Laat ik voorop stellen: ik ben geen fantasy-fan. Ik schijt op fantasy-fans. Ik schijt op fantasy-schrijvers. Maar. Er is uitzondering. Tolkien schreef met Lord of the Rings een boek dat in al zijn facetten bewonderingswaardig is. Een boek zoals er geen ander is.
Tientallen jaren later kwam Peter Jackson langs. En hij besloot dat boek te verfilmen. Hij begon aarzelend, maar zeer getrouw, lak hebbend aan de klassieke Hollywood-regels. Daarna besloot hij lijntjes uit te zetten en wat te goochelen met de narratieve lijn. En vervolgens trok hij alle registers open.
Lord of the Rings: The Return of The King is een stuk cinema dat zijn weerga niet kent. Niet vrij van fouten, zeker geen allemansvriend, maar, mijn god. Wat een spektakel. Wat een geniaal evenwicht tussen acteerwerk en techniek. Wat een ingehouden bombast. Wat een oog voor detail en goede smaak en respect voor de auteur. Nog nooit heb ik een film gezien waarin de special effects zó in dienst staan van het verhaal. Alles wat te zien is, bestáát. De acteurs zijn allemaal goed. Het camerawerk briljant.
Drie uur en achttien minuten in een zaal waar slechts een handvol mensen naar het toilet durft te gaan, wie maakt dat mee?
Natuurlijk, de laatste 10, 15, 20 minuten zijn zoetsappigheid tot de verre gaande macht. Zo is het boek ook. Waarom toornen aan iets wat succesvol is? Wat werkt? Dat is zoiets als De Avonden opnieuw verfilmen en de ironie achterwege laten.
Ik zeg u, dames en heren, Peter Jackson heeft, alledrie delen in ogenschouw genomen, een prestatie neergezet die niet overtroffen kan worden. Zijn regie is adembenemend. Zijn casting fenomenaal. Ieder falen kan geweten worden aan wijlen Tolkien. Peter Jackson moet gewoonweg dood. Alles wat hij hierna doet zal immers vergeleken worden met dit epos. En het zal het verliezen. Ga naar deze film. U zult versteld staan.
George Lucas is een te betreuren man.
N.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten