Collega Aartje zei me: 'We gaan straks naar de Herengracht.' Ik zei: 'Maar we zijn toch al op de Herengracht?' De Grote Uitgeverij is immers gevestigd aan de Herengracht, dus het duizelde me alweer een beetje. 'Nee,' zei Aartje, 'het café waar we heen gaan, dat heet ook Herengracht.'
We gingen de longlist van de AKO Literatuurprijs vieren. Twee van 'mijn' auteurs bij de Grote Uitgeverij staan op die lijst. Niet alleen Hafid Bouazza met zijn prachtroman Paravion (die tegenwoordig op elke prijzenlijst staat, lang of kort) staat erop, maar ook Arie Storm met zijn prachtroman Gevoel. En met Arie gingen we iets drinken op het terras van de Herengracht - aan de Herengracht. Collega Tom was er ook. Janwillem Slort, jullie kennen hem, die was er ook. En Josje en Lola dan? Natuurlijk, die ook. Lola (5) wilde graag kaartspelletjes doen en voorgelezen worden. Het meisje Anne, met wie ik kennismaakte, toonde Janwillem en mij een mobiele foon uit het jaar 1991 (ik doe maar een gooi). Ze bekende dat een van de redenen dat ze zo'n oude foon bij zich draagt, is dat mannen altijd overmatig geïnteresseerd zijn in meisjes die stokoude foons te voorschijn halen. Intussen was het haast mijn beurt om Lola voor te lezen. Ik murmelde snel nog een '...en ze leefden nog lang en gelukkig', voor ik naar de tram rende.
Er moest immers nog een stukje geschreven worden hier. Het is dat Arie me eraan herinnerde, anders was er niets van gekomen.
Nu. Dat de beste moge winnen. En nu eerst maar eens de shortlist afwachten.
V.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten