STERREN

Op Recensieweb is nóg een recensie van Betamax verschenen. Een volstrekt andere recensie. Een behoorlijk goede recensie. Ik citeer:

Gegoten in een filmische stijl, lopen de verhalen van de vijf overlevenden naast en door elkaar. Ze leven in de stad die één groot filmdecor lijkt, waar de Kurosawagracht de Bram Stokerstraat kruist en de kat geroepen wordt door het Godfather-deuntje te fluiten, waar Hitchcock-shots elkaar afwisselen met hysterische clubscènes en Tarantino-achtige geweldsuitingen.

Het is overduidelijk dat Carels Filmstudies heeft gestudeerd. Hij heeft zijn huiswerk goed gedaan, schrijft alsof hij een film aan het schieten is, onderlegt de boel met wat controversiële geesteswetenschappelijke theorieën en doorspekt het hele verhaal overvloedig met filmische verwijzingen. Dit zou een eendimensionaal verhaal kunnen opleveren, maar dat is het verre van. Carels heeft met Betamax een roman geschreven die leest als een surrealistische film.

Misschien dat ik het verkeerd lees, maar het heeft er schijn van dat Caroline Schaberg van mening verschilt met haar collega Maaike van de Voorde, die Betamax twee weken geleden al besprak.

Sterker, het heeft lijkt alsof Caroline het boek in zijn geheel gewoon erg goed vond en dat Maaike voornamelijk de stijl kon waarderen (waarvoor nogmaals dank - het is immers mijns inziens het belangrijkste element van literatuur). Prima, moet kunnen, denk ik dan.

Maar dat beide recensies hetzelfde aantal sterren aan het boek geeft is op zijn zachtst gezegd nogal vreemd. Weg met sterren. Dat zeg ik.

N.