Ik heb hier al veel te lang niet geschreven, wat jullie. Dan heb je eindelijk eens fans, en dan verwaarloos je ze. Je zult het altijd zien.
Terwijl ik dit schrijf, zit ik in Lelystad, in het ouderlijk huis. Zojuist ben ik naar de tandarts gegaan, die mij complimenteerde met de mededeling dat alles er goed uitziet, en dat er geen nieuwe gaatjes te ontdekken vallen, en me vervolgens de stuipen op het lijf joeg door me te vertellen over tanderosie, slijtage en wat niet al. Kennen jullie dat? Ik kreeg er meteen een zooi foldertjes en tips bij, dus je zou zeggen: er is nog hoop, maar ik weet het niet, hoor. Twee sofinummers, tanderosie... je vraagt je af hoe ik ooit 2004 nog haal.
Doch niet getreurd. Ik maak mooie dingen mee. Deze week was ik op visite bij de grote schrijver Herman B. te Gent, en dat was een mooi en waardevol bezoek. Gent is een mooie stad, al ging het in flitsen aan me voorbij. Verder lees ik momenteel in De menselijke smet van Philip Roth, een boek dat toevalligerwijze net verfilmd is en deze week in première ging in de Nederlandse bioscopen. Volgens mij hoef ik die film niet te zien. Het boek is heel, heel goed, dat dan weer wel. En o ja, eergisteren kreeg Els dan eindelijk officieel haar diploma. Jullie zullen zeggen: ja, maar ho eens even, studeerde zij niet al af op 28 augustus? Toen je nog gewoon naar buiten kon gaan zonder dat de rillingen meteen over je rug liepen? Toen het hier nog tropisch was? Ja zeker. Toen studeerde zij af. En toch kreeg ze nu haar diploma pas. De wereld is geenszins perfect, jongens en meisjes.
En mijn tanden dus ook niet.
V.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten