Donderdag was ik naar Traffic, in de Melkweg, samen met ongeveer 1000 andere mensen om als een dolle te dansen op de platen van internationale topdj’s als James Ruskin, Oliver Ho, Regis en Mark Broom.
Op een gegeven moment stond ik even met het meisje I. en het meisje J. in de hal te praten, toen een ander meisje naast mij kwam staan.
‘Jij bent Robbie Williams, hè?’ zei ze me. Ze vroeg niet: ‘Ben jij Robbie Williams?’ nee, zijn stelde een retorische vraag, in het Nederlands. Even zweeg ik, ik haalde diep adem. Toen antwoordde ik: ‘Nee, ik ben niet Robbie Williams.’
‘Jij bent écht wel Robbie Williams!’ riep het meisje. Weer zei ik vriendelijk dat ik Hem niet was. ‘Ik ben Niels Carels, dom wicht,’ had ik daar misschien aan moeten toevoegen, maar ja, wie kent mij nu werkelijk, behalve de ongeveer 500 volslagen onbekenden daar in de Melkweg, die mij aanklampten, mijn naam kenden of me omhelsten alsof ik hun beste vriend was (het was ook een beetje vreemde avond, donderdag, tijdens Traffic, daar in de Melkweg).
‘Dan ben jij Carlo Boszhard!’ schreeuwde het meisje toen.
In totale vertwijfeling liep ik weg, het biertje dat het toegesnelde meisje S. me bracht in één teug legend.
N.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten