Niels mailde me vanmiddag en hij schreef iets als: We hebben elkaar inderdaad al heel lang niet gezien. Inderdaad, antwoordde ik, al echt heel lang niet. En je schrijft ook al heel lang geen nieuwe stukkies meer, terwijl de fans erom zitten te springen. Zo is het, zei hij, maar het gaat er nu snel van komen.
En jullie zien het: hij is terug. Hij schrijft weer. Hij plaatst links. Hij neemt zijn hoed af voor de fans. Meer kun je niet verlangen. En eens zal ik hem weer ontmoeten, in levenden lijve dan toch, en dan zullen we elkaar in de armen vallen, zoals Echte Mannen doen, en dan kopen we een fles rosé en een zak Bugles, en dan schrijven we samen een boek.
Ik krijg in ene complimenten voor de prachtplaatjes die ik hier steeds plaats. Terwijl alleen tekst toch ook Heel Stoer is. Ik kan jullie echter niet verklappen hoe ik eraan kom. Een goochelaar verklapt nooit zijn trucs. Ik zoek gewoon plaatjes en jullie hoeven er alleen maar van te genieten.
Overigens: ik doe ook aan verzoekjes.
Vanmiddag was ik in hetzelfde lunchetablissement als gisteren, maar dit keer was ik er met Janneke. Het werd hoog tijd dat we eens bijpraatten, dus dat deden we. Ergens zei ze me: 'Dat meisje dat ons net hielp, is het meisje met de afschuwelijke stem, hè? Ik zie het aan je.'
Net, in het nieuws, zag ik Louis van Gaal bijna in slaap vallen tijdens zijn eigen persconferentie. Ik vermeld het maar even.
V.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten