Langzaam probeer ik dan toch maar wat kerstkaarten te schrijven. Als ik nog veel langer wacht, is kerst alweer voorbij, en moet ik het verantwoorden aan een heleboel familie en vrienden. Zomaar stoppen met kerstkaarten sturen gaat niet. Je zult. Je moet. Het is ook wel leuk natuurlijk, en toch kost het me meer moeite dan in voorgaande jaren.
Er zijn ook maar heel de tijd feestjes. Donderdag vierde ik mijn verjaardag, en hoe. Jullie hebben er hier over kunnen lezen, als je er al niet bij was. Vrijdag was er het jaarlijkse 521-festijn. Ik zei tegen Thomas M. dat ik hem had vermeld in mijn feestverslag van de avond ervoor. Hij popelde om te gaan kijken. En zie: nu noem ik hem gewoon nog een keer. Beitske B. vertelde me over haar binnenkort verschijnende debuutroman, terwijl ook Karin A. er was, een andere debutante. Ik werd als het ware omringd door debuterende schrijfsters, zo kun je het gerust zeggen. Karin A. bleek van 1976, net als ik, en is toch nog geen 28, net als ik. We leken wel een tweeling. Ze dacht dat ze me kende van een school in Velsen. Ik dacht van niet. Niels was er natuurlijk. Wij zijn inmiddels het Duo der Duo's geworden, zoals ik constateerde bij het weggaan. Toen werd ik namelijk aangesproken door Erik de V., die zowaar zonder Ward W. op pad was. Ik stond daar even van te kijken. Zoals mensen er ook van staan te kijken als ze me op een Amsterdams feestje zonder Niels aantreffen. (Meestal is Niels dan net onderweg. Of even naar de wc. Of een glas wijn inschenken. Weet ik veel waar die jongen altijd blijft.)
Gisteravond stonden Elsie en ik langer dan goed voor ons was te wachten op een station in Leiden, tot een bus ons naar het verjaardagsfeest van Anderevincent zou brengen. Toen we zijn huis eindelijk bereikten, zijn we expres niet de kring rond gelopen om iedereen te feliciteren en te vertellen wie we zijn. Ik heb geleerd dat zeggen dat je Vincent heet op de verjaardag van iemand die ook Vincent heet, je ongelovige blikken oplevert. Wel, ik pas voor ongelovige blikken. En dan: ik denk altijd dat ik die mensen misschien het jaar ervoor al heb ontmoet, en dat ik ze niet heb onthouden. En dan is het maar gênant je steeds weer voor te stellen. Ik gooi alle etiquetteregels gewoon overboord, dat zien jullie wel. (Behalve dan die kerstkaarten. Die blijf ik versturen.)
En vandaag vierde ik - opnieuw - mijn verjaardag. Ik nodigde geen fans, groupies, rock-'n-rollers, dj's, hangjongeren, dwangneuroten, apen, journalisten, uitgevers, oproerkraaiers en megalomanen uit. Ik vierde het slechts met mijn familie. Het mag ook wel eens wat ingetogener, niet?
Elsie keek me net heel streng aan en zei: 'Morgen gaan we voor een nieuwe bril kijken voor jou. Ik heb nu lang genoeg geduld gehad. Eerst gaan we naar de hypothekenman. Daarna trakteer ik je ergens op een lunch. En vervolgens gaan we naar het brillenpaleis. Je kunt het wel blijven uitstellen.'
Tjonge.
V.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten