Ik schreef het hier eergisteren al: er verschijnen deze week alleen maar Stoere Boeken. Gisteren hebben we de verschijning van Arie Storms Gevoel gevierd in Private Banx, het café dat eerder al het decor vormde toen we Nymph ten grave droegen. Het was er zo immens druk dat ik af en toe ontmoedigd de menigte overzag en dacht: daar ga ik niet doorheen lopen. Ik deed het natuurlijk toch, zo nu en dan, wat dacht je, maar tjonge, wat een boel mensen. Er waren schrijvers, uitgevers, redacteuren, fans, familieleden, kinderen, correctoren, dichters, groupies, etc. Beau van Erven Dorens hield een toespraak en overhandigde Arie het symbolische eerste exemplaar. Arie signeerde stapels boeken. En gisteren stonden er al meteen lovende stukken over zijn roman in Vrij Nederland en Folia. En zo hoort het. Op het eind van de avond zat ik achter in Private Banx, op de comfortabele bank die ze er hebben staan. Ik sprak er met Niels en Janwillem, maar vooral veel met het meisje Annemiek en de onbetaalbare Job Z. We spraken over de Dingen Die Ertoe Deden. Zoals mensen dat soms doen op boekpresentaties. Niels was erg verguld met de recensie van Nymph die gisteren in de Volkskrant stond en hij drukte me een paar keer op het hart: 'Zet dat hele stuk gewoon op de site, man! Helemaal! Integraal! Van a tot z!' Ik denk dat dat strafbaar is, maar ik maak hieronder graag gebruik van enkele citaten, want ja, wij van Nymph, wij zijn ijdel. Nooit eerder stonden we in de Volkskrant. Als het dan eens gebeurt, zullen jullie het weten ook.
Ik ging uiteindelijk weer naar het zuiden, naar Delft, naar huis. Ik sliep vierenhalf uur vannacht. Ik vind dat te weinig. Ik heb toch maar mijn oude zieke lichaam naar de Grote Uitgeverij gesleept vanmorgen, en op het eind van de dag cadeautjes gekocht voor Elsie, die er wel wat kon gebruiken. Op dit moment zelve heeft ze de dvd van Finding Nemo opstaan. Morgen vertrekken zij en ik naar Gent, voor alweer een boekpresentatie van een Groot Nieuw Boek: Ik ben rijk en beroemd en ik heb nekpijn van Herman Brusselmans. Ik heb een Goede Week, lezers, ik draai er niet omheen.
Dan nu enkele citaten uit Peter Swanborns nog veel langere stuk uit de Volkskrant van gisteren:
'Nymph wilde niet met stille trom vertrekken. [...] Nymph groeide vooral de afgelopen jaren uit tot een blad met een goed oog voor jong talent. Heel wat dichters hadden in Nymph hun eerste publicatie. [...] Ruim twintig oudgedienden komen aan het woord en de eerste, Vincent Schmitz, Nymph-redacteur vanaf 1996, geeft een doorslaggevend argument voor iedere schrijver die wel eens gevraagd is om in een redactie zitting te nemen: "Vrienden met wie ik jarenlang de redactie van Nymph vormde, worden tegenwoordig uitgegeven bij Uitgeverij Prometheus/Bert Bakker, waar ik hun redacteur geworden ben." [...] Ook de overige bijdragen geven een aardig beeld van wat er zich tijdens redactievergaderingen afspeelt en hoe het contact tussen redacteuren en schrijvers verloopt. [...] Redacteur Niels Carels bekent vervolgens dat hij met een schrijfster die hij in Nymph presenteerde, uiteindelijk in bed belandde. Gelukkig wel in een Japans love hotel dat de toepasselijke naam Nymph droeg. [...] Het grote raadsel dat in geen van de bijdragen wordt opgelost, is de vraag waarom het nu dan toch afgelopen moet zijn.'
Leve Peter Swanborn! (Ik merk nu pas dat ik iemand citeer die mij citeert. Hm.)
V.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten