Bij haar thuis. En ik zal er maar eerlijk over zijn: ik kan me daar niets meer van herinneren. Ik kan me niet eens vóórstellen dat ik 2 films met haar heb gekeken. En toch staat het er. Sterker: ik heb daar gegeten, bij haar en haar ouders thuis, en pas laat op de avond ging ik weer naar huis.

En wat dat 'klasgenote' betreft: ze was inmiddels een oud-klasgenote, want het vwo-examen hadden we net enkele weken achter de rug. Op 7 juni 1994 had ik nog geen idee hoe het verder moest. En ik maakte me daar geen zorgen over. Ik dacht journalistiek te gaan studeren. Je denkt wel meer als je 17 bent.

Het was, zo vlak na het eindexamen, een tijd van feesten, avondjes poolen bij Zandbergen, en kampvuren. We waren dol op kampvuren, wij, de 6-vwo'ers van 1994. Je kon geen vuurtje aansteken of we waren erbij. Het was de tijd waarin ik plots door het gras rolde met een meisje zonder enige bijbedoelingen. Er waren examenfeesten onderweg, die tot de vroege ochtend door zouden gaan. Ik droeg lange haren, soms zelfs in een staart. Ik verkende grenzen, dat mag wel duidelijk zijn.

Welnu. Even terug naar 2004. Gisteren deed ik die Stemwijzer-test maar eens. Er kwam zowaar D66 uit, met als wel érg verbazingwekkende 2de en 3de keuze de SP en GroenLinks. Nu vraag ik je.

Vroeger zou ik zulke dingen vermelden in mijn agenda.

V.

P.S. Het meisje M. dat ik vorige week noemde, hecht eraan dat ik hier een duidelijk onderscheid maak tussen haar en een ander meisje M., over wie ik hier in april heb geschreven. Om alles even recht te zetten: het meisje van vorige week is Marlous Zwetsloot. En zij is een bloemenmeisje. Soms.