dinsdag 2 maart 2004

TIJD VOOR POEZIE (I)

Als je er op wacht is het meestal al te laat
Tijd, onbaatzuchtig verdeeld in heel korte
seconden, is een zwaartekracht met eigen regels

Soms kun je dagenlang over straat lopen,
de handen als gevouwen servetten in de zakken
het gezicht kartonstrak omgeven door knapplastic,
zonder een palmboom tegen te komen

Tot die ene dag dat het begint te regenen
Weken, maanden, een jaar lang, misschien
nog wat dagen waarin het nadruppelt

Je paraplu stond klaar
laarzen voor als het echt zwaar weer werd
rubberboot in de garage
Goede voorbereiding is het halve werk

Nu zit je binnen, de open haard is aangestoken
en het geurt naar saliehout, kamille en tabak

Op tafel staan groezelige bekers bier

N.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten