Langzamerhand begon ik het nogal potsierlijk te vinden, dat hele gedoe met die gekozen burgemeester. Ikzelve bijvoorbeeld heb nog nooit iemand - in gans mijn leven - horen zeggen: ik wou dat we rechtstreeks onze burgemeester konden kiezen. Wel hoor ik mensen voortdurend over andere dingen klagen. (Ik klaag dan weer nooit ergens over. Ik denk meestal: er zitten daar mensen die al die zooi voor ons uitzoeken. Die komen daar wel uit. Die maken regels en wetten en dat wordt wel opgelost.) Maar dus nooit over die burgemeester.
D66 deed me de afgelopen weken haast geloven dat die gekozen burgemeester iets Heel Belangrijks was. En dat Nederland zo ongeveer het enige land is dat het zonder die gekozen burgemeester moet stellen. Daar keek ik wel even van op. Totdat ik bedacht: dat klopt natuurlijk helemaal niet. Dat is helemaal niet waar. En dan zag ik Thom rondrijden met die campagnebus om mensen van dat grote belang te overtuigen en hoorde ik Henk Westbroek op tv zeggen dat hij wel burgemeester wilde worden, en oordeelde ik: nu moeten we het echt weer eens over serieuze zaken gaan hebben, niet?
Intussen staat Thom op het punt zijn vertrek bekend te maken, zo wordt gezegd door tv-mannen die het kunnen weten. Ik vind dat jammer. Ik wist nooit zo goed waar ik op moest stemmen. Ik deed altijd maar wat (nochtans altijd hetzelfde). En toen kwam Thom in mijn leven. (Ik kan wel proberen clichés te vermijden en niet zomaar zulke zoetsappige taal uit te slaan, maar zo is het gewoon. Die man kwam in mijn leven. Andere woorden heb ik er niet voor.) Voor het eerst kwam een politicus verstandig en redelijk én capabel op mij over. Dat zijn nog eens drie gunstige factoren. Tot op de dag van vandaag lijkt hij me de verstandigste, redelijkste en capabelste minister in het huidige kabinet. Veel te verstandig en redelijk en capabel om zich uit het veld te laten slaan door dat gekozen-burgemeesterschap.
Kom, Thom, gaan we het weer over serieuze zaken hebben.
V.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten