OEVERLOOS

Vannacht nog eens naar Amelie gekeken. Fijne film is dat toch. Parijs als het zongouden paradijs. Een sentimenteel genoegen waarvan je zin krijgt in een stevige pastis.

Verder draaien in mijn iPOD uiteenlopende zaken als Beyonce, Aimee Mann, Wham!, Wilco, Pedro The Lion, Hot Hot Heat, The Afghan Wigs en Whipping Boy. Ik zeg het al jaren, die band had groot kunnen zijn. Heartworm, hun album uit 1995, laat sporen van pure klasse zien. En de nieuwe single van Mark Owen, natuurlijk. Op repeat als het nodig is. Four Minute Warning is een juweel van een lied.

Ondertussen lees ik doodkalm Michel Faber's The Crimson Petal and The White, Boon's Mieke Maaike's Obscene Jeugd (mét illustraties) en Pnin van Nabokov.

Overigens verheugt het Vincent en mij dat Aukje van G. in de Playboy zal verschijnen. Na Esmée de la B. gaat het steeds beter met dat blad. In het decembernummer als ik het goed heb, Aukje. Ze is nog wel jong. 21? 22? We wachten rustig af. Alles zal ineenstorten, ooit.

Ik ga maar eens verder met het schrijven aan mijn nimmer gereedkomende internationale bestseller. Je speelt dat schrijver bent of niet, laten we wel wezen. Kunnen we overigens afspreken dat als het verschijnt niemand er negatief over schrijft? Anders krijgen mijn gefingeerde vriendinnen zoveel werk.

N.