Dat 'al mijn lezers' uit de kop hierboven, dat is natuurlijk maar een provocatie, want jullie komen hier steeds minder langs. Jullie hebben wel iets beters te doen. Jullie vinden ons zó 2005. Ik schuw de kijkcijfers tegenwoordig, en ik probeer langzaam te wennen aan een obscuur webloggend bestaan, maar man, dat valt nog niet mee. Als ik zo graag underground en cult had willen zijn, nam ik namelijk gewoon géén weblog, verdorie. Voor wie klare taal wil: ik doe alles voor de hits. Ik wil dat jullie klikken en klikken en nog meer klikken, en dat jullie commenten alsof je geen schaamte meer kent, en... en ik wil dat jullie van Niels en mij houden. In ruil schrijven wij stukkies die je nergens anders leest, in dat hippe, pedante wij-weten-alles-beter-taaltje van ons. Ik noem dat een aanbod dat je niet kunt weigeren.
Intussen swing ik alsof de kijkcijfers nog immer groeien. Zie mij een dansje maken als ik over straat loop met dat stokoude zomerliedje 'Ooh La La' van The Faces op mijn iPod. (Je hoort dat liedje ook helemaal op het einde van de film Rushmore, een film waarvan alleen ik weet dat hij deugt, lijkt het soms. Ik vind dat ontroerend, als dat liedje op het eind te horen is, en wie het daar niet mee eens is, die gaat maar in de hoek staan.) Hoor mij de mensen te woord staan met mijn eeuwige spot. En zie hoe ik een beetje lui op de bank naar dvd's lig te kijken die ik ooit cadeau kreeg, zoals de mooie, mooie film die ik eens van mijn vriendinnen Janneke en Donata kreeg: Los amantes del Círculo Polar. Toen ik het einde daarvan zag, moest ik even slikken, en ik dacht: zo wreed kan het toch allemaal niet zijn? Er was geen stokoud zomerliedje te horen, The Faces waren heel ver weg, en ik maakte géén dansje.
En o ja, Zomergasten is weer eens op tv, maar ik heb ooit besloten dat ik daar niet naar kijk. Ach wat, ik heb het niet besloten, ik heb het slechts vastgesteld. Niels, die er wel altijd naar keek en er hier vileine stukkies over kwam schrijven, bevindt zich in verre oorden waar Zomergasten nog niet is doorgedrongen. Die schrijft er dus even niets over. Jullie zullen zelf moeten kijken.
'When you want her lips, you get her cheek, makes you wonder where you are, if you want some more then she's fast asleep, leaves you twinkling with the stars,' zingt het in mijn hoofd, en dan weet je het wel: ik stop even met schrijven en ga de rest van de avond pirouettes draaien in mijn met enorme boekenkasten en laminaat-zover-het-oog-reikt gevulde studeerkamer. En dromen van de gitaar die ik eens had, dat ook. Dat zal jullie leren.
V.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten