DAGJE MAASTRICHT IN CITATEN

I

Ons hotel blijkt een dependance van een groter hotel, alwaar we moeten inchecken.

Hoteljongen: 'Dit is de sleutel van uw hotel en dit is de sleutel van uw hotelkamer. O, en hier is de afstandsbediening van uw tv.'
Vincent en Els: '...'
Hoteljongen: 'In uw hotel bevindt zich 1 telefoon. Die treft u aan in de lobby. Dat is de ruimte waar u ook lichte muziek hoort, de ruimte waar twee heel oude snoepautomaten staan, en de ruimte waar u een eurowisselaar kunt vinden.'
Vincent: 'Een eurowisselaar?'
Hoteljongen: 'Het zijn twee écht heel oude snoepautomaten. Als u 2 euro in de wisselaar werpt, krijgt u 1 gulden terug. Die kunt u dan gebruiken om snoep mee te kopen. Of koffiepads. Maar wat ik al zei: er is maar 1 telefoon. Als u die gebruikt en u toetst de 9 in, dan zijn we binnen de minuut bij u.'
Vincent en Els: '...'
Hoteljongen: 'Uw hotelkamer is een designkamer. U zult het wel zien. De verlichting is heel bijzonder. U zult het wel zien. O, en uw bed bevindt zich in een soort unit. Maar dat zult u wel zien.'
Vincent en Els: '...'
Hoteljongen: 'Morgen staan in uw halletje twee ontbijtboxjes. Die worden daar tussen 7 en 10 neergezet.'
Elsie: 'Worden we daar niet wakker van?'
Hoteljongen: 'Neuh. Het zijn onze vrienden van de ontbijtboxjesservice. Die doen dat geruisloos. Ze zijn professioneel.'

II

Ik bezoek de wc-ruimte van lunchgelegenheid Aux Pays-Bas, en keer half-extatisch terug.

Vincent: 'De wc-ruimte ruikt exact naar Londen 1987!'
Elsie: 'Londen 1987?'
Vincent: 'In 1987, toen ik met mijn vader een week in Londen was, hadden we een hotel, en volgens mij rook het daar precies zo!'
Elsie: 'Geuren zijn altijd heel belangrijk voor de herinnering.'

Drie kwartier later:

Elsie: 'Laten we gaan.'
Vincent: 'Zal ik niet nog heel even naar beneden gaan? Om weer Londen 1987 te kunnen ruiken?'
Elsie: 'Dat lijkt me een beetje overdreven.'
Vincent: 'Hmpf. Ik wacht anders wel weer twintig jaar, hoor.'

III

In ons hippe designhotel treft Elsie twee 'ontbijtboxjes' aan die in de gang zijn gedropt door de professionele ontbijtdroppers. Elsie inspecteert de boxjes.

Elsie: 'Op jouw flesje jus d'orange ligt een spinnetje.'
Vincent: 'Zou je het er even af willen tikken?'
Elsie: 'Hm. Het is een dood spinnetje.'
Vincent: 'Zou je het er tóch even af willen tikken?'

IV

Elsie maakt een foto van mij op een brug over de Maas. Een oud vrouwtje komt aangelopen.

Oud vrouwtje: 'Zal ik misschien een foto van jullie maken?'
Elsie: 'O, graag!'
Oud vrouwtje: 'Ik dacht: dan staan jullie er ook eens samen op.'
Elsie: 'Wat leuk!'
Oud vrouwtje: 'Hoe werkt het?'
Elsie: 'U kunt gewoon door dit schermpje naar ons kijken. En dan dit knopje indrukken. En als u "klik" hoort, is de foto gemaakt.'
Oud vrouwtje: 'Als ik "klik" hoor?'
Elsie: 'Ja. Als u "klik" hoort, is het goed.'

Elsie en ik poseren samen op de brug over de Maas. Aan de overkant zien we een oud vrouwtje met ons fototoestel staan. We horen geen klik.

Oud vrouwtje: 'Het is gelukt, hoor!'
Elsie: 'Hoorde u een "klik"?'
Oud vrouwtje: 'Ik hoorde een "klik".'

Het oude vrouwtje stapt als een dolle van ons weg, de hele brug over. Ze is nog maar een stipje aan de horizon als we goed en wel doorhebben wat er gebeurd is.

Elsie: 'Ik hoorde geen "klik", hoor.'
(...)
Elsie: 'Nee. We staan niet op de foto.'

V.