Vannacht viel ik niet in slaap, hoe hard ik het ook probeerde. Af en toe zei ik tegen mezelf: als je het nou eens niet zo hard probeert, lukt het vast vanzelf. Maar het leidde nergens toe. Ik draaide me nog eens om en oordeelde: je kunt je wel blijven omdraaien, jij, maar wie houd je eigenlijk voor de gek? Nu ja, toen ben ik maar opgestaan. Een beetje slaperig was ik wel, maar ik trapte er niet meer in. Het was 3 uur 's nachts en ik stopte Wonder Boys in de videorecorder. Dat blijkt de ideale film als je in een slapeloze staat verkeert. Ik kan hem jullie sowieso ten zeerste aanraden. En ga anders het boek eens lezen! Doe jezelf een plezier, jongens en meisjes.
De dag sleepte zich voort. Iemand merkte op dat ik met een kuif rondliep. En dat die me goed stond.
En toen was er ineens de nieuwjaarsreceptie van het Immense Boekencomplex. Ik zag daar veel mensen die ik elk jaar gelukkig nieuwjaar wens om ze vervolgens een jaar lang niet te spreken. Ja, zo kun je wel aan de gang blijven. Ik sloeg dat 'me in de menigte begeven' maar eens een jaartje over. Dat wil zeggen: ik was er wel, maar ik stond een beetje incrowderig te doen met mijn collega's van de Grote Uitgeverij. Velen scholden op de wijn die geschonken werd. Anderen doken als dolle, uitgehongerde beesten op de schalen met hapjes af. Ik hoorde iemand vragen: 'Drink jij die wijn nu echt?' En ik brandde bijna mijn tong aan een van de hapjes. Ja zeker, ook ik was een dol, uitgehongerd beest.
Ik converseerde met een paar meisjes die dezelfde voornaam delen. Jullie zouden dat misschien verwarrend vinden, maar ik draai mijn hand er niet voor om. Toen een van hen me vroeg of ik nog iets wilde drinken, zei ik: 'Doe maar.' Ze verliet ons en na twintig minuten was ze nóg niet terug. Iemand zei: 'De speech van vorig jaar was veel grappiger.' Iemand anders zei: 'Zullen we een dansje maken?' (Er was geen muziek, wat het er alleen maar vreemder op maakte.) Weer iemand anders fluisterde me toe: 'Ik heb het zo heet! Ik ga nu echt iets uittrekken.' Ik blijf op zulke momenten heel cool voor me uit staren. Alsof ik niets heb gehoord.
Uiteindelijk trok ik mijn jas maar weer aan. Wat moet je anders. Volgend jaar is er weer een receptie. Misschien ben ik dan wel wakker. En fit. Als een hoentje, zeg maar.
Welterusten.
V.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten