BLOKJE OM

De kleine Thijs en ik liepen vanmorgen een blokje om. Het had geregend en alles was nat. Thijs vond dat maar niets. De glijbaan was nat, het klimrek was nat, de schommels waren nat. Thijs begreep niet zo goed waarom we eigenlijk naar buiten gingen als er toch niets te doen was. We liepen langs de natte huizen, de natte auto's en de natte lantaarnpalen, en toen gingen we even aan de kant staan, want een man leerde zijn zoontje fietsen. Zo zag het er althans uit, maar de man leek minder zelfverzekerd dan het jongetje, dus het was maar goed dat we even opzijgingen terwijl beiden voorbijslingerden.

Thijs bleef de hele wandeling opnoemen wat er allemaal nat was, en ik kon het slechts beamen, maar gelukkig kwamen we langs een huis met ballonnen. 'Daar is een feest, papa,' zei Thijs, en hij leefde even op. Het was het huis waar we af en toe naar binnen kijken. Dat huis is ingericht in 1923, lijkt het, het ziet er alleszins museaal uit, wat best bijzonder is in een wijk die er pas drie jaar staat. Er hingen dus ballonnen aan dat huis, maar er hingen ook allemaal stickers van verkeersborden met het getal 60 erin. En, dat ook nog, een beduidend grotere sticker waarop 'Het leven begint bij 60!' stond. Ik keek weer even heimelijk naar binnen, maar behalve de gebruikelijke collectie stokoude meubels en het stokoude tapijt was er niets te zien. Ik dacht: later vandaag, dan barst het feest los. Dan gaan de voetjes van de vloer. Dan gaat al die antieke zooi eraan.

Thijs vond dat we verder moesten. Hij zei dat er weliswaar iemand jarig was in dat huis met de ballonnen en de stickers, maar alles was nat, dus we moesten maar snel naar huis. Maar hij zei dat alles zoals een jongetje van 2,5 het zou zeggen.

Zodra we thuis waren, begon het weer heel, heel hard te regenen.

V.