Het zit me nu al een week dwars: ik ben een boek kwijtgeraakt. Ik kreeg het boek van iemand; ik wilde het namelijk nogal graag hebben, aangezien ik de schrijver ken en ik zijn eerste boek zó veelbelovend vond dat ik er op deze site ooit een stukje over schreef. Onlangs sprak ik hem er nog over aan op een feestje, en vervolgens las ik dat nieuwe boek, en ik las het met vreugde. Het was een goed boek, een wrang boek en een boek dat hier en daar al juichende recensies krijgt terwijl het nog maar net verschenen is. En ik verloor dat boek. Ik kwam er onlangs achter toen ik een beetje quasiverliefd naar al mijn nieuwe boekenaanwinsten wilde staren - dat doe ik immers graag: naar die boeken staren terwijl niemand kijkt en ze een beetje betasten waar het ertoe doet - en plots ontdekte dat dat boek er niet tussen stond. Ik kon het nergens vinden. Het boek was niet langer het mijne.
Ik heb het in de trein gelezen, zoals ik de meeste boeken in de trein lees (probeer maar eens thuis een boek te lezen als er een acht maanden oude baby rondkruipt - lachen, man), en het zou zomaar kunnen dat ik het er heb laten liggen. In die trein dus. Iemand heeft het daar wellicht gevonden en gedacht: wat leuk, een zwerfboek, een boek dat men leest en aan een wildvreemde cadeau schenkt. Maar zo is het dus niet. Ik zou het graag terugkrijgen, dat boek. Ik zou graag mijn zoektocht staken. Ik wil niet langer stapels overhoop hoeven halen, vergeefs kasten leegruimen en alles ontredderd weer terugzetten, en ik wil ook niet meer heel de tijd geconfronteerd worden met het gemis.
En met die schaamte. O, de schaamte, de schaamte...
V.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten