De Movo Tapes al enkele dagen uit en ik blijf denken: oei, iets te lang en iets te snel opgehouden. Het verhaal gaat immers pas beginnen in de laatste honderd bladzijden. Dat is logisch, gezien de belachelijk ambitieuze opzet van Homo Duplex, maar voor de lezer is het af en toe nogal doorbijten. De monologen van protagonist Tibbolt die hij voert met zijn gedroomde Ander Movo zijn vaak erg breedsprakig en bovendien houden ze de actie op. Wel erg mooi zijn de hoofdstukken van verteller Q8-enzovoort, met name de episodes die het puberleven van een ander hoofdpersonage, Tonnis, beschrijven, vooral omdat de dromerige, vaak schrikbarend naieve beleefwereld mijlenver staat van Tonnis' huidige leven - als leider van de Rotterdamse hooligans. Ik preek hier natuurlijk voor eigen parochie, ik ga er gemakshalve maar vanuit dat men weet waar het boek overgaat.
Enfin, De Movo Tapes laat Afth nog niet in topvorm zien, maar belooft veel voor de rest van de cyclus. En laat hem verdomme De Tandeloze Tijd ook eens afsluiten! Ik kom hier nog op terug, zo god het wil.
N.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten