Ik kreeg een mail van iemand die zich Bambi noemde. De mail, ik parafraseer hier, ging erover dat zij - het was een meisje, kwam ik later achter - mijn eerste boek had gekocht in De Slegte, een gesigneerd exemplaar, waarin ik, op 21 september 2000, had geschreven ‘Voor Desiré, Van de schrijver zelve, Altijd de jouwe’.
Ik dacht dat, met een aan zekerheid grenzende zekerheid, dat ik nog nooit een boek had gesigneerd voor een meisje dat Desiré heette, laat staan dat ik voor altijd de hare was, maar goed, zo zei ik tegen mijzelf, ik was ook niet altijd heel helder tijdens het signeren van boeken, en die vier woorden, ‘Van de schrijver zelve’, ja, die had ik tig keren neergeschreven.
In de mail vroeg deze Bambi of we elkaar wellicht konden ontmoeten. Ze had via deze site vernomen dat ik tegenwoordig in Barcelona woonde. Zij was daar nu met haar ‘school’, zoals ze ze schreef, ‘op excursie’ en ze zou graag zien dat ik ‘pontificaal de naam Desiré doorstreepte en daarvoor Bambi in de plaats zou zetten’.
Ik stelde voor dat we elkaar zouden treffen in Bar Daquiri, een café niet ver van mijn huis, direct aan zee, waar het over het algemeen druk was, de barmannen me kenden en bovendien met een terras. Ik schreef haar dat ik rond half vier op haar zou wachten op het terras en dat ik te herkennen zou zijn aan mijn uitzinnig aan een knipbeurt toe zijnde rock’n’roll-haardos.
Ik moet toegeven dat ik lichtelijk nerveus was, toen ik naar Daiquiri liep. Het was prachtig weer, zoals het hier bijna altijd prachtig weer is. Er dreven surfers in de branding, er lag een model halfnaakt tegen Rebbeca Horn’s Estil Feret, terwijl een groep van ultiem lelijke Catalanen er naar stond te kijken, toeristen zaten in blote bast bier te drinken.
Ik liep Daquiri binnen, bestelde een koffie en een brandy en, nadat ik de dranken had gekregen, liep weer naar buiten.
(Wordt vervolgd)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten