IK NIET

Ik deed gisteren niet mee aan het Nationaal Dictee. Niels, die hier vroeger ook stukkies schreef, beweert in de comments dat hij slechts 19 fout had. Ik wil niet alles wat mijn vrienden zeggen zomaar in twijfel trekken, maar... goed, daar laat ik het dus bij. Wat ik eigenlijk wilde zeggen: vroeger deed ik wel eens mee aan het Nationaal Dictee. Tweemaal. Ik woonde toen nog thuis en maakte het Dictee op mijn kamer. Ik behaalde scores waarvan ik toen dacht: zo zo, je hebt het er goed van afgebracht. Tja, denken jullie nu, wat waren dat dan voor scores? Weet ik veel, zou ik daarop willen antwoorden. Rond de 15, voorzover ik me herinner, maar ik herinner het me te slecht om hier met cijfers te strooien. Jullie mogen gerust denken dat ik elk jaar 2 fouten haal. Of 45. Of dat ik tijdens Philip Freriks' voordracht onverhoeds indut. Dat mogen jullie allemaal denken. Het maakt me niet uit. Als iemand hier, op mijn site, een spelfout bespeurt, dát maakt me uit.

Ik heb vandaag niets gedaan aan de verjaardag van Onze Volksschrijver. Hijzelf ook niet, vermoed ik. Hij is vandaag 81 jaar geworden, maar is hij zich daar bewust van?

Ik ga niet te veel schrijven over het stuk De Gelukkige Mandarijn, dat ik afgelopen vrijdagavond zag met Elsie en Hiphophater. Heel in het kort dan: een beknopte samenvatting kunnen jullie lezen op Hiphophaters deze week op poten gezette weblog (bezoek die site!), en ik zou er weinig aan toe willen voegen. Goed, het duurde vreselijk lang voor het verhaal eens goed op gang kwam en voor de meligheden achter de rug waren. En het duurde wat lang voor ik accepteerde dat mensen in toneelstukken (en halve musicals) zomaar ineens in gezang uitbarsten. Ik moet daar namelijk altijd een beetje om gniffelen, als mensen zomaar in gezang uitbarsten. Vooral als het niets met de plot van doen heeft. En als ik dan Elsie aankijk, en die zit ook te gniffelen, nu, dan kun je me wegslepen uit zo'n theater. Strak vooruitkijken was dus het enige wat ik kon doen.

En ik weid niet uit over het msn-gesprek dat ik gisteravond had waarin iemand me nieuws vertelde dat me zeer bedroefde, en waarin hij me een speech toezond die me erg ontroerde, omdat er ware dingen in gezegd worden. Ik denk daar vandaag veel aan.

Nu ja, morgen begin ik maar eens aan wat jaaroverzichten. Te beginnen met de 21 Liederen Die Er Dit Jaar Toe Deden.

V.