Getuige de comments maken jullie je een beetje zorgen om ons. Welnu, da's nergens voor nodig. Niels is heel druk aan het nadenken over zijn scriptie, ik was vandaag gewoon aan het werk bij De Grote Uitgeverij. Ik heb zojuist het eerste halfuur van Het 14e kippetje, de door Arnon Grunberg geschreven film uit 1998, bekeken, maar nee, die film ga ik niet verder kijken. Geen motivatie.
Het was een gedenkwaardige avond in De Melkweg. Het voorprogramma was Clean, een Nederlandse band die met veel enthousiasme liedjes speelde die ik alweer geheel vergeten ben. Hun kale bassist staat me nog voor de geest, en ook het Atari-T-shirt dat de zanger droeg. Is dat nu eens afgelopen, met die Atari-shirts? The Thrills waren goed, maar het volume was oorverdovend. Alsof AC/DC aan het werk was, merkte Niels op. Vriend dIMI en Angela waren er ook, maar Frans hebben we nergens gezien. Wel zagen we een kalende man met een bril en een baard, en af en toe dachten we: dat zou Frans wel eens kunnen zijn. Intussen liet Niels aan iedereen zijn speldje van Vladimir Lenin zien, en merkte Jolijn op dat dIMI wel heel erg op Special Agent Dale Cooper lijkt. Al die observaties; komt een mens dan nog toe aan het kijken naar bandjes? Ja zeker. Ik ben gewoon heel slecht in het schrijven van concertverslagen. Ik ga voor de kleine details. Ik ga voor het noteren van de kleinigheden. Zoals ook: die balkons in De Melkweg. Waarom zijn die aan het begin van de avond afgesloten, en later in ene niet meer? Nu ja, genoeg hierover.
De recensie van Thomas M. heeft De verhuizing bepaald geen kwaad gedaan. Of het ermee te maken heeft, is nog maar de vraag, maar ik kan jullie met enige trots melden dat een 2de druk niet ondenkbaar is... Iedereen die het boek nu nog niet heeft: ren naar de winkel, jongens en meisjes! Die 1ste druk wordt een fortuin waard. Ooit. Later.
Elsie hier merkt zo nu en dan al op: 'Het is zo vroeg donker! Ik zet de kachel op 25! Waar blijft die warme chocolademelk?' Ja ja, de winter komt met rasse schreden dichterbij.
Ik luister nog steeds naar The Black Crowes. Three Snakes and One Charm is een onderschat album. Ik verafschuw het als mensen spreken van 'onderschatte' en 'overschatte' albums, maar nu ontkom ik er niet aan.
Een vrolijke noot om mee te besluiten: de Stone Temple Pilots komen binnenkort met een verzamel-cd die Thank You heet. Ik vermeld het maar even. Scott Weiland is een van de Laatste Grote Helden als je het mij vraagt.
V.
P.S. Weet iemand wanneer Nigella Lawson weer ergens op tv te vinden is? Ik bekijk haar kookprogramma altijd erg graag. Wat jullie.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten