WEEKENDPRAAT

Het is alweer helemaal voorbij, dat weekend. Vanochtend ging ik naar buiten, en de kou was gewoon onmenselijk. Ik loop tegenwoordig met een sjaal om, wat dacht je dan.

Het was een weekend waarin Els en ik geen sinterklaas vierden. Ik zeg: er lopen geen kinderen rond in dit huis, dus waar zullen we aan beginnen. Dat komt over een paar jaar allemaal wel weer. Ik vond Niels' link naar een bende Zwarte Pieten dermate angstaanjagend dat ik zelfs niet naar buiten heb durven kijken om te zien wie er toevallig over de daken liepen.

(Vroeger, ooit, in Amsterdam-Noord, ik, vier jaar oud, mijn schoen zettend voor de balkondeur, en mijn ouders die me wezen op de flats aan de overkant, en dat zij mij vroegen: zie je het paard daar, Vincent? Het witte paard van Sinterklaas? Zie je het paard over het dak van de flat lopen? En ik, half murmelend, half in shock: 'Jaaa...')

Wel gingen Els en ik naar de film Finding Nemo in Delfia, een van onze lokale bioscopen. Ik kan je dit vertellen: de tweede helft is stukken leuker dan de eerste. Bij die eerste helft zat ik zo ongeveer in te dommelen. Zoiets gebeurt mij niet vaak. Gelukkig kon ik me na de pauze revancheren door wakker te blijven en zowaar te genieten.

Verder was het een weekend van verjaardags- en kerstvragen. Wie krijgt er een kerstkaart? Wie wordt er uitgenodigd voor het Grote Vincent Verjaardagsfestijn? Wat voor cadeau vraag ik mijn ouders dit jaar? En wat geef ik aan hen? Hoe lang nog tot het vakantie is?

En toen was het zondag. En werd er zomaar een prinses opgenomen in het ziekenhuis. Vervolgens kwamen er twee prinsessen weer naar buiten. Ik denk niet dat het prinsesje Analyse genoemd zal worden. De ideale meisjesnaam als je het mij vraagt. Over het gedicht dat Gerrit Komrij aan haar opdroeg, is in onderstaand bericht een polemiek gaande tussen Niels en de Vlaamse dichter Philip Hoorne. Zo blijft het leuk hier.

Nu, nog 24 dagen en het is alweer 2004. Jullie mogen nú alvast wat Goede Voornemens achterlaten. Bij de comments graag.

V.