Ik had me voorgenomen weer eens iets te schrijven (jullie moeten weten: ik denk heel veel aan jullie - op het verontrustende af soms), maar ik wilde Betamaxmaandag niet in de weg staan. Maar ja, als je daar rekening mee houdt, kun je er elke maandag wel het zwijgen toe doen, en wie is daar verdorie mee gediend? Bovendien: ik ben verkouden, en lichtelijk van slag (vanwege die verkoudheid dus), en daar word ik dan weer opstandig van. Als alles meezit, als de zon weer gaat schijnen, en als ik de zakdoekjes en de Strepsils met een olijke boog in een hoek werp, ja, dan ga ik misschien wel een paar dagen naar de Ardennen om even tot mezelve te komen.
Mocht het jullie werkelijk interesseren: op de bureauredactie van de Grote Uitgeverij swingt alles. Lievelingscollega B. vertrekt over een week naar het verre Qatar, waar het - o hemel - nog veel warmer is, maar oproepkrachten N. en K. zorgen ervoor dat alles blijft functioneren. Ik doe veel 'och en wee' en 'waarom ik?', en ik sleep een beetje theatraal met al mijn ledematen over de vloer, maar N. en K. trekken zich daar niets van aan. Ik vind dat een goede eigenschap in een oproepkracht: het zelfmedelijden van de baas negeren.
In mijn vrije tijd voed ik de kleine Thijs op. Soms wieg ik hem in slaap terwijl ik de krant lees, een paar sinaasappels pers en mijn neus snuit - je kunt gerust zeggen dat ik er aardig bedreven in raak. (Ik herken een compliment als ik het hoor en ik neem er graag een in ontvangst.) En als hij eenmaal slaapt, lees ik een andere krant, kijk ik met mijn handen voor mijn ogen hoe Jack Bauer voor de zesde keer de wereld redt, ontvang ik mails van vrienden over weer andere tv-series waarin 'leuke chickies' schijnen te zitten, en vraag ik me soms af: als ik kon zingen als Paul Banks, zou ik het dan dóen? (Meestal antwoord ik mezelf dan: jazeker, Vince, je zou zingen als Paul Banks, en je zou voortaan allenig nog in het zwart gekleed gaan, jij dandy.)
Kor, onze html-tovenaar, mailt me zo nu en dan om me op de hoogte te houden van de voortgang rond de nieuwe lay-out die hij voor deze prachtsite ontwerpt. Dat gaat niet van een leien dakje of even 1-2-3, maar dat hadden jullie natuurlijk al door. Ik hoor jullie wel af en toe roepen: 'Laat die verrekte lay-out nu maar zitten, wat kan ons het helemaal schelen', maar daar laten Niels en ik ons niet door afschrikken. En Kor ook niet. Hij neemt gewoon de tijd.
Och ja, zo'n stukkie is zo geschreven. Voor je het weet ben je toe aan je vijfde alinea en is het tijd om jezelf te verwennen met een bezoek aan het grote troostrijke Senseo-apparaat. Er is nog hoop, lieve lezers.
V.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten