'Ik vind die krater op je neus eigenlijk best meevallen,' zei dichtende vriend T. toen ik hem onverwacht trof in het lunchetablissement waar het meisje met de afschuwelijke stem al enige tijd niet meer werkzaam is. Of - want dat kan natuurlijk ook - ze is gewoon niet meer werkzaam op de dagen dat ik er kom. Ik heb immers nooit gevraagd aan een van de andere personeelsleden: 'Is het meisje met de afschuwelijke stem soms ontslagen? Is ze op non-actief gesteld? Is ze misschien... zoek?' Want ik kan het heel goed stellen zonder dat stemgeluid van haar. (Wat ook nog mogelijk is: dat ze elke keer dat ik de zaak betreed, met die vastberaden tred van me, onder een tafel duikt. En dat ze pas weer tevoorschijn komt als ik vertrek. Maar die gedachte, zeg nu zelf, is te verontrustend voor woorden.)
Hoe dan ook. Even concentreren nu. De voorlaatste keer dat ik dichtende vriend T. zag, woonden we de feestelijke presentatie bij van een reeks bloemlezingen van Arabische liefdespoëzie en erotica. Die avond zei ik hem: 'Jij beantwoordt mijn e-mails nooit, makker.' Hij keek me verwonderd aan, maar ik ging gerust nog even door: 'In die mails vraag ik je altijd of je je bundel voor me wilt signeren, maar antwoorden, ho maar.' Hij zei me dat er snel verbetering in de zo erbarmelijke situatie zou komen. (Dat waren natuurlijk niet zijn exacte woorden, sterker nog: ze lijken er niet eens op, maar gun me wat stilistische kronkels waar het de weergave van andermans volzinnen betreft - kom, zeg.) Ik zei hem dat ik zijn bundel bij me droeg en hij beweerde dat hij later die avond iets moois voor me zou noteren. Hij zou die bundel met liefde voor me signeren, daar kwam het zo ongeveer op neer.
Uren later zat ik in de trein huiswaarts en ontving ik een sms-bericht van hem: dat hij verdorie tóch nog vergeten was die bundel voor me te signeren, maar dat het heus snel goed zou komen. (Wederom: niet zijn exacte woorden, maar wie maakt me wat.)
Gisteren in het lunchetablissement werd er evenmin iets gesigneerd. Dit keer droeg ik de bundel niet bij me (op sommige spelingen van het lot kun je je simpelweg niet voorbereiden) en ik durfde er niet weer over te beginnen. Wel werden er grappen gemaakt, en kwinkslagen, en ook toneelschrijvende vriend M. was er, die me vertelde op zoek te zijn naar Duitse meisjes voor artistieke doeleinden. Zulke meisjes ken ik niet, maar ik beloofde hem dat ik eens zou rondvragen. Wie over vrienden beschikt die in Barcelona wonen, vrienden die toezeggingen doen in avondlijke sms-berichten en zelfs vrienden die toneelstukken schrijven, zou ook wel eens - zonder zich daarvan bewust te zijn - kunnen beschikken over vrienden die omgang hebben met Duitse meisjes.
Die vrienden (en vriendinnen) kunnen zich nu melden bij de comments. Kijk maar eens goed rond, jongens en meisjes. Laat ze niet ontkomen. Het jachtseizoen is geopend.
V.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten