Een zondagmiddag, een kan thee op tafel, de nieuwste cd van Fountains of Wayne op de achtergrond. Elsie en ik bespraken wat ik eigenlijk ging doen met de twee dagen die ik vrij ben, alleen thuis, terwijl zij op het Grote Ministerie werkt.
'Ga je die twee dagen nu echt vullen met boeken lezen en dvd's kijken?'
'En af en toe wat stukkies op de site schrijven, denk ik.'
'Je zou ook iets aan het huishouden kunnen doen.'
'Je hebt gelijk. Ik zou de vaatwasser in en uit kunnen ruimen. Ik zou de handdoeken op kunnen vouwen. Ik zou wat boodschappen kunnen halen.'
'Het zou misschien leuk zijn als je iets vaker stofzuigde.'
'Dat is ook een mogelijkheid.'
'Aan de andere kant: over een paar dagen ben ikzelf vrij. Dan kunnen we alles net zo goed samen doen.'
'Juist. Dan ga ik toch maar boeken lezen, dvd's kijken en stukkies op de site schrijven. En af en toe naar buiten om lekkere broodjes te halen.'
Nu staarde Els naar de boekenkasten, waarin alle boeken netjes gealfabetiseerd naast elkaar staan, afgezien van alle recente aanwinsten, die er gewoon maar op gestapeld liggen, ongeveer op de plekken waar ze zouden moeten staan als ze net als de rechtopstaande boeken al alfabetisch gerangschikt waren.
'Ik weet wel iets wat je zou kunnen doen. Die liggende boeken tussen de staande boeken zetten. Ga dat maar eens doen.'
'Dat past niet meer. Dat zal niet gaan.'
'Wij hebben te veel boeken, vind je niet?'
'Ik denk werkelijk niet dat het nog past, nee.'
We keken samen naar de boekenkasten. We leken ons nu allebei af te vragen hoe ik deze opdracht ooit ging vervullen in de komende twee dagen.
V.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten