Rob: "Sometimes I got so bored of trying to touch her breast that I would try to touch her between her legs. It was like trying to borrow a dollar, getting turned down, and asking for 50 grand instead."
Uit: High Fidelity (2000), Stephen Frears.
Moet ik hier nog wat aan toevoegen? Deze film heeft alles mee. Held John Cusack speelt een sublieme tragikomische rol als Rob Gordon, er valt veel te leren over mannen (jongens) van onze leeftijd, Jack Black in topvorm, veel geoudehoer over popmuziek, de hilarische scène waarin Tim Robbins in elkander geslagen wordt, en heeft als belangrijkste booschap dat Droommeisjes áltijd tegenvallen. Maar toch... Wat wél jammer is: de tegenvallende soundtrack. Welgeteld één prachtnummer van The Beta Band ('Dry The Rain'). En die vervelende Lisa Bonet.
Literair feit: feitelijk de enige écht goede roman van Nick Hornby. Fever Pitch en About a Boy zijn aardig (die laatste overigens redelijk tot zeer grappig als Hugh Grant-verfilming, tegelijkertijd ook de enige rol van Grant waar ik geen zenuwinzinking van krijg (dat geknipper! dat gestotter!)), maar blijf verre van How To Be Good. Oef. Wat een vermoeiend en vooral dodelijk sáái boek is dat.
N.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten