Gisteravond keken Els en ik naar de film The Wedding Planner. Ik heb weinig tot niets met Jennifer Lopez, maar in films valt ze me altijd wel mee. In deze film was ze best aardig, en in het geniale U-Turn was ze zelfs heel goed. Ik heb meer met haar filmrollen dan met haar muziek en videoclips, daar komt het op neer. Waar ik dan weer liever naar Britneys clips kijk dan dat ik ooit Crossroads zal gaan kijken. Ik zag overigens ooit een deel van een liveshow van Britney, waarin Jon Voight - Jon Voight, nota bene! - een tenenkrommende bijrol vervulde. Wat beweegt zo'n man? Maar The Wedding Planner dus, die film ben ik nu alweer vergeten. Niet echt iets wat je bijblijft.
Op BBC2 kun je momenteel de finale van het Britse snookerkampioenschap volgen. Overgebleven in de strijd zijn mijn absolute snookerheld Stephen Hendry en de door Els knap bevonden Matthew Stevens. Laten we hopen dat Hendry wint, jongens en meisjes. Het is alweer een tijd geleden dat hij iets won, volgens mij, al was hij er op 6 mei 2002 zeer dichtbij, toen hij in het wereldkampioenschap werd geklopt door de-man-met-het-doodshoofd Peter Ebdon. 6 mei 2002, wat een dag was dat. In meerdere opzichten, hoor. Ja, je zult mij niet snel over sport horen, maar als er snooker op tv is, ben ik erbij.
Vandaag heb ik me door een onmenselijke stapel te lezen en te beoordelen Nymph-kopij geworsteld. Morgen ga ik voor het allerlaatst vergaderen met de redactie. Ik heb nogal een boel redacteuren zien komen en gaan, dat mogen jullie best weten. Graag breng ik een groet uit naar hen allen. Bij deze dan maar. Lang leve Bas Canoy! Karin Hoogeland! Aimée Kiene! Walter Kraut! Floske Kusse! Sven Remijnsen! Daan Sleiffer! Frank Sträter! Tigrelle Uijttewaal! Daniëlle Vermeulen! Daan Vree! Joni Zwart!
Ja, het grote terugkijken is begonnen. Kome de melancholie.
V.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten