Vervolg Van Onzeker Feuilleton

Hier het vervolg van Waarschuwingsborden. Al dan niet met charmante spelfouten. Ik hoor het wel weer.

Niels Carels
WAARSCHUWINGSBORDEN (deel 2)

‘Ik zit hier gewoon op een bankje, daar is niets verdachts aan. Ik heb mijn kaart uitgezet. Ik zit te genieten van de fontein. Niemand die daar iets tegen kan hebben,’ sprak hij.

Tegenover hem, op ruim twintig meter hoogte, schreeuwden bier- en sigarettenreclame om het hardst. Hij nam een sigaret, de goedkoopste die te krijgen was, en stak hem aan. Direct kwam een hondgelijkende machine naast hem staan, die zijn muil opende. Op hetzelfde moment begon zijn kaartmachine te trillen.

‘Rookt U nog steeds OVERHEIDSSIGARETTEN? Stap nu vrijblijvend over op SANACIG! De sigaret met meer SMAAK, meer TEER, meer KOOLMONOXIDE en meer NICOTINE maar zonder de VERVUILING! Wilt U een GRATIS PROEFMONSTER ontvangen? Druk dan AGREE op Uw Personal Global Identification System®!’

Verveeld drukte hij de boodschap weg en tikte de as in de opengesperde muil van de hond. As verzamelen zou hier moeilijker worden. Deze honden waren nieuwer, beter beveiligd en bovendien voorzien van de meest up-to-date software. Het was geen overdrijving om te stellen dat De Nationale Bank minder bewaakt werd dan de ashonden.
Over zijn lijf leken miljoenen kleine informationbugs te krioelen. Hij had ze wel gevoeld, op het moment dat hij de stad binnen was gekomen, hoe de insecten zich direct onder zijn huid hadden genesteld, hun angels uitgestoken, zich in zijn vlees hadden geboord.

Nu draaide een hersen-tor zich om in de uiterste zenuwstam onder zijn schedel, waardoor zijn vel luid langs zijn kunststoffen jas schuurde. Direct voelde hij de beet ontstaan, een zwelling die zonder behandeling oneindig door zou gaan, minuscuul eerst, maar monsterachtig binnen twee, drie, vier jaar. Hij had ze gezien, de uitgestotenen, de verdoemden – met vergroeiingen zo grotesk dat ze algauw legendarisch werden – later verwordend tot figuranten in ordinaire snuff-films die niet meer gewild waren bij een kosmische elite, maar gewoon dagelijks op de televisie werden vertoond, onderwerp van persiflage in wrede amusementsprogramma’s en, na vijf jaar van tolerantie, in speciale steden gestopt werden. In zo’n stad was hij geboren.

Hij smeerde er wat make-up op en voelde de beet slinken, tot er weinig meer overbleef dan wat door kon gaan voor een verstopte porie.

(Meer Volgt. Of Niet.)

N.