Ik zit nu te schrijven. Het is zaterdagnacht. Ondertussen probeer ik waar dan ook muziek van Gorki te downloaden. Dat gaat niet best. En ik weet dat ik die sympathieke Vlaamse band gewoon moet kopen, maar geld is er niet.
Ik lever links en rechts artikelen en verhalen in, maar de betaling zal pas maanden later plaatsvinden. Zo gaat dat, mensen, in de schrijverij. Iedereen wil je hebben, maar betalen doen ze het liefst zo laat mogelijk. Zoals je ook maar één keer per jaar je royalties krijgt (in mei). Nu zal dat dit jaar bar weinig voorstellen, daar ga ik niet over liegen. Die debuutroman van mij, hoe goed die ook mag zijn, is inmiddels bijna 4 jaar oud. Oude boeken verkopen niet. Zo simpel is het. En de bloemlezingen waaraan ik een verhaal leverde mogen dan met duizenden tegelijk over de toonbank gegaan zijn, er staan nog 30 andere schrijvers in.
Weet u wat ik het liefst zou zijn? Godsgruwelijk rijk. Zo rijk dat ik ál mijn eigen boeken zou kopen om een tweede druk af te dwingen. Zo rijk dat ik maanden en maanden nummer 1 zou staan op de bestsellerlijsten. Dat zou mij grappig lijken. Ik zou daar om kunnen lachen. Ik heb een vreemd gevoel voor humor.
Maar goed. Ik moet verder. Met Muziek Uit Openstaande Ramen. De roman die u in 2004 iedereen zal aanraden.
N.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten