En toen stonden we vannacht in ene in een file, wie had dat gedacht. We waren even heen en weer naar het verjaardagsfeestje van Angela gegaan - zij werd 27, wij waren erbij -, en toen, na enkele hevige wind- en regenvlagen te hebben getrotseerd (ook kwamen er bliksemflitsen aan te pas), stond plots alles stil. Drie rijstroken werden samengevoegd tot twee, en die twee weer tot één, en als Els niet op een beslissend moment had geroepen: 'Daar! Achter die auto aan!', waarop ik oordeelde: 'Inderdaad, zo kan het ook', dan hadden we nu nog steeds op het asfalt gestaan. Of we waren ergens in het centrum van Den Haag beland, want die kant leek het alleszins op te gaan.
En nu word ik een beetje verkouden. En zou ik Closer willen huren, maar die wordt pas overmorgen in onze videotheek verwacht. En heb ik zin in het optreden van Lou Barlow, waar schijnbaar niemand heen gaat die ik ken. En heb ik een korter kapsel, dat me de zomer door zal helpen. En dans ik door de kamer elke keer dat 'Banquet' van Bloc Party op tv is. En vraag ik me af waarom niemand mij eens wat leuke mails stuurt. (Dat krijg je ervan, als je zelf nooit meer iemand terugschrijft. Denk ik.)
V.
P.S. Els meldt me zojuist: 'Daar heeft die kok uit Life & Cooking wel een punt. Waarom mag Israël eigenlijk meedoen aan dat Eurovisie Songfestival?' Ja, de Life & Cooking-kok weet de dingen altijd puntig te verwoorden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten