Duistere krachten haalden grote sommen geld van onze rekening. Wij plaatsten het er weer terug op. We hadden contact met instanties en alles kwam goed. Het ging slecht met de paus. Op de webcam zag ik oma Bep een broodje kroket eten. Ik beloofde mensen ze snel terug te mailen en deed het niet. Twee van mijn collega's verlieten afgelopen week definitief de Grote Uitgeverij en op hun afscheidsfeestje vroeg een auteur me: 'Ga jij ook weg, Vincent?' 'Nee, ik ga nooit weg,' antwoordde ik. En op dat feestje begon vertrekkende collega Hannerlie in ene een speech waarin ze mij bedankte voor onze samenwerking en ze me een boek cadeau gaf (dat boek, overigens, zal voorgoed achter in mijn kast met vertaalde literatuur staan, ervan uitgaande dat ik de wetten van het alfabet altijd blijf respecteren). Ik was er niet op bedacht en raakte zomaar ontroerd.
Ik dacht nog even: als ik D66-lid was geworden, had ik mee mogen stemmen op het congres en wie weet had het landsbelang ervan afgehangen. Ik ging op bezoek bij een groot Vlaams schrijver. Wij spraken over de letteren en we dronken koffie verkeerd in een café. Ik vroeg me nog af wat 'koffie verkeerd' in het Vlaams was, maar daar hebben ze geen eigen woord voor. Een Gentse taxichauffeur zei me in een haast onverstaanbaar dialect dat ik voortaan gepast geld moest meenemen als ik van het Gentse taxiwezen gebruik wilde maken. Op de terugweg nam ik dus een Gentse tram. Het Gentse taxiwezen moet niet altijd zo stoer doen tegen mij. Die avond bevond ik me ineens weer op station Antwerpen Centraal, waarvandaan geen enkele rechtstreekse trein naar Nederland bleek te vertrekken. Ik sms'te mensen die daar ook niets aan konden doen.
Ik zag een tv-reclame waarin Britney Spears ronddwarrelde. De paus lag op sterven. Ik luisterde voor het eerst naar liedjes van Bright Eyes en kreeg het liedje 'Songs of Love' van Ben Folds niet meer uit mijn hoofd. Ik zag Elsie huppelen. Een weblogvriendin vertelde me dat ze in verwachting is. Ik ontving liederlijke msn-berichten van iemand die zich voor een andere vriendin uitgaf. Die vriendin nam een nieuw e-mailadres. Een Nederlandse schrijver gaf me het enig ontbrekende Brakman-boek in mijn collectie cadeau.
Ik reserveerde kaartjes voor een toneelstuk dat een vriend regisseert. Ik vulde eindelijk eens een donorverklaring in. Met D66 en het landsbelang kwam het toch nog goed. Els droomde dat ik voor twee weken met Niels op vakantie naar Mexico vertrok, want, zo sprak ik in die droom: 'Jij wil nooit naar Mexico.' (Ik wil zelf ook nooit naar Mexico, maar in dromen kan alles.) De paus stierf. Ik kocht een nieuw overhemd. Een van onze katten rolde over ons in de lentezon badende balkon alsof het haar reden van bestaan was. Onze andere kat draaide zich nog eens om.
V.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten