30 mei is de verjaardag van mijn laatst gestorven opa. Evert heette hij en tegenwoordig staat hij in de antieke kast van mijn ouders (zoals ik hier al eens eerder vermeldde). Hij staat daar al een tijd en - het mag best eens gezegd worden - dat doet hij heel rustig. De uitvaart, 2 januari 2003, werd gehouden in een uitvaartcentrum waar ik maar één keer eerder was geweest, samen met Evert en broer Joey. Ik ben niet dol op uitvaartcentra, maar veel keus heb je niet. Mijn beide opa's zijn, kortom, dood. Ik heb daar vrede mee. Ik denk niet dat ze erg dol zouden zijn geweest op 2004.
'Klapdaai' was een van de woorden waarmee Evert zo nu en dan de Nederlandse taal trachtte te verrijken. Hij kende tientallen van die woorden. En dan alle zelfverzonnen en door elkaar gehusselde zegswijzen en uitdrukkingen! Groot was dan ook mijn verbazing toen ik zojuist 'klapdaai' bij Google intoetste en er 0 treffers te voorschijn kwamen. Zo gaat de vergetelheid wel héél erg snel.
Dit stukje is daar een klein protest tegen.
V.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten