OORBELLEN

Gistermiddag liepen Elsie en ik door de idyllische Delftse binnenstad. Ik kocht een paar oorbellen voor haar bij een tassenwinkel. Ze bleek allergisch voor die oorbellen. De oorbellen liggen hier nu in een zakje op een plank in een kast. Gelukkig is er ook Goed Nieuws: gisteren hebben we dan eindelijk onze huwelijksreis uitgezocht en meteen maar geboekt. Els en ik gaan twee weken rondreizen door Amerika en Canada. Ik ben nog nooit buiten Europa geweest. Het zal mij benieuwen.

Ik had het mis met mijn Idols-voorspelling van vorige week. Ik geef dat ruiterlijk toe. Ik doe een nieuwe gooi: volgende week wordt Irma weggestemd, dan Maud, dan J.K., dan Marlies. En Boris blijft winnen. Gisteren zei presentatrice Tooske weer iets heel moois, afgezien van haar 'helemaal leuk'- en 'helemaal lekker'-gewauwel. Ze gooide zomaar ergens de uitdrukking 'Geduld is een lastig ding' tussendoor. Ik noem dat: creatief met taal omgaan. Op een desastreuze wijze.

Els en ik zijn nog niet naar The Passion of the Christ gegaan. Of The Jesus Chainsaw Massacre, zoals ik hem ergens omschreven heb gezien. Ik heb heel geen zin om twee uur lang te aanschouwen hoe iemand wordt doodgeslagen. Het lijkt me maar een onsmakelijk, snuff movie-achtig spektakel. De twee Amerikanen die ik deze week aan een brug in Falluja zag hangen, vond ik al meer dan genoeg. Niels heeft de film al wel gezien, weet ik. Die schreef me dat hij zijn twee uur en negen euro terug wil.

Vorige week kreeg ik per post de debuutbundel van Maurice Buehler, Grasaap te water, cadeau. Er zat geen briefje bij, geen opdracht, geen groet, niets van dat al. Gekker nog: op die hele bundel is geen biografische informatie over de dichter te vinden. Geen geboortejaar, geen auteursfoto, geen eerdere publicaties. Het is dat ik me Maurice herinner als een talentvolle jonge (1978) dichter van wie we ooit twee stoere verzen plaatsten in Nymph, anders had ik me welhaast geen raad geweten met deze bundel. Waarin die twee gedichten overigens staan opgenomen. Op pagina 1 van de bundel staat, bijna helemaal in de vouw weggedrukt, 'is een beetje bijna heilig zijn'. Cryptiek, vinden jullie niet? Op bladzij 39 lijkt iemand te hebben uitgeprobeerd of zijn pen het wel deed. En op de achterkant van de bundel staat een inhoudsopgave. Nu, als ik er meer over heb te melden, doe ik dat hier. Houd het maar in de gaten. (Het lijkt alsof ik er een beetje flauw over doe, maar ik ben juist reuzetrots op Maurice. Leve zijn debuut! Leve de jonge dichters!)

Nu is het tijd om een glas rode wijn in te schenken. Mijn moeder zei me vorige week nog: 'Jij schrijft wel erg vaak over rode wijn op die site van je.' Ik zei: 'Is het werkelijk?'

V.