Terwijl ik me druk maak om de kwestie of de treinen donderdag al dan niet rijden (en me afvraag hoe Lodewijk de W. gewoon elke avond rustig in slaap valt), stort in ene Superman ter aarde! Ik zie alles weer in het juiste perspectief - of hoe zegt men dat. Christopher Reeve is overleden, 52 jaar pas.
Sinds zijn ongeluk, een jaar of tien geleden, zag hij er al niet meer opperbest uit. Sterker: ik herinner me een Oscaruitreiking waarbij hij het podium op gerold werd. Ik schrok me een hoedje. Ik dacht: wie is die enge mummie? Welnu, dat was Christopher Reeve. Ik vond het maar sneu en triest allemaal. Zo vlieg je door de lucht, om de wereld te redden in je blauwe shirt met die grote S erop, en zo val je van je paard. Dat zijn geen dingen waar een mens van opkikkert. Eerlijkheidshalve moet ik bekennen dat ik van de vier Superman-films met Reeve erin, er slechts één heb gezien, en dat was ongetwijfeld niet de beste uit de reeks. Wel denk ik met veel genoegen terug aan Reeves optredens in Somewhere in Time (1981) en The Remains of the Day (1993).
Laten we voor een kort moment niet meer aan het openbaar vervoer denken, en laten we langzaam enkele van Christopher Reeves woorden voor ons uit prevelen: 'A hero is an ordinary individual who finds the strength to persevere and endure in spite of overwhelming obstacles.'
V.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten