Ik heb een boel vrienden, vriendinnen, kennissen, familieleden, verwanten en handlangers. Geen van hen wil dat Bush dinsdag de verkiezingen gaat winnen.
Van al die vrienden, vriendinnen, kennissen, familieleden, verwanten en handlangers is er echter niemand die denkt dat Bush zal verliezen. (Op broer Joey na dan.)
Ik vind dat wel jammer voor Kerry. Ik kan me voorstellen dat hij weinig heeft aan onze steun als we tegelijkertijd zulke doemdenkers zijn. Zulke steun kan hij overal wel krijgen. Geloven in de overwinning is immers het halve werk.
Elsie is vanaf morgen drie dagen van huis. Het is maar goed dat de Amerikaanse verkiezingen er zijn. Dan heb ik tenminste wat te doen terwijl ik hier allenig thuis zit. En als ik dan eindelijk naar bed ga en denk te weten wie er gewonnen heeft, denk ik maar terug aan vier jaar geleden. Toen ging ik naar bed in de wetenschap dat Al Gore de nieuwe president van Amerika werd. De volgende ochtend was niemand daar nog zeker van.
Maar heel veel gaat het niet uitmaken, hoor. Wij hier in Nederland zijn pas tevreden als het Amerikaanse volk de macht grijpt en Bill Clinton weer het Witte Huis binnen draagt. Nietwaar?
V.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten