...en nu ik jullie hier dan toch tref: ik raad jullie sterk aan eens wat vaker te luisteren naar het liedje 'Trimm Trabb' van Blur. Probeer het maar. En als je toch bezig bent, dan zet je dat liedje na zo'n tweeënhalve minuut gewoon nog iets harder. Ik deed dat vanmorgen zelve nog. Ik werd er goed wakker van.
Maar dat is helemaal niet waarover ik het vandaag wilde hebben. Waar ik het over wilde hebben, is de ambtenaar van de burgerlijke stand die vandaag op mijn voicemail stond. Hij wilde graag een afspraak met Elsie en mij maken voor aanstaande vrijdagavond. Hij zei: 'Het is dan wel vrijdag de 13de, maar bedenk wel dat vrijdag de 13de ook een heel heuglijke dag kan zijn.' Bij de lettergreep 'heug' vloog zijn stem zo'n eind de hoogte in dat ik hem ervan verdacht uitzinnig vrolijk te zijn (of hij werd gekieteld door iemand, wie weet die dingen). Verbazingwekkender vond ik nog dat hij ons uitnodigde bij hem thuis langs te komen vrijdagavond. Ik dacht altijd dat zo'n ambtenaar bij ons thuis langs zou komen. Els zei ook nog: 'Hij hoort toch bij ons thuis te komen?' En toen ik het aan mijn pas getrouwde collega Hannerlie vroeg, zei ook zij: 'Ja hoor, die man hoort bij jullie thuis te komen. Dan kan hij iets van de sfeer proeven.'
Het komt er dus gewoon op neer dat Elsie en ik iets van zijn sfeer gaan proeven. Vrijdag de 13de gaan we ons een eind in de rondte zoeken naar zijn huis, en ik hoop maar dat we op tijd zijn, want aan de telefoon klonk hij dan wel uitzinnig vrolijk en reuzevriendelijk, maar ook - en dan zeg ik het zo voorzichtig mogelijk - stokoud.
En als we het dan toch over dat huwelijk van ons hebben ('Alweer?' verzuchten jullie nu natuurlijk, vertel mij wat)... Wat dachten jullie ervan als ik die ene week dat ik hier nog kom om stukkies te schrijven, eens wat verzoeken van jullie inwillig? Dat jullie dus, ik zeg maar wat, bij de comments schrijven: 'Je vertelde ooit over dit en dat, en over die en die, en ik heb me altijd al afgevraagd hoe het daarmee is afgelopen. Kun je ons daar eens iets meer over vertellen?'
Om een lang verhaal kort te maken: ik ga de losse verhaallijnen afronden met jullie hulp. Al die anekdotes, uitweidingen en verwikkelingen, die moesten maar eens tot een eind komen. Opdat ik in september weer met een schone lei kan beginnen.
Slechts een voorbeeld: mochten jullie je afvragen of ik ooit van die gruwelijke kriebelhoest af ben gekomen, waarover ik in de zomer van 2003 zo vaak schreef: ja, die is weg. Die is al bijna een jaar weg, en ik ben er zielsgelukkig om. Heel soms hoest ik weer en denk ik: het zal toch niet die vermaledijde kriebelhoest zijn? En terwijl ik dat denk, puilen mijn ogen bijkans uit hun kassen van dolle angst.
Nu ja, dat soort dingen dus.
V.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten