...en het lied van de dag is 'The Light Will Stay On' van The Walkabouts. Ik hoorde het vroeger vaak op de radio. En toen vergat ik het. Het verdween naar de achtergrond zoals zo vele andere mooie liederen. Ik was het even kwijt. Gisteren luisterde ik het voor het eerst in jaren en nu zit het heel de dag in mijn hoofd. Het bevat ware woorden als 'one for your sorrow, two for your sweat / three for the strange things we never forget / and long after we're gone, the light will stay on / and long after we're safe, the lights will not fade...', maar dat ter zijde. (En het ligt natuurlijk weer eens aan mij, maar ik versta dus echt lights in dat liedje, en niet light. Goed. En weer verder.)
...en soms vraag ik me af: waarom een weblog hebben als er nooit iets te vertellen valt? Ik bedenk heel de tijd onderwerpen, en meteen daarop bedenk ik: loop toch een eind heen met je inwisselbare flutstukkies, je nepmetaforen, je narcisme, je gekunstelde zinnen. Laat het rusten.
...en op de bureauredactie van de Grote Uitgeverij werd het vanmiddag drukkend warm. Het werd warmer dan we hebben konden, en het werd drukkender dan goed voor ons was. Er was sprake van een onaangename broeierigheid. Collega B. en ik hadden het helemaal gehad met die klamme, kleffe, onfrisse hitte die over de burelen hing en die ons elke keer dat we de kamer betraden als een moker neersloeg. Ja, werd het verdorie niet eens tijd voor regen? Weg met die rotzomer.
...en ik besloot dat ik klaar was voor de herfst. Laat het maar losbarsten. Laat het woeden & razen & donderen & regenen. Laten er kikkers uit de hemelen storten.
V.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten