BLOKJE OM

De kleine Thijs en ik liepen vanmorgen een blokje om. Het had geregend en alles was nat. Thijs vond dat maar niets. De glijbaan was nat, het klimrek was nat, de schommels waren nat. Thijs begreep niet zo goed waarom we eigenlijk naar buiten gingen als er toch niets te doen was. We liepen langs de natte huizen, de natte auto's en de natte lantaarnpalen, en toen gingen we even aan de kant staan, want een man leerde zijn zoontje fietsen. Zo zag het er althans uit, maar de man leek minder zelfverzekerd dan het jongetje, dus het was maar goed dat we even opzijgingen terwijl beiden voorbijslingerden.

Thijs bleef de hele wandeling opnoemen wat er allemaal nat was, en ik kon het slechts beamen, maar gelukkig kwamen we langs een huis met ballonnen. 'Daar is een feest, papa,' zei Thijs, en hij leefde even op. Het was het huis waar we af en toe naar binnen kijken. Dat huis is ingericht in 1923, lijkt het, het ziet er alleszins museaal uit, wat best bijzonder is in een wijk die er pas drie jaar staat. Er hingen dus ballonnen aan dat huis, maar er hingen ook allemaal stickers van verkeersborden met het getal 60 erin. En, dat ook nog, een beduidend grotere sticker waarop 'Het leven begint bij 60!' stond. Ik keek weer even heimelijk naar binnen, maar behalve de gebruikelijke collectie stokoude meubels en het stokoude tapijt was er niets te zien. Ik dacht: later vandaag, dan barst het feest los. Dan gaan de voetjes van de vloer. Dan gaat al die antieke zooi eraan.

Thijs vond dat we verder moesten. Hij zei dat er weliswaar iemand jarig was in dat huis met de ballonnen en de stickers, maar alles was nat, dus we moesten maar snel naar huis. Maar hij zei dat alles zoals een jongetje van 2,5 het zou zeggen.

Zodra we thuis waren, begon het weer heel, heel hard te regenen.

V.

ZO'N DAG

Ik denk niet dat ik nog ga meemaken dat Philip Roth de Nobelprijs wint. Of iemand anders van wie ik een aantal boeken heb gelezen.

En Droopy verloor van de hondenkop, schreef Niels me. Ook schreef hij me dat het niveau bedroevend laag was. Hij en ik hadden het zelfs beter gedaan.

En ik kom al minutenlang niet in mijn Hotmail.

Het zijn verwarrende tijden.

V.

STUKJE WAARIN ALLES BIJ HETZELFDE BLIJFT

Ik was heel trots op mezelf toen ik er pas tijdig aan dacht de televisiegids waarop ik al zo'n vijftien jaar geabonneerd ben op te zeggen. Ik was het al jaren van plan, want ik werd ouder en wijzer en de televisiegids werd alleen maar onnozeler, en ik hield mezelf voor dat er ook televisiegidsen moesten bestaan die me niet de hele tijd aanspraken alsof ik een klein kind was, of een smileys gebruikende, iedereen bij de voornaam noemende tiener - en bovendien: ik was toch al nooit van plan deze televisiegids te nemen, maar door allerlei onduidelijke en onlogische oorzaken werd dat ding dus al vijftien jaar bij me bezorgd en betaalde ik er ook nog voor. Elk jaar dacht ik eraan dat ik het blad eindelijk eens moest opzeggen vóór ik een nieuwe factuur kreeg, maar ik handelde er nooit naar.

Dit jaar ging dat anders. Ik schreef een korte brief naar de televisiegids, ik meldde me af, ik verbrak alle banden en ik dacht: ik hoef eigenlijk niet eens een andere televisiegids, want ik kijk toch alleen nog maar naar dvd's, en Niels waarschuwt me wel als er een snookertoernooi gaande is.

Gisteravond werd ik gebeld door een mevrouw die werkzaam was voor de abonnementendienst van de televisiegids. Ze vond het heel jammer dat ik mijn abonnement had opgezegd. Dat klonk heel aannemelijk, want ik had pas ook al een brief ontvangen waarin mijn besluit ten zeerste werd betreurd. Ze wilde me een aanbod doen. Als ik nog een jaar lang lid bleef, hoefde ik maar voor een halfjaar te betalen. Even dacht ik: wat een kolder. Als ik gewoon lid was gebleven, had ik het volledige bedrag moeten betalen. Kan dit zomaar? Hoe zit het dan met al die trouwe leden die nooit protesteren?

Maar ik zei haar: 'Wat een aantrekkelijk aanbod. Wat een goed idee.' En nu ben ik dus nog altijd lid, maar wel een lid voor de halve prijs. Mijn trots blijkt evenveel waard als een half jaarabonnement op een slap blaadje met programmagegevens erin.

V.